ผมเคยช่วยน้องชายจากการจมน้ำ เพราะตอนนั้นน้องชายอายุแค่5ขวบ แต่ผม15 จากสระน้ำที่ลึกกว่าผมจะยืนถึง โชคเข้าข้างที่น้องสาวคนกลางเห็นพอดี ผมเลยโดดไปช่วยทัน.  แม่ถามว่าทำไมไม่กลัวโดนกดไปด้วย ผมตอบว่า เพราะผมซ้อมว่ายน้ำ
แบกน้องชายก่อนการเกิดเหตุทำให้ผมรู้ว่า น้องชายจะกดอย่างไรก้อเอาผมไม่จม ผมจึงสามารถไปช่วยอย่างไม่ลังเล

ตอนนี้ลูกสาวผม8ขวบ ผลการทดลองพบว่า
แทบจะไม่ไหว ว่ายได้แค่ร้อยเมตรอ้อมแขนโอบจากด้านหลังแทบหมดแรง ทั้งที่ผมตอนนี้ว่ายน้ำไตรกีฬา1กิโลครึ่งมาหลายรายการแล้ว

ผมคิดว่า ถ้าต้องขึ้นเรือทั้งครอบครัวลูกเมีย วิธีเดียวที่จะรอดคือ ต้องใส่เสื้อชูชีพทั้งครอบครัวทุกคนและต้องใส่ก่อนขึ้นเรือ ทุกครั้งใครจะหัวเราะอย่าสน

วันนี้คิดเรื่องนี้ อยากเตือนให้ทุกท่านซ้อมอุ้มลูกว่ายน้ำและระวังเรื่องเด็กจมน้ำ

กฏหลักเลยคือต้องลงไปว่ายน้ำกับลูก
ผมเห็นแม่ๆคนอื่นมาชวนเมียผมคุยขณะเมียผมนั่งดูลูกว่ายน้ำรู้สึกว่านี่ล่ะคืออันตราย
เคยมีครั้งหนึ่งที่ลูกชายคนเล็กผมจมน้ำเพราะมีเพื่อนบ้านคอนโดมาชวนผมคุย ลูกเกือบตายแม้ว่าพ่อแม่อยู่ข้าง ผมห่างออกไปแค่สองเมตร โชคดีลูกสาวตะโกนบอก ผมเลยเห็นและช่วยได้ทัน. เวลาที่ลูกชายอยู่ใต้น้ำประมาณ5วินาที (เสียเวลาเดินไปสองก้าวประมาณสองวินาที)

สุดท้ายอยากให้ท่านพ่อแม่อย่าประมาท
ผมใช้สูตรเห็นลูกทุกวินาที คือหันไปมองอย่างอื่นได้ไม่เกิน0.9วินาที ผมมีโครงการจะไปเรียนเป็นไลฟ์การ์ดช่วยชีวิตทางน้ำเพื่อคนที่ผมรัก (เรียนจบมีใบประกาศ สามารถสมัครงานไปนั่งเฝ้าสระว่ายน้ำได้ด้วยนะ)

อย่าลืมให้ลูกเรียนว่ายน้ำกับครูที่มีประสบการณ์สอน
สอนลูกห้ามช่วยคนตกน้ำด้วยการว่ายน้ำลงไปช่วย
ให้ตะโกนบอกผู้ใหญ่เสียงดังๆ
สอนลูกถ้าไม่มีพ่อห้ามว่ายน้ำเองหรือกับเพื่อนๆ
สอนให้ปฏิเสธคนเป็น เรื่องเพื่อนชวนว่ายน้ำ

ทุกอย่างต้องซ้อม แม้กระทั่งซ้อมตะโกน
อยากเตือนแม่ๆเป็นพิเศษอย่าเล่นมือถือ คุยโทรศัพท์ หรือคุยกับคนอื่นขณะดูลูก ปิดมือถือไปเลย