สวัสดีคะ เรามีเรื่องราวความรักระหว่างเรากับเพื่อนผู้ชาย แอ่แอร่ ไม่ได้แก่แดดแก่ลมน้า ตอนนี้เราอายุ 18 ปีแว้ว ถ้าผิดพลาดยังไงขออภัยนะคะ
.
.
.
ขอเกริ่นก่อนนะจ้ะว่า เรากับเนเนี่ยไม่ถูกกันเลย [ตอนนั้นเราเกียดขี้หน้ามันมาก] เปิดเทอม ม.4 ฟรุ๊งฟริ๊งมุ้งมิ้ง มีเพื่อนร่วมกลุ่มรวมเราก็เป็น 4 คน
กลุ่มเราออกจะเด็กเรียน คือเด็กหน้าห้อง จะเป็นโต๊ะยาวนั่งเรียงกัน หัวโต๊ะขวามือ เรา แล้ว ถัดไปก็ ฟีล โตแมง และ แกงไก่
โรงเรียนเราสอนหลายภาษามาก จีน เกาหลี ญี่ปุ่น และ อังกฤษ วันนึงครูไม่เข้า อยุ่ๆ ไอเนมันก็มาแกล้งเราจ้า
เราโมโห เราเลยวิ่งไล่ตีมัน มันวิ่งขึ้นไปชั้น 3 มีพี่ ม.6 และคุณครูนั่งประชมกันอยู่เยอะมากกกก เรากับมันเอ่อเลยคะ โดนครูฟาดก้นคนละปั้วะะะ
แล้วต่างคนต่างลงมา และแล้วเหมือนฟ้ากลั่นแกล้งผู้หญิงตัวบึกบึนอย่างช้านนนน ครูที่ปรึกษาสั่งให้มันมานั่งหน้ามาเรียนกับพวกเรา
[ครุโรงเรียนนี้จะดูแลมันดีมากเพราะพ่อมันค่อนข้างมีอิทธิพลจะคอยประคบประหงมเอาใจใส่ดูแลกว่าใคร] นั่น !!! ( - -) กรรมตรูชัดชัด
มันนั่งตรงข้ามกับเราคือหันหน้าเข้าหากัน มันนั่งมุมซ้าย เราขวาโต๊ะมันชอบทำหน้า กสต ใส่เราประจำ เราไม่สนใจคะ ไม่ชอบ
แหวะ แค่ลูกนายกเทศมนตรีมีเส้น ชิส์ส์ส์ เพื่อนเราที่ชื่อแกงไก่ก็ไม่ชอบขี้หน้ามัน เลยย้ายให้โตแมงมานั่งแทน
และแล้วโตแมงก็ทำเรื่อง นางเปิดหัวลิควิดออกจนกระเด็นโดนเนเต็มเสื้อ เนก็โกรธด่าโตแมงใหญ่เลย
เน : ย้ายเลยไอโตแมงตั้งแต่มานั่งตรงนี้ทำแต่เรื่องใส่กูจริงๆ [จริงของมันนะ555555]
โตแมง : จะให้กูไปนั่งตรงไหนละ
เน : เอางี้ให้ณิชามานั่งตรงนี้ [เราเองณิขา บุคลิกใส่แว่น จัดฟัน คลั่งแดนกิมจื]
ณิชา : [สตั้นปากค้าง คิดในใจตรูหรอว่ะ เชี่ยย] ไม่ๆ ไม่เอา
เน : ถ้าไม่มาจะฟ้องแม่ยง [ครูที่ปรึกษาเราเอง]
ณิชา : เออก็ได้ว่ะ !!!
เน : [อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนสะใจ] ดีมาก

แล้วมันก็รีบวิ่งมาหยิบกระเป่าเราไปไว้ที่นั่งใหม่เรา
****************************** จุดเริ่มต้นของความรักกำลังจะเกิด ********************************
คือคนมันนั่งใกล้กันอะเนอะ มันเลยทำให้เรากับเน สนิทกันมากขึ้นเรื่อยๆ จนเราอะเริ่มหวั่นไหวกับพฤติกรรมมันจ้าาาาาาา
ที่จะเล่าต่อไปนี้คือจะมีแต่ไอ้ที่พอจำได้กับเรื่องที่ฟินมากกก แบบราประทับใจไรงี้นะเค่อะ
                                                .
                                                .
                                                .
เนจะไม่ชอบให้เรา ขึ้นเสียงใส่ ตะคอก ห้ามพูด ว่ะ เว้ย เห้ย กุ  ***สรุป คือต้องพูดจากับมันดีๆ ไม่งั้นชอบงอล แต่เพื่อนคนอื่นพูดกับมันได้นะ

ประทับใจเริ่มแรกเลย คือ วันนั้นเนงอลอะไรณิชาเนี่ยแหละ แบบว่าตอนนี้ลืมแล้ว 5555555 ณิขาก็พยายามง้อ ง้อ ง้อ สุดชีวิต
มันก็เล่นตัวไม่หายงอลสักที ณิชาง้อ มันก็จะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ณิชาเลยบอกว่า โอ้ย เหนื่อยแล้วนะ อยากงอลงอลไปเลย
แล้วริชาก็ลุกหนี ผ่านไปสัก เกือบ 1 ชม. มันก็เดินมาหาณิชา  
เน : ณิขาาาาาาาา โกรธเค้าหรอ เนี่ยเค้าหายงอลณิแล้วน้า หายโกรธน้า น้า น้า [เขย่าไหล่เรา]
ณิชา : [คิดในใจ เห้ย เขินว่ะ ] เออออ หายแล้วๆ
เน : จริงนะ [แล้วก้ลูบหัวเราแบบอ่อนโยน]
เรานี่เขินอมยิ้มใหญ่เลยยยยย หุบไม่อยู่ ตกเย็นกลับบ้านกัน เรายืนรอพ่อหน้าโรงเรียนกับฟีลและแกงไก่
บังเอิ๊ญ บังเอิญ เราหันไปเจอเนพอดี เนก็ยิ้มให้แบบปากจะฉีกๆได้มั้งแล้วทำมือ แบบที่ทหารเค้าทำกันอะ แบบเตารพมั้ง 55555
แล้วมันก็พยักหน้าใส่เรา เราเลยตะโกนไปว่า
ณิชา : เนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ปีใหม่นี้เค้าอยากได้ของขวัญน่ะ
เน : ได้เดี๋ยวจัดให้ [แล้วเนก็ยิ้มแก้มปริ]
เราก็แบบ เห้ย อะไรว่ะ คิดในใจว่า กูพุดเล่นนะ 5555555555 หรือว่าจะเอาใจฟ่ะ เพราะเพิ่งทะเลาะกันเสร็จเลยวันนี้