เหตุใด วิบากใดหนอ ทำให้จิตฟุ้งซ่านเหมือนติดหล่มยางเหนียว ขอท่านผู้รู้ช่วยชี้ครับ ขอบคุณทุกท่านล่วงหน้าครับ

ทูรงฺคมํ เอกจรํ อสรีรํ คูหาสยํ เย จิตฺตํ, สญฺญเมสฺสนฺติ โมกฺขนฺติ มารพนฺธนา ผู้ใดสำรวมจิตซึ่งมีดวงเดียว ท่องเที่ยวไปสู่ที่ไกลๆได้ ไม่มีรูปร่าง มีถ้ำเป็นที่อาศัย นี้ไว้ได้แล้วผู้นั้นย่อมพ้นจากการพันธน

คือแบบภาวนาไป กดดันมากเท่าไหร่ มันยิ่งไปนาคน ขนาดสัตว์พิการ มันยังไปด่าไม่จบไม่สิ้น โดยที่ผมไม่ได้เจตนา จะเอายังไงดีครับ ผมยิ่งภาวนา แล้วมันชอบไปคิดเรื่องไม่ดีอยู่เรื่อยเลย ผมเลยขอโทษ ไปทุกครั้ง กิเลส

ทนไม่ไหวแล้ว

คือผมอายุแค่ 14 เองครับ แต่ผมสนใจพวกเรื่องธรรมะผมเลยไปนั่งสมาธิครับ ส่วนตอนที่นั่งสมาธิอยู่จิตก็ฟุ้งซ่านไปหมด (ส่วนตัวเป็นคนคิดเยอะอยู่แล้ว) เพราะเป็นคนคิดเยอะเวลานั่งสมาธิเลยเห็นความคิดได้ชัดเจน มันเ

ผมนั่งสมาธิแล้วเห็นอะไรแปลกๆไปเรื่อยครับ(จิตใจน่าจะวอกแวก แบบทันไปเรื่อยๆมาก พยามอยู่กับลมแล้วแต่บางครั้งก็มีอะไรขึ้นมาแทรก อยู่เรื่อยๆ เหมือนกับคลื่นทะเลอะครับ บางครั้งก็สงบไม่มีอะไรบางครั้ง ก็มีอะไร

ซึ่งถ้าเราไปแยบคายนิดนึง เราอ่านคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ เราจะเห็นเลย ธรรมชาติของจิตมีหน้าที่คิด ธรรมชาติของจิตมีหน้าที่ฟุ้งซ่าน หน้าที่ต่อจิตเรามีหน้าที่รู้ว่าเค้าฟุ้งซ่าน นะคะ เนื้อหาบางส่วนจาก สน