การเมืองเป็นเรื่องของเหตุและผลเป็นเรื่องวิทยาศาสตร์รัฐศาสน์การปกครอง
ความขัดแย้งทางการเมืองสามารถตกลงเจรจากันได้เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสันติ
การทำสงครามด้วยความเกลียดชังส่งผลให้เกิดการแยกประเทศการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ การแบ่งแยกชนกลุ่มต่างๆ
ตัวอย่างที่เห้นเป็นอยู่เกิดขึ้นทั้วโลก
การแบ่งแยกแล้วปกครองมีขึ้นในหลายประเทศเพื่อให้ประชาชนอ่อนแอยากจนจึงปกครองดูแลง่าย
ในลาวในหลายประเทศจงใจทำให้ประชากรเสื่อมคุณภาพสอนให้ขี้เกียจนอนกลางวันสอนให้อยู่อย่างสบายๆไม่ต้องดิ้นรน ไม่พึ่งพาทุนนิยมคือสอนให้โง่แล้วปกครอง
พม่ามีหลายชนชาติไม่ยอมรับกันและกันไม่เสียสละอำนาจฝ่ายตนเอง ก่อสงครามความขัดแย้งฆ่ากันเอง โดยชนปกครองเช่นอังกฤตจงใจประสงค์เช่นนั้น เรื่องเขมรกับไทยฝรั่งเศษก็หมกเม็ดเพราะเชื้อชั้วให้แก่งแย่งดินแดนกันเอง
ประเทศเราจงใจที่จะเป็นประเทศที่กำลังพัฒนาโดยชนชั้นปกครอง
ประเทศไทยอุดทสมบูณรณ์ด้วยดินที่มีแร่ธาติปลูกสิ่งใดก็ขึ้น สร้างอาหารเลี้ยงโลกได้ ยางข้าวปาล์มน้ำมันคือพืชผลทางเศษรฐกิจที่สำคัญ
ผู้มีประกอบอาชีพเกษรตกรกสิกรรมฟาร์มจึงน่าจะเป็นผู้ที่ร่ำรวยตามหลักการ แต่เหตุใดเขาเหล่านั้นต้องพึ่งพาลมฟ้าอากาศโชคชตารอเทวดามาโปรด
ญี่ปุ่นจีนเกาหลีใต้สิงคโป รบเป็นพ่อค้าและผู้ผลิตเป็นผู้ส่งออกเองสร้างตลาดเองให้ชาติตนเอง แต่รบไทยทั้งหมดที่ผ่านมาทำตัวเป็นเจ้านายเป็นขุนนางเป็นเทพสร้างภาพให้ดูดีน่าเชือถือจูงใจด้วยวาทะกรรม ไม่มีรบไหนเลยที่มีความจริงใจที่จะสร้างชาติสร้างตลาดการค้าให้แก่เกษตกร
กรมการค้าข้าวขายคือ4ผู้ส่งออกรายใหญ่ที่ผูกขาดการส่งออก ผู้ส่งออกข้าวต้องขออรุญาติจากกรมการค้าข้าวเสียก่อน เมื่อข้อมูลอยู่ในมือของคู่แข่งก็ขายข้าวได้แค่ล๊อดเดียว ค่าการตลาดที่ทุมเทก็สุญหาย
ปชตคือเราปกครองตัวเราเอง ที่ผ่านมาเราเลือกนายมาปกครอง
นักปกครองต้องรับใช่ประชาชน แต่กลับเป็นว่า ปชชเป็นขี้ข้าเป็นทาษลุ้มหลงฝักไฝร่ทางการเมือง
สรุปคือ เราปกครองตัวเอราเองไม่เป็น
เราถูกสอนให้โง่แล้วปกครอง
เค้าจงใจแบ่งแยกเราแล้วปกครอง
หากปชชส่วนใหญ่ยากจน นายทุนที่คุมศกก็จะร่ำรวยยิ้งๆขึ้น
ทรัพยากรทางเกษตร์แทนที่จะเป็นอาวุธของเรา กลับถ่วงตัวเองพึ่งพาตัวเองไม่ได้
หากเราอยากให้ประเทศพัฒนา เราต้องพัฒนาตัวเองให้ได้เสียก่อน
หากเราอยากให้ประเทศดี เราต้องดีเสียก่อน
การปฏิรูปประเทศโดยชนชั้นปกครองไม่มีทางเป็นไปได้เลย
เพราะผู้ปกครองต้องการปกครองคนที่อ่อนแอกว่า ทำให้เรายืนเองไม่ได้เพียงหวังว่าเราต้องพึ่งพารบ นักการเมืองที่ปกครองจึงอยู่ในฐานะเปฯเทพขุนนางผู้มากด้ายบารณี
หากประชากรในประเทศมีคุณภาพมีความคิดเห็นทางการเมืองด้วยความพํฒนาเดินหน้าแก้ไขหวังในส่วนรวม ไม่ลุ้มหลงฝักไฝร่ฝ่ายใดจนลืมความเป็นชาติ ชาติคือประชาชนทั้งหมดและชาวต่างด้าวอาณาบริเวณอาณาเขตรสิ่งปลุกสร้างทรัพสินทัพยากรที่เรามี หากรักชาติต้องรักให้หมดหากแตกแยกฟันเฟืองทางศกก็ไม่ขับเคลื่อน เราเป็นประเทศเปิดรับทุนจากต่างชาติมาพัฒนาการเงินการค้าการลงทุนการท่องเที่ยงสงออก ประเทศเจริญเติบโตด้วยธุรกิจภากเอกชนโดยการพึ่งพาตัวเอง
รักชาติให้ถูกทาง
แก้ไขในสิ่งผิด
เดินหน้าพัฒนาชาติด้วยจิตใจที่เป็นชาติ
เราถูกแบ่งแยกถูกทำให้โง่ งบประมาณทางการศึกษาสูงแต่การศึกษาไทยตกต่ำ สิ่งเหล่านี้หวังว่าท่านจะคิดพิจราณญานในทางที่ถูกต้องเหมาะสม
หวังว่าชาติไทยจะไม่เวียนวนจมปลักกับความไม่รู้เท่ากันของผู้ปกครอง
ซักวันหนึ่งที่คนไทยรู้ว่าปชตคืออะไร คิดได้คิดเป็น ร่วมกันสร้างชาติ เราก็จะเป็นประเทศที่พัฒนา เข้มแข็งทางศก ชาวนาไทยชาวสวยยางจะไม่พึ่งพาเทวดาฟ้าประทาน หวังว่าวันนั้นจะมีจริง มันทำได้ง่ายไม่ยากเลย
เพียงแต่เราจะยอมออกจากกะลามุ่งหน้าออกมาสู่โลกเพื่อพัฒนาตัวเองได้หรือไม่
การเมืองเป็นเรื่องของเหตุและผลเป็นเรื่องวิทยาศาสตร์รัฐศาสน์การปกครอง
ความขัดแย้งทางการเมืองสามารถตกลงเจรจากันได้เพื่อการอยู่ร่วมกันอย่างสงบสันติ
การทำสงครามด้วยความเกลียดชังส่งผลให้เกิดการแยกประเทศการฆ่าล้างเผ่าพันธ์ การแบ่งแยกชนกลุ่มต่างๆ
ตัวอย่างที่เห้นเป็นอยู่เกิดขึ้นทั้วโลก
การแบ่งแยกแล้วปกครองมีขึ้นในหลายประเทศเพื่อให้ประชาชนอ่อนแอยากจนจึงปกครองดูแลง่าย
ในลาวในหลายประเทศจงใจทำให้ประชากรเสื่อมคุณภาพสอนให้ขี้เกียจนอนกลางวันสอนให้อยู่อย่างสบายๆไม่ต้องดิ้นรน ไม่พึ่งพาทุนนิยมคือสอนให้โง่แล้วปกครอง
พม่ามีหลายชนชาติไม่ยอมรับกันและกันไม่เสียสละอำนาจฝ่ายตนเอง ก่อสงครามความขัดแย้งฆ่ากันเอง โดยชนปกครองเช่นอังกฤตจงใจประสงค์เช่นนั้น เรื่องเขมรกับไทยฝรั่งเศษก็หมกเม็ดเพราะเชื้อชั้วให้แก่งแย่งดินแดนกันเอง
ประเทศเราจงใจที่จะเป็นประเทศที่กำลังพัฒนาโดยชนชั้นปกครอง
ประเทศไทยอุดทสมบูณรณ์ด้วยดินที่มีแร่ธาติปลูกสิ่งใดก็ขึ้น สร้างอาหารเลี้ยงโลกได้ ยางข้าวปาล์มน้ำมันคือพืชผลทางเศษรฐกิจที่สำคัญ
ผู้มีประกอบอาชีพเกษรตกรกสิกรรมฟาร์มจึงน่าจะเป็นผู้ที่ร่ำรวยตามหลักการ แต่เหตุใดเขาเหล่านั้นต้องพึ่งพาลมฟ้าอากาศโชคชตารอเทวดามาโปรด
ญี่ปุ่นจีนเกาหลีใต้สิงคโป รบเป็นพ่อค้าและผู้ผลิตเป็นผู้ส่งออกเองสร้างตลาดเองให้ชาติตนเอง แต่รบไทยทั้งหมดที่ผ่านมาทำตัวเป็นเจ้านายเป็นขุนนางเป็นเทพสร้างภาพให้ดูดีน่าเชือถือจูงใจด้วยวาทะกรรม ไม่มีรบไหนเลยที่มีความจริงใจที่จะสร้างชาติสร้างตลาดการค้าให้แก่เกษตกร
กรมการค้าข้าวขายคือ4ผู้ส่งออกรายใหญ่ที่ผูกขาดการส่งออก ผู้ส่งออกข้าวต้องขออรุญาติจากกรมการค้าข้าวเสียก่อน เมื่อข้อมูลอยู่ในมือของคู่แข่งก็ขายข้าวได้แค่ล๊อดเดียว ค่าการตลาดที่ทุมเทก็สุญหาย
ปชตคือเราปกครองตัวเราเอง ที่ผ่านมาเราเลือกนายมาปกครอง
นักปกครองต้องรับใช่ประชาชน แต่กลับเป็นว่า ปชชเป็นขี้ข้าเป็นทาษลุ้มหลงฝักไฝร่ทางการเมือง
สรุปคือ เราปกครองตัวเอราเองไม่เป็น
เราถูกสอนให้โง่แล้วปกครอง
เค้าจงใจแบ่งแยกเราแล้วปกครอง
หากปชชส่วนใหญ่ยากจน นายทุนที่คุมศกก็จะร่ำรวยยิ้งๆขึ้น
ทรัพยากรทางเกษตร์แทนที่จะเป็นอาวุธของเรา กลับถ่วงตัวเองพึ่งพาตัวเองไม่ได้
หากเราอยากให้ประเทศพัฒนา เราต้องพัฒนาตัวเองให้ได้เสียก่อน
หากเราอยากให้ประเทศดี เราต้องดีเสียก่อน
การปฏิรูปประเทศโดยชนชั้นปกครองไม่มีทางเป็นไปได้เลย
เพราะผู้ปกครองต้องการปกครองคนที่อ่อนแอกว่า ทำให้เรายืนเองไม่ได้เพียงหวังว่าเราต้องพึ่งพารบ นักการเมืองที่ปกครองจึงอยู่ในฐานะเปฯเทพขุนนางผู้มากด้ายบารณี
หากประชากรในประเทศมีคุณภาพมีความคิดเห็นทางการเมืองด้วยความพํฒนาเดินหน้าแก้ไขหวังในส่วนรวม ไม่ลุ้มหลงฝักไฝร่ฝ่ายใดจนลืมความเป็นชาติ ชาติคือประชาชนทั้งหมดและชาวต่างด้าวอาณาบริเวณอาณาเขตรสิ่งปลุกสร้างทรัพสินทัพยากรที่เรามี หากรักชาติต้องรักให้หมดหากแตกแยกฟันเฟืองทางศกก็ไม่ขับเคลื่อน เราเป็นประเทศเปิดรับทุนจากต่างชาติมาพัฒนาการเงินการค้าการลงทุนการท่องเที่ยงสงออก ประเทศเจริญเติบโตด้วยธุรกิจภากเอกชนโดยการพึ่งพาตัวเอง
รักชาติให้ถูกทาง
แก้ไขในสิ่งผิด
เดินหน้าพัฒนาชาติด้วยจิตใจที่เป็นชาติ
เราถูกแบ่งแยกถูกทำให้โง่ งบประมาณทางการศึกษาสูงแต่การศึกษาไทยตกต่ำ สิ่งเหล่านี้หวังว่าท่านจะคิดพิจราณญานในทางที่ถูกต้องเหมาะสม
หวังว่าชาติไทยจะไม่เวียนวนจมปลักกับความไม่รู้เท่ากันของผู้ปกครอง
ซักวันหนึ่งที่คนไทยรู้ว่าปชตคืออะไร คิดได้คิดเป็น ร่วมกันสร้างชาติ เราก็จะเป็นประเทศที่พัฒนา เข้มแข็งทางศก ชาวนาไทยชาวสวยยางจะไม่พึ่งพาเทวดาฟ้าประทาน หวังว่าวันนั้นจะมีจริง มันทำได้ง่ายไม่ยากเลย
เพียงแต่เราจะยอมออกจากกะลามุ่งหน้าออกมาสู่โลกเพื่อพัฒนาตัวเองได้หรือไม่