สวัสดีค่ะ _/\_  นี่เป็นกระทู้แรกของเราค่ะ

- เรื่องราวของเรากับเค้าแต่ก่อน ...
คือเรากันแฟนเนี่ยคบกันมาซักระยะหนึ่งแล้ว ประมาณ 6 ปี
เค้าคือฝ่ายจีบเราก่อนค่ะ บอกก่อนเลยว่านิสัยคล้ายกันมาก
แตกต่างตรงที่เวลาทะเลาะกันเราเองจะโวยวาย แต่เค้าจะเป็นฝ่ายนิ่งเงียบ

เคยเลิกกันจริงจังไปครั้งหนึ่ง จากกันที่เรารับนิสัยของเค้าไม่ได้
ตรงที่เค้าชอบพูดจาแทงใจดำ หลายครั้งมากจนไม่ไหว
เคยบอกให้เค้าปรับแล้วอะไรก็แล้ว แต่มีประโยคหนึ่งที่เค้าบอก
'รับได้ก็อยู่ รับไม่ได้ก็หาคนใหม่สิ' เจ็บมาก น้ำตาไหลพราก
เราเลยตัดสินใจโง่ๆ ไปคุยกับคนนู้นคนนี้เพื่อลืมเค้า
ถึงแม้ว่าเราจะอยู่กับเค้าตลอดเวลาก็ตาม

จนมาวันหนึ่งตัดสินใจบอกเค้าว่าเลิกกันเถอะ เรามีคนใหม่แล้ว
แต่ในใจเรานี่เจ็บเป็นร้อยเท่าเมื่อเห็นน้ำตาของแฟนตัวเอง
เค้าอ้อนวอนให้เราเลิกคุย สารพัดคำขอร้องที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน
ในใจเราก็รักเค้ามาก แต่พอกลับไปคบอีกพักนึง เค้าก็เป็นอีก
เราเลยจะทำให้เค้าเกลียดเรา โดยการบอกว่าเรารักอีกคนหนึ่งแล้ว
จบกันแค่นี้เถอะ (ถึงแม้ในใจนี่เจ็บปวด)

ตอนนั้นต่างคนก็ต่างไปมีคนใหม่ค่ะ แต่แล้ว ...
เราก็รู้สึกว่าทำไม ตลอดเวลา เราไม่มีความสุขเมื่อไม่มีเค้า
น้ำตาไหลทุกครั้งที่ได้ยินเพลงที่ชอบฟังด้วยกัน เป็น 1 เดือนที่ ทรมานมาก
แต่เรายังติดต่อเค้าอยู่เสมอ ไปหาเวลาเค้าไม่สบาย คอยทำงานให้เค้า
ร้องไห้ทุกครั้งเวลาได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์กับคนนั้น รู้สึกหึงแต่ทำอะไรไม่ได้
เลยถามกับตัวเองว่า 'ถ้ารักเค้ามากขนาดนี้ ทำไมเราต้องเลิกกับเค้าวะ'
แต่เราก็ทำตัวเองอยู่ดี จะโทษใครได้

จนเวลาผ่านมาสักระยะ เค้าบอกว่าเค้าอยากเลิกกับคนนั้น
เหตุเพราะเอาแต่ใจ ต่างๆนาๆ และบอกว่าเค้ายังรักเราอยู่มาก
เราเลยตัดสินใจขอคืนดีกับเค้า บอกได้เลยว่าเราดูเลวมาก
ไปมีคนใหม่แต่หวงก้าง แต่มันรักมากจริงๆจนยอมเลวไปแย่งมาอีก

.... เดี๋ยวมาต่อค่ะ