สวัสดีค่ะเรากำลังสับสนในความรักของเรากับแฟน เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราใช่รักจริงๆหรือเปล่า?
เรารู้จักกับเอ (นามสมมติของแฟน) มา 2 ปีแล้วค่ะ ที่รู้จักเพราะเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา เราเจอกันกับเอครั้งแรกที่ร้านอาหาร เรามองหน้าเอแล้วเอก็มองหน้าเรา แต่เราก็เฉยๆนะคะตอนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าเป็นรักแรกพบหรือเป็นอะไรที่พิเศษ (แต่เอบอกว่าเจอเราครั้งแรกก็รู้สึกว่าเห้ยคนนี่แหละใช่เลย) อีกอย่างตอนนั้นเอมีแฟนแล้วคะ เราก็มีคนคุยแล้วเหมือนกัน (คนคุยมีมาไม่เคยขาดสาย หืมม?) หลังจากนั้นเวลาเราเจอกันก็มีทักทายหรือแซวกันเล่นคะ ก็แซวกันขำๆแบบเพื่อนคนนึงคะคือไม่ได้คิดอะไรเลยปกติเราก็เล่นกับคนอื่นแบบนี้นะไม่ได้มีอะไรพิเศษ(หรืออาจจะพิเศษเกินไปในความรู้สึกของคนอื่น เราไม่รู้นะ) แต่แฟนเอหึงเราคะถึงขั้นเอาเฟสเอลบเราออกจากเพื่อน ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกคะจนเอทักไลน์มาบอก
เอ:เธอๆ แฟนเราเอาเฟสเราลบเธอออกจากเพื่อนนะ
เรา:เห้ยจริงดิ? ทำไมอะ? โหยยย เสียดายคนไลค์จัง5555 (ที่บอกเสียดายคนไลค์นี่คือเรื่องจริงนะ พูดจริงจากใจ55555)
เอ:เดี๋ยวค่อยแอดใหม่ๆ
หลังจากนั้นเอก็แอดเฟสเรามาใหม่คะเราก็รับต่างคนก็ต่างไลค์ให้กัน ปกติเราก็ไลค์ให้คนอื่นเรื่อยๆคะ และก็ได้รู้อีกทีว่าเอทะเลาะกับแฟนและเลิกกันแล้วตอนนั้นเรารู้สึกผิดค่ะว่าเป็นเพราะเราหรือเปล่าเราก็เลยทักไลน์ไปถามเอ แต่เอก็บอกว่าไม่ใช่คะ เราก็เออไม่ใช่ก็ไม่ใช่วะ หลังจากที่เอเลิกกับแฟนก็มีคนเข้ามาในชีวิตเอเรื่อยๆคะ เราก็พอจะรู้จักความเคลื่อนไหวและความเป็นไปของเอ ก็มีแซวเอกับคนนู้นคนนี้บ้าง จนมีวันนึงค่ะเอเข้ามาจีบเราทักเฟสเรามาแต่เราก็นึกว่าคุยเล่นๆเป็นมุขขำๆเราก็เออมันเล่นมาเราก็เล่นกลับดิจนคุยกันมาเรื่อยๆและเราสัมผัสได้ถึงความพิเศษที่เอมีให้เราคะ (แต่ตอนนั้นเราก็มีคนคุยอยู่ด้วยคะ ยอมรับเลยว่าเป็นคนคุยเยอะ ถึงตัวจะโสดแต่ใจไม่เคยโสดค่ะ) และแล้วเอก็มาขอเราคบเราก็ตอบตกลงคะเพราะช่วงนั้นยอมรับเลยว่าหวั่นไหวกับเอมากๆ แต่พอหลังจากนั้นได้ไม่กี่วันเราก็รู้สึกเฉยๆคะไม่ได้หวั่นไหว ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนช่วงแรกๆที่เอเข้ามาคุย ทั้งๆที่บทสนทนาก็มีความพิเศษมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ใจนี่กับรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มีความรู้สึกที่เขาว่าเหมือนมีผีเสื้อล้านๆตัวบินอยู่ในท้อง (หรือเราดูหนังมากเกินไป55555) เราเฝ้าถามความรู้สึกตัวเองทุกวันว่ารักหรือเปล่า? หรือแค่หวั่นไหว? เพราะเวลาอยู่กับเอเราก็รู้สึกเฉยๆคะไม่ได้เขิน เล่นได้หยอกได้เหมือนเพื่อนคนนึง แต่เวลาเราอยู่กับเอเรามีความเป็นตัวของตัวเองคะไม่ต้องแอ๊บไม่ต้องห่วงสวย ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตเราที่เราต้องคอยแอ๊บคอยแต่งคอยเติม บางทีเราก็คิดนะคะว่าอยากเลิกเพราะเราไม่ได้มีความรู้สึกหวั่นไหวกับเอ (กับคนคุยเก่ายังหวั่นไหวกว่านี้เลย) แต่ไม่รู้จะเลิกเพราะเหตุผลอะไรเพราะเอก็ดีกับเราซะทุกอย่าง ดีมากจนบางครั้งเราก็สงสารเอคะว่าทำไมเอต้องทำเพื่อคนแบบเรามากมายขนาดนี้ด้วย เหมือนที่เรายังคบกับเออยู่ตอนนี้เป็นเพราะความดีที่เอทำกับเราคะ เราไม่อยากให้เอเสียใจ แบบนี้เค้าเรียกอะไรกันคะหรือเป็นเพราะอยู่ด้วยกันบ่อยเลยไม่ได้หวั่นไหว? คนอื่นๆเป็นแบบนี้กันหรือเปล่าคะ?
สับสนแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรกันแน่? ใช่รักหรือเปล่า
เรารู้จักกับเอ (นามสมมติของแฟน) มา 2 ปีแล้วค่ะ ที่รู้จักเพราะเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา เราเจอกันกับเอครั้งแรกที่ร้านอาหาร เรามองหน้าเอแล้วเอก็มองหน้าเรา แต่เราก็เฉยๆนะคะตอนนั้นไม่ได้รู้สึกว่าเป็นรักแรกพบหรือเป็นอะไรที่พิเศษ (แต่เอบอกว่าเจอเราครั้งแรกก็รู้สึกว่าเห้ยคนนี่แหละใช่เลย) อีกอย่างตอนนั้นเอมีแฟนแล้วคะ เราก็มีคนคุยแล้วเหมือนกัน (คนคุยมีมาไม่เคยขาดสาย หืมม?) หลังจากนั้นเวลาเราเจอกันก็มีทักทายหรือแซวกันเล่นคะ ก็แซวกันขำๆแบบเพื่อนคนนึงคะคือไม่ได้คิดอะไรเลยปกติเราก็เล่นกับคนอื่นแบบนี้นะไม่ได้มีอะไรพิเศษ(หรืออาจจะพิเศษเกินไปในความรู้สึกของคนอื่น เราไม่รู้นะ) แต่แฟนเอหึงเราคะถึงขั้นเอาเฟสเอลบเราออกจากเพื่อน ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกคะจนเอทักไลน์มาบอก
เอ:เธอๆ แฟนเราเอาเฟสเราลบเธอออกจากเพื่อนนะ
เรา:เห้ยจริงดิ? ทำไมอะ? โหยยย เสียดายคนไลค์จัง5555 (ที่บอกเสียดายคนไลค์นี่คือเรื่องจริงนะ พูดจริงจากใจ55555)
เอ:เดี๋ยวค่อยแอดใหม่ๆ
หลังจากนั้นเอก็แอดเฟสเรามาใหม่คะเราก็รับต่างคนก็ต่างไลค์ให้กัน ปกติเราก็ไลค์ให้คนอื่นเรื่อยๆคะ และก็ได้รู้อีกทีว่าเอทะเลาะกับแฟนและเลิกกันแล้วตอนนั้นเรารู้สึกผิดค่ะว่าเป็นเพราะเราหรือเปล่าเราก็เลยทักไลน์ไปถามเอ แต่เอก็บอกว่าไม่ใช่คะ เราก็เออไม่ใช่ก็ไม่ใช่วะ หลังจากที่เอเลิกกับแฟนก็มีคนเข้ามาในชีวิตเอเรื่อยๆคะ เราก็พอจะรู้จักความเคลื่อนไหวและความเป็นไปของเอ ก็มีแซวเอกับคนนู้นคนนี้บ้าง จนมีวันนึงค่ะเอเข้ามาจีบเราทักเฟสเรามาแต่เราก็นึกว่าคุยเล่นๆเป็นมุขขำๆเราก็เออมันเล่นมาเราก็เล่นกลับดิจนคุยกันมาเรื่อยๆและเราสัมผัสได้ถึงความพิเศษที่เอมีให้เราคะ (แต่ตอนนั้นเราก็มีคนคุยอยู่ด้วยคะ ยอมรับเลยว่าเป็นคนคุยเยอะ ถึงตัวจะโสดแต่ใจไม่เคยโสดค่ะ) และแล้วเอก็มาขอเราคบเราก็ตอบตกลงคะเพราะช่วงนั้นยอมรับเลยว่าหวั่นไหวกับเอมากๆ แต่พอหลังจากนั้นได้ไม่กี่วันเราก็รู้สึกเฉยๆคะไม่ได้หวั่นไหว ไม่ได้รู้สึกดีเหมือนช่วงแรกๆที่เอเข้ามาคุย ทั้งๆที่บทสนทนาก็มีความพิเศษมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ใจนี่กับรู้สึกเฉยๆ ไม่ได้มีความรู้สึกที่เขาว่าเหมือนมีผีเสื้อล้านๆตัวบินอยู่ในท้อง (หรือเราดูหนังมากเกินไป55555) เราเฝ้าถามความรู้สึกตัวเองทุกวันว่ารักหรือเปล่า? หรือแค่หวั่นไหว? เพราะเวลาอยู่กับเอเราก็รู้สึกเฉยๆคะไม่ได้เขิน เล่นได้หยอกได้เหมือนเพื่อนคนนึง แต่เวลาเราอยู่กับเอเรามีความเป็นตัวของตัวเองคะไม่ต้องแอ๊บไม่ต้องห่วงสวย ไม่เหมือนกับคนอื่นๆที่เข้ามาในชีวิตเราที่เราต้องคอยแอ๊บคอยแต่งคอยเติม บางทีเราก็คิดนะคะว่าอยากเลิกเพราะเราไม่ได้มีความรู้สึกหวั่นไหวกับเอ (กับคนคุยเก่ายังหวั่นไหวกว่านี้เลย) แต่ไม่รู้จะเลิกเพราะเหตุผลอะไรเพราะเอก็ดีกับเราซะทุกอย่าง ดีมากจนบางครั้งเราก็สงสารเอคะว่าทำไมเอต้องทำเพื่อคนแบบเรามากมายขนาดนี้ด้วย เหมือนที่เรายังคบกับเออยู่ตอนนี้เป็นเพราะความดีที่เอทำกับเราคะ เราไม่อยากให้เอเสียใจ แบบนี้เค้าเรียกอะไรกันคะหรือเป็นเพราะอยู่ด้วยกันบ่อยเลยไม่ได้หวั่นไหว? คนอื่นๆเป็นแบบนี้กันหรือเปล่าคะ?