สวัสดีชาวพันทิพทุกคนนะคะ
....เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันเพิ่งเลิกกับแฟน ช่วงนั้นเสียใจหนักมาก แบบว่าจนเพื่อนๆเอื้อม เลยมีเพื่อนสนิทคนนึงบอกว่าทางเดียวคือต้องมีคนใหม่ถึงจะทำใจได้ ตอนนั้นนี่แถมจะพลิกเฟสบุ๊ค ไลน์ หาว่าจะทักใครไปดี ทักคนเคยคุยเก่าๆที่มาจีบเรา แต่สุดท้ายก็ต้องบายไปเพราะมันไม่ใช่ จนวันนึงมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มแนะนำคนนึงมาให้เขาชื่อว่า"เอ" ซึ่งเอก็นะหน้าตาตรงสเป็กเรามาก ก็เลยลองคุยดู ตอนแรกเราคิดว่าเอโสดเพื่อนเลยส่งให้มาคุย แต่พอคุยกันเอก็บอกว่า"เรามีแฟนแล้วนะ" (เราก็งงไปนิดนึง...แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรมากคิดแค่ว่าขอให้ลืมแฟนเก่าให้ได้ไวไวก็พอ แล้วอีกอย่างเราก็คุยกับหลายคน) เราเลยตอบเอไปว่า "เห้ย!! เราไม่ได้จิงจังขนาดนั้นถือว่าคุยกันขำๆ ละกัน" เอก็ตอบตกลงคุยกันแค่ขำๆ
จากนั้นมาเรากับเอก็คุยไลน์ คุยโทรศัพท์กันทุกวัน ช่วงแรกๆเราก็คุยกับเอแบบปกติเหมือนที่เราคุยกับคนอื่น แบบหยอดๆ นิดๆ ติดตลกหน่อยๆ ตามประสาเรา พอคุยกันมากขึ้นก็รู้สึกว่าเรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง เวลาที่ต่างคนต่างมีปัญหา เราก็จะคอยให้กำลังใจกัน ให้คำปรึกษา และคอยรับฟังกันตลอด เวลาเรามีความสุขเราก็จะมีแชร์กันเพื่อให้เรายิ้มได้ไปพร้อมๆกัน เวลาไปเที่ยวไหนก็จะคอยบอกกันตลอดว่าไปกับใครที่ไหน กลับกี่โมง ที่สำคัญเวลาเราไม่สบายเราก็จะคอยเป็นห่วงกันตลอด ยิ่งคุยกันนานขึ้นเราก็ยิ่งซึมซับกันมากขึ้น จากบทสนทนาที่เป็นแค่คนคุยขำๆ ก็กลายเป็นบทสนทนาที่ทำให้เราขาดมันไปไม่ได้ มันรู้สึกดีมากจนสามารถทำให้เราตัดคนที่คุยๆอยู่ทั้งหมดทิ้งไปเพื่อคุยกับเค้าคนเดียว ตอนนั้นเราไม่ได้คิดหวังว่าเขาจะต้องเลิกกับแฟนหรืออะไรนะ แค่อยากขอให้ความรู้สึกนี้อยู่กับเราให้ได้นานที่สุด ยิ่งพอตอนที่เอบอกว่า "ถ้าเราเลิกกับแฟนมาคบกับเรานะ!!!".....เรานี่เคลิ้มไปเลยแอบมีหวังเล็กๆแต่ก็ต้องทำเป็นนางเอกบอกไปว่า "ไม่เอาหน่าจะเลิกกันทำไม" (แต่ในใจนี่อย๊ากอยาก555) เอพยายามบอกเราว่า เราเป็นคนแรกในชีวิตเค้าอะไรหลายอย่าง มันก็ยิ่งทำให้เรานี่เคลิ้มยิ่งไปอีก....
แต่แล้ววันนึง....เพื่อนคนที่แนะนำเอให้โทมาคุยด้วย แล้วก็ถามว่านี่ยังคุยกับเออยู่มั้ย เราก็เล่าความรู้สึกทั้งหมดให้เพื่อนฟัง อยู่ดีดีเพื่อนก็บอกว่า กูขอโทษนะ (เราก็เอ่องงอยู่ดีดีขอโทษกูทำไม) แล้วเพื่อนก็บอกว่า ถ้ากูเล่าอะไรให้ฟังแล้วอย่าโกรธกูนะ (เราก็บอกอืมเล่ามา)
เพื่อน: ตอนแรกกูคิดว่าคุยแค่ขำๆไม่ได้คิดว่าจะจิงจังขนาดนี้ งั้นจากนี้ไปเลิกคุยกับเอไปเรยนะ อย่าไปเชื่ออะไรเอมาก มันเชื่อไม่ค่อยได้ มันชอบคุยให้ความหวังกับคนที่คุยกับมันทุกคนอ่ะชอบทำให้ตายใจคิดว่ามันชอบ แต่มันไม่ได้คิดอะไร แล้วมันไม่มีทางเลิกกับแฟนหรอก (เพื่อนก็เอาเฟสของแฟนเอมาให้ดูแบบว่ารักกันมากไม่มีทางเลิกกันจิงๆ )
แล้วประเด็นคือตอนที่เอมาเล่าให้เราฟังว่าทะเลาะกับแฟนเป็นเวลาเดียวกับที่เขาไปบอกรักแฟนหน้าเฟส...พอเรารู้เท่านั้นล่ะ เรานี่สตั้นไปทั้งวัน จากนั้นก็พยายามห่างออกมา พอเขาทักมาเราก็ถามคำตอบคำ คืออยากตอบเขาเหมือนเดิมนะแต่มันก็ติดตรงเราจะเชื่อคำพูดอะไรเขาได้บ้าง ถึงแม้ตอนนี้ไม่ได้คุยกันสักพักแล้วเราก็ยังคิดถึงเขาเสมอยังอยากทักไป แต่มันก็มีคำถามอยู่ในใจตลอดเวลาที่อยากถามเขามาก คือที่ผ่านมาไม่มีอะไรจิงเลยใช่มั้ย....??????
เพื่อนๆใครเคยเจอแบบนี้บ้างมั้ยคะ?
คุณเคยมั้ย? คิดว่าจะลองคุยกับบางคนแค่ขำๆ แต่พอตอนสุดท้ายกลับขำไม่ออก!!
....เรื่องมีอยู่ว่า ดิฉันเพิ่งเลิกกับแฟน ช่วงนั้นเสียใจหนักมาก แบบว่าจนเพื่อนๆเอื้อม เลยมีเพื่อนสนิทคนนึงบอกว่าทางเดียวคือต้องมีคนใหม่ถึงจะทำใจได้ ตอนนั้นนี่แถมจะพลิกเฟสบุ๊ค ไลน์ หาว่าจะทักใครไปดี ทักคนเคยคุยเก่าๆที่มาจีบเรา แต่สุดท้ายก็ต้องบายไปเพราะมันไม่ใช่ จนวันนึงมีเพื่อนคนนึงในกลุ่มแนะนำคนนึงมาให้เขาชื่อว่า"เอ" ซึ่งเอก็นะหน้าตาตรงสเป็กเรามาก ก็เลยลองคุยดู ตอนแรกเราคิดว่าเอโสดเพื่อนเลยส่งให้มาคุย แต่พอคุยกันเอก็บอกว่า"เรามีแฟนแล้วนะ" (เราก็งงไปนิดนึง...แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดไรมากคิดแค่ว่าขอให้ลืมแฟนเก่าให้ได้ไวไวก็พอ แล้วอีกอย่างเราก็คุยกับหลายคน) เราเลยตอบเอไปว่า "เห้ย!! เราไม่ได้จิงจังขนาดนั้นถือว่าคุยกันขำๆ ละกัน" เอก็ตอบตกลงคุยกันแค่ขำๆ
จากนั้นมาเรากับเอก็คุยไลน์ คุยโทรศัพท์กันทุกวัน ช่วงแรกๆเราก็คุยกับเอแบบปกติเหมือนที่เราคุยกับคนอื่น แบบหยอดๆ นิดๆ ติดตลกหน่อยๆ ตามประสาเรา พอคุยกันมากขึ้นก็รู้สึกว่าเรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่าง เวลาที่ต่างคนต่างมีปัญหา เราก็จะคอยให้กำลังใจกัน ให้คำปรึกษา และคอยรับฟังกันตลอด เวลาเรามีความสุขเราก็จะมีแชร์กันเพื่อให้เรายิ้มได้ไปพร้อมๆกัน เวลาไปเที่ยวไหนก็จะคอยบอกกันตลอดว่าไปกับใครที่ไหน กลับกี่โมง ที่สำคัญเวลาเราไม่สบายเราก็จะคอยเป็นห่วงกันตลอด ยิ่งคุยกันนานขึ้นเราก็ยิ่งซึมซับกันมากขึ้น จากบทสนทนาที่เป็นแค่คนคุยขำๆ ก็กลายเป็นบทสนทนาที่ทำให้เราขาดมันไปไม่ได้ มันรู้สึกดีมากจนสามารถทำให้เราตัดคนที่คุยๆอยู่ทั้งหมดทิ้งไปเพื่อคุยกับเค้าคนเดียว ตอนนั้นเราไม่ได้คิดหวังว่าเขาจะต้องเลิกกับแฟนหรืออะไรนะ แค่อยากขอให้ความรู้สึกนี้อยู่กับเราให้ได้นานที่สุด ยิ่งพอตอนที่เอบอกว่า "ถ้าเราเลิกกับแฟนมาคบกับเรานะ!!!".....เรานี่เคลิ้มไปเลยแอบมีหวังเล็กๆแต่ก็ต้องทำเป็นนางเอกบอกไปว่า "ไม่เอาหน่าจะเลิกกันทำไม" (แต่ในใจนี่อย๊ากอยาก555) เอพยายามบอกเราว่า เราเป็นคนแรกในชีวิตเค้าอะไรหลายอย่าง มันก็ยิ่งทำให้เรานี่เคลิ้มยิ่งไปอีก....
แต่แล้ววันนึง....เพื่อนคนที่แนะนำเอให้โทมาคุยด้วย แล้วก็ถามว่านี่ยังคุยกับเออยู่มั้ย เราก็เล่าความรู้สึกทั้งหมดให้เพื่อนฟัง อยู่ดีดีเพื่อนก็บอกว่า กูขอโทษนะ (เราก็เอ่องงอยู่ดีดีขอโทษกูทำไม) แล้วเพื่อนก็บอกว่า ถ้ากูเล่าอะไรให้ฟังแล้วอย่าโกรธกูนะ (เราก็บอกอืมเล่ามา)
เพื่อน: ตอนแรกกูคิดว่าคุยแค่ขำๆไม่ได้คิดว่าจะจิงจังขนาดนี้ งั้นจากนี้ไปเลิกคุยกับเอไปเรยนะ อย่าไปเชื่ออะไรเอมาก มันเชื่อไม่ค่อยได้ มันชอบคุยให้ความหวังกับคนที่คุยกับมันทุกคนอ่ะชอบทำให้ตายใจคิดว่ามันชอบ แต่มันไม่ได้คิดอะไร แล้วมันไม่มีทางเลิกกับแฟนหรอก (เพื่อนก็เอาเฟสของแฟนเอมาให้ดูแบบว่ารักกันมากไม่มีทางเลิกกันจิงๆ )
แล้วประเด็นคือตอนที่เอมาเล่าให้เราฟังว่าทะเลาะกับแฟนเป็นเวลาเดียวกับที่เขาไปบอกรักแฟนหน้าเฟส...พอเรารู้เท่านั้นล่ะ เรานี่สตั้นไปทั้งวัน จากนั้นก็พยายามห่างออกมา พอเขาทักมาเราก็ถามคำตอบคำ คืออยากตอบเขาเหมือนเดิมนะแต่มันก็ติดตรงเราจะเชื่อคำพูดอะไรเขาได้บ้าง ถึงแม้ตอนนี้ไม่ได้คุยกันสักพักแล้วเราก็ยังคิดถึงเขาเสมอยังอยากทักไป แต่มันก็มีคำถามอยู่ในใจตลอดเวลาที่อยากถามเขามาก คือที่ผ่านมาไม่มีอะไรจิงเลยใช่มั้ย....??????
เพื่อนๆใครเคยเจอแบบนี้บ้างมั้ยคะ?