ตอนนี้ซึมเศร้ามาก มีทั้งภาพทั้งเสียงของเจ้าตัวนี้ตามไปทุกอย่าง
บ้านหลังนี้คือบ้านของมัน ครอบครัวของเรา แล้วมันหายไปได้ยังไง
ทั้งบ้านอบอวลด้วยกลิ่นความเศร้า ความคิดถึง เว้งว้างมาก



เจ้าตัวที่ว่าชื่อ มอมแมม ค่ะ..
แมมเป็นสุนัขชิสุ ขาหลังไม่แข็งแรงมาแต่ไหนแต่ไร แผ่เป็นแมวน้ำตลอด
สุนัขเราเลี้ยง  6 ตัว แมมเป็นที่รัก no.2 ของบ้าน
มันเพิ่งอายุได้ 4 ขวบเท่านั้น
มันเป็นหลายโรค และโรคที่พรากมันไปคือพยาธิในเม็ดเลือด ตรวจเจอช้า มันไม่แสดงอาการ
มีอาการทางผิวหนังเดือนก่อนพาไปหมอก็ไม่ได้แนะให้ตรวจเลือด

น้องอาการออก 3 วันก่อน ตอน 5 ทุ่ม ้เป็นเวลาที่หมอปิดหมดแล้ว พิษณุโลกไม่มีแห่งไหนเปิด 24 ชม
น้องชักน้ำลายฟูมตาเหลือก เกร็ง คราง หลังจากเที่ยงคืนตัวเกร็งค้าง หยุดคราง เพราะไม่รับรู้อะไรแล้ว แต่ยังมีลมหายใจ
เมื่อถึงมือหมอตอน 9 โมง /น้องทนมาเกือบ 12 ชั่วโมง สุดยอด
หมอบอกโอกาสน้อย.. และเมื่อเช้า หมอได้โทรมาบอกว่าน้องไปแล้ว

ตอนนี้เราคิดถึงน้องมาก อยากให้เหมือนฝันไป
อดไม่ได้ที่จะมองที่ๆเดิมที่แกชอบนอนอยู่นึกถึงอะไรที่แกชอบทำ ทั้งอยากย้อนเวลาทั้งอยากแก้ไขอะไรสักอย่าง
ไม่เคยเตรียมรับอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
*รู้อย่างนี้น่าจะเอาใจแกให้มากกว่านี้อีกร้อยสิบเท่า
น่าจะได้พาไปเที่ยวมากกว่านี้ หมาแมวน้ำ หมาที่ขาหลังปวกเปียก

อยู่กันมา 4 ปีแล้วนะ 3 ปีนี่รักเหมือนกับว่าอยู่กันมา 3 หมื่นปี
อยากให้ความรู้สึกทั้งหมดนี่ส่งไปให้ถึง ถ้าโลกหลังความตายมีจริงขอให้รับรู้
มันยังไม่ถึงอายุขัยของแกแท้ๆ ชิสุอายุถึง 15 ปีเลยนะ มากกว่าก็มี แกพึ่งจะ 4 ขวบเอง
มันน้อยมาก ยังไงก็ขอให้ที่นั่นที่แกอยู่ตอนนี้เป็นที่ๆดี แต่ห้ามลืมกัน คิดถึงกันด้วย
เพราะคนทางนี้จะคิดถึงแกตลอดไป ต่อให้อยากลืมก็ลืมไม่ได้หรอก

ที่เคยตะคอกตอนแกกัดตอนนั้น ตอนนี้อยากให้มากัดสุดๆ ชอบนอนขวางทาง เพราะว่าลุกไม่ไหว
ขาหลังไม่มีแรง ตอนนี้อยากให้มานอนขวาง กลิ่นเหม็นของแกคงเป็นกลิ่นเหม็นที่ชื่นใจที่สุด
แกไม่ได้ตายไปตัวคนเดียวเพราะคนทางนี้ก็เหมือนตายทั้งเป็นจากความคิดถึง รับไม่ได้เลย
เตรียมใจไม่ได้เลยยย แต่ก็จะคิดถึงจนเหมือนกับว่าแกไม่ได้ไปไหน อยากจะกอด อยากหอม

ทำใจไม่ได้ค่ะ ทำยังไงก็ทำไม่ได้จริงๆ บอกเพื่อนว่า จะทำใจ
แต่จริงๆแล้วทำไม่ได้เลย
อยากได้ยินอะไรก็ได้ค่ะ ที่ทำให้รู้สึกดีขึ้น ..