ระวันดา เป็นประเทศเล็กๆที่ยากจนในทวีปอาฟริกา เคยเป็นเมืองขึ้นของฮอลันดา(เนเธอแลนด์)
มีสองชนเผ่าใหญ่ๆ อาศัยอยู่ในประเทศนี้ และถูกเจ้าอาณานิคมแบ่งแยกสายพันธุ์ตามลักษณะพันธุกรรม
โดยให้เผ่าหนึ่ง มีสิทธิ์เหนือกว่าอีกเผ่า อย่างจงใจ
คนชาติเดียวกัน แต่ถูกทำให้เชื่อว่า ต่างเผ่าพันธุ์กัน เป็นศัตรูกัน
ตามอุบาย แบ่งแยกแล้วปกครอง ของเจ้าอาณานิคม
มีการเรียกขานฝ่ายตรงข้าม ด้วยถ้อยคำดูหมิ่น เหยียดหยาม
ฝ่ายที่คิดว่าตัวเองหนือว่า เรียกอีกฝ่ายว่า พวกแมลงสาป (ช่างบังเอิญเหลือเกิน)
หลังจากเพาะบ่มความเกลียดชังจนได้ที่ ทั้งสองเผ่าก็เข้าห้ำหั่น เข่นฆ่ากันไปทั่วประเทศ
บางหมู่บ้าน ถูกฆ่าตายเกลี้ยงด้วยมีดพร้าและท่อนไม้ ก้อนหิน ตามแต่จะหาได้
เมื่อสงครามกลางเมืองสงบลง พวกเขามารำลึกถึงเหตุการณ์อันเลวร้ายที่ได้ทำลงไป
หลายคนก็ยังนึกไม่ออกว่า เขาฆ่าเพื่อนบ้านที่สนิทกันไปได้อย่างไร เพียงแค่มีคนบอกว่า
เพื่อนบ้านคตานคนนั้น มีเชื้อสายคนละเผ่ากับเขา
ฆาตกรหลายคนชิงชังและมึนงงกับตัวเอง ไม่รู้ว่าตนเอง ทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร และได้อะไร
..............
เหตุการณ์นั้น ผ่านมา กว่า 20 ปีแล้ว
คงเป็นประโยชน์ เป็นอุทาหรณ์สอนใจ
สำหรับคนไทย ที่กำลังก่นด่า เรียกขานกันเป็นสัตว์ชั้นต่ำอยู่ในขณะนี้
การบ่มเพาะ เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังไว้ในใจมากขึ้นเท่าไหร่
เมื่อถึงวันที่มันสุมแน่นเต็มที่ จนระเบิดออกมา
เขาคนนั้น ก็อาจจะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับชาวระวันดา
ในวันที่สงครามกลางเมืองสงบลง เป็นแน่แท้.....
บทเรียนจาก ระวันดา
มีสองชนเผ่าใหญ่ๆ อาศัยอยู่ในประเทศนี้ และถูกเจ้าอาณานิคมแบ่งแยกสายพันธุ์ตามลักษณะพันธุกรรม
โดยให้เผ่าหนึ่ง มีสิทธิ์เหนือกว่าอีกเผ่า อย่างจงใจ
คนชาติเดียวกัน แต่ถูกทำให้เชื่อว่า ต่างเผ่าพันธุ์กัน เป็นศัตรูกัน
ตามอุบาย แบ่งแยกแล้วปกครอง ของเจ้าอาณานิคม
มีการเรียกขานฝ่ายตรงข้าม ด้วยถ้อยคำดูหมิ่น เหยียดหยาม
ฝ่ายที่คิดว่าตัวเองหนือว่า เรียกอีกฝ่ายว่า พวกแมลงสาป (ช่างบังเอิญเหลือเกิน)
หลังจากเพาะบ่มความเกลียดชังจนได้ที่ ทั้งสองเผ่าก็เข้าห้ำหั่น เข่นฆ่ากันไปทั่วประเทศ
บางหมู่บ้าน ถูกฆ่าตายเกลี้ยงด้วยมีดพร้าและท่อนไม้ ก้อนหิน ตามแต่จะหาได้
เมื่อสงครามกลางเมืองสงบลง พวกเขามารำลึกถึงเหตุการณ์อันเลวร้ายที่ได้ทำลงไป
หลายคนก็ยังนึกไม่ออกว่า เขาฆ่าเพื่อนบ้านที่สนิทกันไปได้อย่างไร เพียงแค่มีคนบอกว่า
เพื่อนบ้านคตานคนนั้น มีเชื้อสายคนละเผ่ากับเขา
ฆาตกรหลายคนชิงชังและมึนงงกับตัวเอง ไม่รู้ว่าตนเอง ทำไปเพื่ออะไร เพื่อใคร และได้อะไร
..............
เหตุการณ์นั้น ผ่านมา กว่า 20 ปีแล้ว
คงเป็นประโยชน์ เป็นอุทาหรณ์สอนใจ
สำหรับคนไทย ที่กำลังก่นด่า เรียกขานกันเป็นสัตว์ชั้นต่ำอยู่ในขณะนี้
การบ่มเพาะ เมล็ดพันธุ์แห่งความเกลียดชังไว้ในใจมากขึ้นเท่าไหร่
เมื่อถึงวันที่มันสุมแน่นเต็มที่ จนระเบิดออกมา
เขาคนนั้น ก็อาจจะมีสภาพไม่ต่างอะไรกับชาวระวันดา
ในวันที่สงครามกลางเมืองสงบลง เป็นแน่แท้.....