ขอปูเนื้อเรื่องหน่อยนะว่าเป็นมายังไง
คือเราเลิกกับแฟนเก่ามาก็นานโขอยู่นะจบแบบเจ็บอยู่ฝ่ายเดียวด้วย..เขาก็มีแฟนใหม่ไปได้เยอะอยู่นะหลังเลิกกัน อืมเขาจะมีใครมันก็เรื่องของเขา แต่ที่ลำบากเราก็ตรงที่ว่าทุกครั้งที่เลิกกับแฟนหรือทุกครั้งที่จีบใครไม่ติด เขาจะกลับมาพร้อมกับประโยค 'คบใครก็ไม่มีความสุขเลยวะ..คิดถึงนะ ' ตามด้วยขอคืนดี มันผิดที่เราเปิดโอกาสให้เขาเข้ามา และก็ไม่ยอมผลักเขาไปไกลๆมัวแต่ลังเลกับหัวใจ สุดท้ายก็เหมือนตัวอะไรไม่รู้ที่เป็นที่พักเหมือนจะสำคัญพอให้เขาอยู่ แต่ก็ไม่... เราแพ้ใจตัวเองทุกครั้งเลยค่ะดูเจ็บไม่จำมากใช่รึเปล่า? เราไม่กลับไปคืนดีหรอกค่ะแต่ก็มีบ้างที่เกือบๆ ก็เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็ช่วยดึงสติกลับมาได้ แย่มากเลยที่เราคิดเรื่องไรแบบนี้ไม่เป็นไม่ทันเกมส์เขา ล่าสุดมีบอกอย่าเพิ่งมีใครนะถ้าดีพอเมื่อไหร่จะมาขอ คงขอแต่งงานมั้งคะ? คือเขาพูดแบบนี้ตอนที่เขาคบกะอีกคนอยู่นะ ...เราสงสารผญ.นั่นถึงอยากกลับไปก็ตามทำได้แค่บล็อคเฟชปิดช่องทางติดต่อทั้งทางที่เขาสามารถติดต่อมาได้ คือเราไม่ไหวจริงๆนะนี่สามปีจะสี่ปีแล้วยังลืมไม่สนิทเลย จะคบใครก็ไม่กล้าคบไม่ใช่กลัวเจ็บแต่ทำตามพี่อ้อยพูดว่า ถ้าคนเก่ายังหลอนใจอย่าดึงคนใหม่เข้ามาเจ็บ เราก็เลยอื้มมม....โสดมาสามปี..แต่ก็มีความสุขดีนะคะความรักจากครอบครัวจากเพื่อนไรเติมเต็มเราได้หมด เหลือปัญหาอยู่เรื่องเดียวคือเราอยากจะเลิกใจอ่อนให้กับคนแบบนี้ที่ทิ้งเราไปและทำให้เราดูโง่กับเรื่องซ้ำซากแบบนี้สักที ถ้านี่คือเพื่อนคุณคุณจะปลอบและเตือนสติเพื่อนยังไงคะ? คิดซะว่าเราเป็นเพื่อนกันได้ไหมคะ เราว่าประโยคที่มาจากใจของเพื่อนดูน่าฟังและดูจริงใจสุดๆละค่ะ ขอบคุณนะที่อ่าน