เมื่อเช้าน้องหมาที่เราเก็บไปเลี้ยงตาย เล่าก่อนว่า "เจ้าอาน" เราเลี้ยงไว้ที่ทำงานมาได้สี่ปีแล้ว อาน หลงมาจากไหนไม่รู้ หลงมาก็โตแล้ว อานตัวสีขาวนวลๆ มีอานที่หลัง เลยตั้งชื่อว่า อาน สองเดือนก่อน อาน ป่วย เดินไม่ได้ เราจึงเอาอานไปหาหมอ ให้พักอยู่ที่บ้านเราอยู่หนึ่งอาทิตย์หลังจากอานดีขึ้นเราจึงนำอานกลับมาไว้ตรงออฟฟิคที่ทำงานเราเหมือนเดิมเพราะอานอยู่กับ รปภ.ตลอดมันเศร้าเหมือนคิดถึงที่อยู่เราจึงตัดสินใจนำอานกลับมาที่เดิม แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสัปดาห์ เอาอานมาวันจันทร์ พอวันศุกร์อาการอานก็ทรุดลงอีก จึงเอาไปหาหมออีกครั้งหลังจากนั้นก็ตัดสินใจเลี้ยงอานไว้ที่บ้านเลย อาการของอานค่อย ๆทรุดลงไปเรื่อยๆ จากที่ก่อนหน้านี้แค่ขาหลังสองข้างไม่มีแรง แต่ยังพอขยับและเดินได้ อานเริ่มที่จะเดินไม่ได้ แล้วขาหลังก็ค่อยๆหมดแรงแล้วเดินไม่ได้ จนกลายเป็นอัมพาตในที่สุด เรากับพี่สาวเราคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ เช็ดฉี่อึของอาน เราพาอานไปหาหมอตลอด อาทิตย์ละสองครั้งได้
หมอให้เอ็กซ์เรย์ดูว่าอานโดนรถทับรึไม่ ปรากฎว่าไม่ได้โดนทับไม่มีรอยกระดูกหักหรือช้ำในอย่างใด เราจึงให้หมอตรวจเลือดอานดู อานเกร็ดเลือดต่ำ แต่ไม่ถึงกับต้องให้เลือดหมอบอกต่ำไม่มาก หมอพยายามหาสาเหตุแต่ก็ไม่ได้เพราะเหตุใดอานถึงเป็นอัมพาต จากที่เคยลุกขึ้นตั้งตัวมานั่งได้บ้าง อานก็ค่อยๆลุกไม่ได้ ได้แต่นอนอยู่แบบนั้น ต้องคอยจับพลิกตัวอยู่เรื่อยๆ
สามวันก่อนหน้าอานเริ่มที่จะไม่กินข้าวขอกินแต่น้ำ หิวน้ำบ่อยๆ ถ่ายออกมาเป็นสีดำมีกลิ่นเหม็นมากอยู่ตลอดเวลา จนมาถึงเมื่อคืนอานนอนกัดฟัน ครางเบาๆ เราลูบหัวอาน แล้วบอกกับอานว่า " ไปดีเถอะนะลูกอย่าทรมานฝืนตัวเองเลย เกิดชาติหน้าฉันใดขอให้อานเกิดเป็นคนอย่าทรมานแบบนี้เลย" น้ำตาเราก็ไหลนะ ประมาณห้าทุ่มกว่าได้ยินเสียงเค้าคราง เราคิดว่าน่าจะครางปกติพี่สาวเราลงไปดูแล้วก็ลูบหัวอานพูดเหมือนเราขอให้อานอย่าทรมานเลย พี่สาวเราก็ขึ้นบ้านมานอน เช้าตื่นมาปรากฎว่าอานสิ้นลมไปแล้ว เมื่อเ้ช้าจ้างคนแถวบ้านให้ช่วยฝังอานที เราก็ร้องไห้ตั้งแต่เช้าแล้ว พาอานไปส่งที่หลุมฝัง ได้แต่คิดว่าไปดีเถอะนะชาตินี้อานคงให้กรรมหมดแล้วหล่ะ แม่เราก็ร้องไห้ พี่สาวก้อร้องเหมือนกัน แม่บอกว่า ไม่ต้องไปเลี้ยงหมาข้างทางที่ไหนอีกแล้ว เลี้ยงแล้วก็ผูกพันแล้วก็ต้องมาทุกข์ใจเวลาเห็นมันเป็นแบบนี้ แต่อดไม่ได้หรอกก็ต้องมีให้อาหารพวกเค้าบ้างแหล่ะ เล่ามาซะยาวเลยขอบคุณที่ติดตามอ่านกันค่ะ ไม่รู่มีใครเป็นเหมือนเรารึป่าวชอบให้อาหารหมาจรจัดเวลาเดินไปเห็นก็ชอบให้ของกิน
ขอtag ห้องศาลาประชาคมด้วย เกี่ยวกับเรื่องสุนัขจรจัด เห็นสุนัขหรือแมวจรจัดถ้าเราพอช่วยได้ก็ช่วยเค้าเถอะค่ะได้บุญ
เศร้าแต่เช้า ไปดีเถอะนะเจ้าอาน
หมอให้เอ็กซ์เรย์ดูว่าอานโดนรถทับรึไม่ ปรากฎว่าไม่ได้โดนทับไม่มีรอยกระดูกหักหรือช้ำในอย่างใด เราจึงให้หมอตรวจเลือดอานดู อานเกร็ดเลือดต่ำ แต่ไม่ถึงกับต้องให้เลือดหมอบอกต่ำไม่มาก หมอพยายามหาสาเหตุแต่ก็ไม่ได้เพราะเหตุใดอานถึงเป็นอัมพาต จากที่เคยลุกขึ้นตั้งตัวมานั่งได้บ้าง อานก็ค่อยๆลุกไม่ได้ ได้แต่นอนอยู่แบบนั้น ต้องคอยจับพลิกตัวอยู่เรื่อยๆ
สามวันก่อนหน้าอานเริ่มที่จะไม่กินข้าวขอกินแต่น้ำ หิวน้ำบ่อยๆ ถ่ายออกมาเป็นสีดำมีกลิ่นเหม็นมากอยู่ตลอดเวลา จนมาถึงเมื่อคืนอานนอนกัดฟัน ครางเบาๆ เราลูบหัวอาน แล้วบอกกับอานว่า " ไปดีเถอะนะลูกอย่าทรมานฝืนตัวเองเลย เกิดชาติหน้าฉันใดขอให้อานเกิดเป็นคนอย่าทรมานแบบนี้เลย" น้ำตาเราก็ไหลนะ ประมาณห้าทุ่มกว่าได้ยินเสียงเค้าคราง เราคิดว่าน่าจะครางปกติพี่สาวเราลงไปดูแล้วก็ลูบหัวอานพูดเหมือนเราขอให้อานอย่าทรมานเลย พี่สาวเราก็ขึ้นบ้านมานอน เช้าตื่นมาปรากฎว่าอานสิ้นลมไปแล้ว เมื่อเ้ช้าจ้างคนแถวบ้านให้ช่วยฝังอานที เราก็ร้องไห้ตั้งแต่เช้าแล้ว พาอานไปส่งที่หลุมฝัง ได้แต่คิดว่าไปดีเถอะนะชาตินี้อานคงให้กรรมหมดแล้วหล่ะ แม่เราก็ร้องไห้ พี่สาวก้อร้องเหมือนกัน แม่บอกว่า ไม่ต้องไปเลี้ยงหมาข้างทางที่ไหนอีกแล้ว เลี้ยงแล้วก็ผูกพันแล้วก็ต้องมาทุกข์ใจเวลาเห็นมันเป็นแบบนี้ แต่อดไม่ได้หรอกก็ต้องมีให้อาหารพวกเค้าบ้างแหล่ะ เล่ามาซะยาวเลยขอบคุณที่ติดตามอ่านกันค่ะ ไม่รู่มีใครเป็นเหมือนเรารึป่าวชอบให้อาหารหมาจรจัดเวลาเดินไปเห็นก็ชอบให้ของกิน
ขอtag ห้องศาลาประชาคมด้วย เกี่ยวกับเรื่องสุนัขจรจัด เห็นสุนัขหรือแมวจรจัดถ้าเราพอช่วยได้ก็ช่วยเค้าเถอะค่ะได้บุญ