เราเคยตอบรับเป็นแฟนกับคนๆนึง เพียงเพราะสงสารที่เห็นเค้าผิดหวังจากความรักบ่อยๆ เราเองเป็นเพื่อนเค้าคนนึงที่เห็นเค้าผิดหวังเพราะถูกปฎิเสธมาตลอด ความรู้สึกตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดแค่ว่าไม่ทำให้เค้าเสียใจ หรือ ผิดหวัง เหมือนที่ผ่านๆมา อยากลองให้โอกาสเค้าได้รักใครอย่างที่เค้าตั้งใจ   แต่จริงๆอาจเพราะก่อนที่เค้าจะบอกชอบเรา เค้าให้เราสัญญากับเค้าว่าเค้าจะไม่ผิดหวัง จะไม่เสียใจอีก เราก็สัญญา และก็พยายามเปิดใจรักเค้า เพื่อรักษาสัญญาที่ให้ไว้     
พอเวลาผ่านไปเราก็คบกันมาเรื่อยๆ ทุกอย่างมันดูดีไปหมด เราอยู่กันแบบเพื่อน  และเป็นคนที่คอยรับฟังปัญหา ช่วยแก้ปัญหา แต่ความรักของเราก็ไม่ได้ราบรื่นมาตลอดหรอกนะ เราถูกจำกัดด้วยครอบครัว เวลา และระยะทาง ตอนนี้เราเรียนกันคนละที่ อยู่ไกลกันคนละภาค เค้าก็เรียนหนักมากแทบไม่มีเวลาทำอะไร มันก็ทำให้เราเริ่มมีปัญหากัน เรามีโกรธมีงอน มีน้อยใจตามประสาแหละ แต่เราไม่เคยทะเลาะกันรุนแรงเลยสักครั้ง เราคุยกันด้วยเหตุผลและความเข้าใจกันมาตลอด จนทำให้ฉันคิดว่าเราเข้ากันมากจริงๆ ฉันมองข้ามอุปสรรคทุกอย่าง ฉันไม่เคยคิดว่ามันเป็นปัญหาเลยสักครั้ง แม้เราจะเจอกันเดือนละครั้ง หรือสองเดือนครั้ง แม้ต้องนั่งรถ 6-7 ชม. เพื่อมาเจอเค้าฉันก็ยอม มันกลายเป็นความรักที่มากขึ้นเรื่อยๆจากที่แค่อยากรักษาสัญญา ฉันมีความสุขเพียงแค่ตื่นมาแล้วรับรู้ว่าเค้ายังอยู่ตรงนี้  
แต่อยู่ๆความรักที่มันเคยดี เคยสวยมากในสายตาเรา มันกลับเปลี่ยนไปเป็นคนละขั้ว เพราะเค้าแอบคุยกับเพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกัน เรารู้มาว่าเพื่อนคนนั้นแอบชอบเค้า แต่เราไม่คิดจริงๆเค้าจะเล่นด้วย จริงๆเค้าเป็นคนไม่หล่อเลยนะ แต่พอขึ้นมหาลัยเค้าก็พัฒนาตัวเอง เค้าผอมลง และดูดีขึ้นมาก
เราไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าคิดอะไรอยู่ เค้าดูใจร้าย จนเหมือนไม่ใช่เค้า เราพยายามให้เค้าคิดทบทวนถึงวันเก่าๆ วันแรกที่คบกัน แต่เค้าดูเหมือนไม่อยากคิดถึงมันเพียงเพราะไม่อยากลังเลที่จะคุยกับเพื่อนคนนั้น เราเองก็เสียใจมากนะ  รู้สึกว่าความสุขที่เคยมีมันหายไปตั้งแต่รู้เรื่องวันนั้น มันทั้งเหนื่อย ทั้งทรมานใจ มันเจ็บทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาแล้วรู้ว่าคนดีๆคนนึงกำลังกลายเป็นคนใจร้าย เราไม่อยากให้เค้าเป็นคนแบบนั้น  ตอนนี้ดูเหมือนเค้าไม่คิดอะไร เค้าเป็นคนชอบคิดอะไรตื้นๆ แต่จริงๆเค้าเป็นคนดีมากนะ ตอนนี้สถานะเรายังคงคลุมเครือ จริงๆก็ไม่หรอก เค้าจะไปแหละ แต่เค้ายังแคร์ยังเป็นห่วงความรู้สึกของเราอยู่
ตอนนี้เราเองก็สับสนนะ ไม่รู้ว่าควรทำยังไงต่อไปอยากรักษาอยากประคับประคองความรักที่มันเคยดีมาตลอดให้กลับมาเหมือนเดิม อยากให้เค้าคิดได้ อยากให้เค้าคิดถึงตอนที่เค้าผิดหวังมาจากคนอื่น ตอนที่เค้าให้เราสัญญา เพราะเค้าไม่อยากผิดหวังเพราะความรักอีก ตอนนี้เราเองก็เหมือนกับเค้าในวันนั้น คือ เราก็ไม่อยากผิดหวังจากเค้าเหมือนที่เค้าเคยไม่อยากผิดหวังจากเรา ตอนนี้เราก็ยังรอให้เค้าคิดได้อยู่นะ ถึงแม้เค้ายังมองไม่เห็น แต่ใจเรายังแอบหวังนะ  คงไม่มีใครอยากเห็นคนดีๆต้องกลายเป็นคนใจร้ายหรอกใช่มะ  แต่ตอนนี้เราคงทำได้แค่รอ เราก็อยากแชร์ประสบการณ์ของเราเผื่อมีใครเคยเป็นแบบเดียวกัน น่าจะช่วยแนะนำได้บ้าง มีคำพูดอะไรการกระทำอะไรที่จะจะช่วยให้เค้าคิดได้ ก็คงจะดี
#อยากฝากให้เค้าคนนั้นรับรู้ผ่านกระทู้นี้ ว่าเรารักเค้ามาก ไม่เคยโกรธ และพร้อมที่จะเข้าใจในสิ่งที่เค้าทำเสมอ กลับมาเป็นคนดีคนเดิมเร็วๆนะ