(เปนการสนทนาจิงๆที่เราคุยกับคนที่เราแอบชอบ.)
A:แก วันนี้เราคุยกับแฟนแกด้วยนะ.
B: ..
A:แกรักพี่เค้ามากป้ะ?
B:มากนะเว้ย
A: พี่เขาก้บอกว่ารักแกมากเหมือนกัน
ร้องไห้แปป.
B:แก.. แกรักเราขนาดนั้นเลยหรอ
A:ทำไมแกถามงี้ แกแกล้งไม่รู้หรือปิดหูปิดตา??
B:รู้ว่ารัก แต่ขนาดนั้นเลยหรอ???
A: แก เราสนิทกัน เรารู้จักกันเท่าไหร่แล้ว เราคุยกันทุกวัน ตั้งแต่ตื่นยันนอน มันผูกพันนะเผื่อแกจะไม่รู้
ทุกอย่างที่เราคุยกันมันมากกว่าเพื่อนว่ะ แกยังไม่รู้อีกหรอว่าฉันรู้สึกอะไร.
B: ขอโทด..
A:แกไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันผิดเองที่บ้าไปรักแก ฉันคิดนะว่าฉันจะแคร์ จะห่วง จะหึง จะร้องให้ จะฟุ้งซ่านกับแกทำไม
มันก้ได้คำตอบออกมาเหมือนเดิม
B: ขอโทษจิงๆนะ ที่ทำให้แกเป็นแบบนั้น
A:แกก้ได้แต่ขอโทษ รักฉันบ้างไม่ได้หรอ?
B:แก เราเป็นเกย์.
A:จะเป็นตลอดชีวิตเลย? จะแต่งงานกับผู้ชาย รับลูกบุญธรรมมาเลี้ยงเลยหรือไง
B:เราก้ไม่รู้ แต่ตอนนี้เรามีความสุขแบบนี้
A:ฉันก้รู้ ฉันบอกให้แกเลิกเป็นหรอ ฉันแค่อยากจะบอกความรู้สึกที่มันอัดอั้นให้แกรู้ แกรับไม่ได้หรอ?
B:ป่าวไม่ใช่ แต่แก.. เราเป็นเพื่อนกัน.
แกคิดอย่างนั้นจิงๆอ่ะหรอ แล้วแกไม่เจ็บอ่อวะ
A:ฉันเจ็บตั้งแต่เผลอใจรักแกแล้ว
B:แต่เราคิดกับแกแค่เพื่อนจิงๆว่ะ
A:แกอยากให้เราเลิกรักแกป่าว เราให้แกเลือกได้นะ เราจะตามใจแก
B:อืม แต่เราจะยังเป็นเพื่อนกันใช่มั้ย? เราไม่อยากให้แกเจ็บเลย
A:ฉันเลิกรักแก ไม่ได้หมายความว่าเราจะหายเจ็บ มันไม่ง่ายขนาดนั้นป้ะวะ.
ที่ผ่านๆมาฉันไม่เจ็บเท่าตอนนี้เลย ตอนที่แกบอกว่าอยากให้ฉันเลิกรักแก
B: ..
A:ทำไมหรอ บอกฉันได้มั้ย ทำไมแกไม่บอกแบบนี้ตอนฉันบอกรักแกแรกๆ แกเอาแต่บ่ายเบี่ยงมาตลอด ให้ความหวังแล้วถีบตกทะเลหรอ
B: แกขอโทษ
A:เลิกขอโทษเหอะ
B:งั้นเราเป็นเพื่อนคนสำคัญของแกได้มั้ย เราจะไม่พูดอะไรที่ทำให้แกคิดอีก พูดกูกันก้ได้
A:ไม่ต้องหรอก แกเป็นตัวของตัวเองเหมือนเดิมดีแล้ว
B:มันไม่ดีนะแกไอความรู้สึกแบบนั้น.. เรารู้แกจะตัดใจ แต่แกมีความสุขหรอ?
A:ฉันโอเค ทนได้ แล้วฉันก้คงไม่พยายามทำให้แกรักอีกแล้ว ฉันเหนื่อย พอแล้วจิงๆ.