วันนี้เวลาประมาน10.40เรานั้งรอรถสองแถวอยู่ตรงเจริญกรุง91ข้างๆเรามีลุงแก่ๆอายุประมาน60 เป็นคนต่างชาติ(แขก)เดินเหมือนเก้าขาไม่ค่อยออกหันหลังกำลังจะนังลงเก้าอี้แต่ไม่มีแรงเราจึงช่วยจับมือลุงๆจึงหันมาบอกขอบคุน(แปล)เราถามลุงว่าจะไปไหนลุงตอบว่าจะนั่งสาย1ลงเยาวราชเราเลยบอกว่าเดี๋ยวหนูช่วยพอรถเมล์สีส้มเล็กมาจอดเราเลยตะโกนบอกไปว่ารอเดี๋ยวนะค๊ะลุงเดินไม่ค่อยไหวคนขับรถกับกระเป๋าหันมามองเรากับลุงแล้วขับรถออกไปเลยไม่รอคนแถวนั้นซึ่งเป็นผู้ชายไม่มีคัยลุกมาช่วยเลยสักคนนั้งมองอย่างเดียวจากนั้นมีคุนป้าผู้หญิงเดินมาถามเราว่าลุงจะไปำหนเราจึงตอบป้าไปๆบอกไปทางเดียวกันเดี๋ยวช่วยพยุงเราก้อขอบคุนป้าแต่ทีนี่สายที่ป้าไปได้ออีกสายนึงมาป้าจึงขอโทษเราๆจึงบอกไม่เป็นไรเรากับลุงยืนรอกันสักพักนึงรถเมลสาย1สีแดงฟรีมาเราเลยเดินขึ้นไปตรงประตูแล้วบอกว่ารอสักครู่นะค๊ะลุงเค้าเดินไม่ค่อยไหวคนขับรถเมล์รอค่ะแต่ลุงเดินช้ามาก(ไม่ค่ยไหวเราจึงบอกกระเป๋ารถเมล์ผู้หญิงช่วยหนูหน่อยค่ะพี่สิ่งที่เธอแสดงกับมาคือยืนมองคนทั้งรถหันมามองเราด้วยสายตาเอิ่มกระเป๋ายืนจัเสามองเราก้อไม่รุจำทำงัยทันไดนั้นเองก้อมีผู้หญิงที่ฟ้าประทานมาช่วยเราพยุงลุงขึ้นรถเมล์เราหันไปบอกขอบคุนค่ะ(ไม่มีคัยขึ้นนอกจากลุงรถเมลฟรีกระเป๋ารถเมล์ซึ่งไม่ต้องเก็บเงินยืนอยู่เฉยๆยืนทำไมช่วยลุงสักนิดได้มั๋ยค๊ะ)เรารู้สึกหดหู่มากมากที่ปู้ชายที่มีแรงสามารถช่วยได้ๆแต่นั้งมองเรากระเป๋าอีกถ้าคนๆนั้นเป็นคนที่คุนรักคนในครอบครัวคุนล่ะค๊ะจะรู้สึกยังงัย???