ตอนที่2จุ๊ปแรกของฉัน!!
วันเสาร์
ติ๊ดๆติ๊ดๆ
“ฮัลโหล สวัสดีคะแมวน้ำคะ”
“นี่!!แกทำอะไรอยู่น่ะ”
“ใครน่ะ” “ฉันเองไอเทม”
“ออมีอะไรอีกละฉันนอนอยู่ รบกวนน่า”
“นิรบกวนบ้าบออะไรตอนนี้แกต้องมาหาฉันที่บ้านดิ”
“ไปทำไม” “มา เดี๋ยว นี้” ให้ตายสิไอ้บ้าไอเทมวางสายไปละโทรมาทำไมตั้งแต่เช้าแต่มันไม่เช้าอะไรมากมายหรอกเพราะนี้มันเกือบ10โมงละ ทำไมต้องฉันไปหาด้วยบ้านก็อยู่ใกล้ๆนี่เองทำไมไม่เดินมาเองเล่า ต้องให้คุณหนูแบบฉันสั่งคนเดินกางร่มไปอยู่ได้ ร้อนก็ร้อน เฮอะ-_-“
ณ บ้านไอ้ไอเทมนั้นเอง
“ติ๊งต๊องๆ”
“มาละๆมาเร็วดีนิ” “แน่นอนสิยะบ้านใกล้ก็ใกล้ทำไมไม่มาเองละ”
“เหอะน่าแต่ฉันมีเรื่องอยากให้แกช่วยนิดหน่อย” “เรื่องอะไร” “เดี่ยวก็รู้”
“ก็แม่ฉันอ่าดิจะจับฉันไปเกาหลี” “แล้วไงต่อ”
“ก็แล้วฉันไม่อยากไปแต่ถ้าแกไปด้วยก็อาจจะไป”
“แล้วไปทำอะไรละ” “ก็ไปเอาวิจัยเกี่ยวงานของบริษัทพ่อฉันนะสิแกไปกับฉันได้ไหม นะพรีส”
“ก็ได้ ขอบคุณที่ชวนแล้วไปวันไหนละ” “วันนี้”
“ห่ะ อะไรนะมันไม่เร็วไปหรอฉันยังไม่ได้เตรียมอะไรเลยนะ”
“แกก็ไปเก็บเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวไปละกัน”
“โอเคแล้วยังไงต่อ” “เดี่ยวแกก็มาบ้านฉันเดี่ยวพ่อฉันจะเอาเครื่องบินส่วนตัวจอดที่สนามกอฟล์หลังบ้านฉันเอง” “ได้ๆเดี่ยวฉันไปหาละกัน”
เร็วไปมะฉันไม่มีเวลาเตรียมตัวเลยนะแถมยังรีบไปวันนี้อีกผู้หญิงเค้าก็ต้องเตรียมของใช้ส่วนตัวนานหน่อยสิสัก2วันก้ยังดีนี้อะไรจะไปวันนี้แต่ชั่งเถอะฉันรีบเตรียมตัวเก็บนั้นเก็บนี่ไว้ไปช็อปปิ้งที่เกาหลีดีกว่า555 >0< ดีใจจังเลย เย้ๆ ฉันนอนดิ้นตะโกนในห้องนอนอนู่นานสองนานจนตั้งสติได้แล้วลุกไปด้านล่างแจ้งป้าใบพัดบอกให้คนรับใช้แบกกระเป๋าไปให้ที่บ้านไอ้ไอเทม
*บนเครื่องบิน*
“นี่ไอ้เทมแกเปิดไอแพดให้ฉันหน่อยสิฉันจะดูซีรีย์สักหน่อย”
“ฉันดูด้วยสิ” “ได้สิ” ระหว่างที่ฉันกับไอเทมดูซีรีย์มันก็ซึ่งบ้างไรบ้างน้ำตาฉันค่อยๆไหลออกมาจนทำให้ไอเทมแปลกใจ
“แกเป็นอะไรวะ” “เปล่าๆฉันแค่อินไปหน่อยน่ะ”
“แกนี่ชั่งอ่อนไหวจริงๆเลย เดี่ยวฉันเช็ดน้ำตาให้” “ขอบใจนะ”
“ไอเทมหยิบผ้าเช็ดหน้าจากสูทมาค่อยๆเช็ดน้ำตาที่ไหลรินออกมาจากตาฉัน”
จนทำให้ไอเทมลืมตัวแอบจุ๊ปแก้มฉันไปนิดหน่อย ฉันที่ตกใจจนผลักไอเทมออกอย่างแรงจนไอเทมที่นั่งเก้าอี้นั่งแทบหงายหลังแนะ
“แกทำไรวะไอ้เทม”
“เฮ้ยๆอย่าเข้าใจผิดฉัน....ขอโทษนะ”
“ชั่งมันไม่เป็นไรหรอกนิดหน่อยเองอภัยได้”
“ขอบใจนะ^^”
ปุกาศๆ ตอนนี้ฉันยังซิงนะยะแค่โดนจุ๊ปนิดหน่อยไอเทมมันคงไม่ได้ตั้งใจหรอกมั่งชั่งมันเหอะฉันไม่ได้คิดมากอะไรแต่ตอนนี้เราใกล้จะถึงประเทสเกาหลีแล้วละ แผนแรกของเราสองคนอ่าหรอก็ต้องไปที่บริษัทก่อนเอาวิจัยมาหลังจากนั้นก็ช๊อปปิ้งเที่ยว แผนของเราจะอยู่ที่นี้คงหลายเดือยเชียวละโชคดีนะที่มหาลัยเข้าใจเลยให้หยุดยาวน่ะ ชีวิตดี้ดี555
วันจันทร์
“นิแกวันนี่เราต้องไปบริษัทพ่อแกไม่ใช่หรอ”
“ใช่ก็ฉันรอแกแต่งตัวนะสิ เร็วๆเข้า”
“รู้แล้วน่า รีบจังเลย”
“.....” ไอเทมไม่ตอบแต่กลับยิ้มแฉ่งให้แทนก่อนที่จะก่อนที่เราทั้งสองคนจะเดินทางไปบริษัทของพ่อไอเทมต่อ
*บริษัทพ่อของไอเทม*
“ถึงสักที เฮ้อหนาวจัง”
“นั้นดิหนาวชะมัดแต่ตอนนี้เข้าไปเอาวัยที่พ่อฉันบอกก่อนเถอะ” “ก็ได้”
หลังจากทั่นกับไอเทมได้พูดคุยเจรจาว่าพ่อของไอเทมเป็นเจ้าของบริษัททางเจ้าหน้าที่ไม่ค่อยเชื่อพวกเราจนต้องโทรสอบถามพ่อของไอเทมจนได้แล้วไม่ใช่แปบๆนะนี้ล่อไปละ2ชั่วโมงสั่งให้ฉันกับไอเทมนั่งรอจนรากจะงอกอยู่แล้ว
“คุณไอเทมครับวิจัยให้มาเอาสิ้นเดือนนะครับพอีดว่าทางเราทวิจัยล่าช้าไปนิดหน่อย”
“ออครับแล้วยังไงผมมาเอาวันสิ้นเดือนละกันนะครับ” “ครับ ขอโทษที่ทางเราเข้าใจผิดนะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ^^”
“นี่คุยกันเสร็จหรือยังห๊ะ!!นี่ฉันนั่งจนรากจะออกก้นละนะ”
“อะแฮ่ม!!” ไอเทมแกล้งทำเสียงไอใส่ฉันที่พูดจาแบบนั้นไปจนฉันต้องจิกตาขู่ไปประมาณว่าอย่างมาขู่นะยะแกต่างหากละไอ้ไอเทมที่ต้องโดนฉันขู่
“งั้นพวกเราสองคนขอตัวก่อนนะครับคุณเจ้าหน้าที่” “ออครับ สวัสดีครับ”
ฉันกับไอเทมออกมาจากบริษัทสักทีตอนนี้ถึงตาฉันบ้างละที่ต้องเอาคืน แม่จะช๊อปกระจุยเลย เย้!! >0<