และแล้วปัญหาของนางสาวจุนิตา อยู่เผือก ก็คลี่คลายลง จริง ๆ ชีวิตมันก็ไม่ถึงกับเสียหายมากนักกับการที่โยกย้ายตัวเองมาอยู่ต่างจังหวัด จากเรื่องราวไม่คุ้นชินมากมาย แต่จูเนียร์ก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งอย่างไปทีละนิดได้โดยไม่ลำบากเกินไปนัก สังเกตอยู่อย่างว่าถึงแม้จะวางคาแร็คเตอร์เป็นสาวน้อยร้อยล้าน ลุคคุณหนู แต่สิ่งที่ไม่ได้มีติดตัวคุณหนูจุนิตามาเลยนั่นคือความดื้อรั้นเอาแต่ใจไม่เห็นหัวคนอื่น จุนิตาเป็นคนที่โดนด่ามาแล้วไม่ได้คิดขึ้งโกรธโทษคนใคร แต่มักจะคิดว่าตัวเองนั่นแหละที่ไม่ดี ไม่คิดดูถูกอะไรกับใครเขา เรียกว่าเป็นคุณหนูแต่ฐานะ แต่ข้างในน่ะอินโนเซนส์

ในรั้วมหาวิทยาลัยต่างจังหวัดนี้จึงเป็นโลกใบใหม่ที่จูเนียร์ได้เรียนรู้ ว่านอกจากการกินเที่ยวแบบหรู ๆ เดินห้าง กินเค้ก ฟรุ้งฟริ้งกับคนที่(คิดว่า)เป็นแฟน ชีวิตยังมีอะไรอีกตั้งมากมาย ข้าวของดี ๆ แม้ไม่ใช่แบรนด์แต่ก็ใช้ได้ กินข้าวโรงอาหารมื้อนึงไม่ต้องจ่ายแบงค์พันเพราะมันราคา 22 บาท จากเค้กในร้านชิคเปลี่ยนเป็นไอติมกะทิหนมปัง มีเพื่อนฝูงที่ไม่ได้มองเธอจากภายนอก แต่มองจุนิตาที่เป็นจุนิตาอยู่ตอนนี้ ซ้อนมอไซด์ไม่เป็นก็หัดให้ พรีเซนต์งง ๆ งวย ๆ ตามประสาคนไม่เคยไปไหนไม่เคยทำอะไรเองเพื่อนก็ยังให้กำลังใจ ผิดกับสังคมที่เธอได้จากมาหน้ามือเป็นหลังมือ ที่แค่หน้าพังเพราะร้อยไหมก็ตีจากเสียแล้ว

นอกจากจะเจอชีวิตดี๊ดีเพราะมีเพื่อนแล้ว อีกหนึ่งความดี๊ดีก็คือพี่รหัส โคตรหล่อ โคตรเท่ โคตรดุ โคตรปากหมา และ โคตรจน แบบพี่เสือ ที่เป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยจูเนียร์ได้ "ทันเวลา" พอดี ทำให้จูเนียร์นั้นปลาบปลื้มพี่เสือเอามาก ๆ ยึดเอาพี่เสือเป็นที่พึ่งคอยปรึกษาโดยไม่คิดอะไรมากไปกว่าพี่เสือเป็นคน ๆ แรกที่ดีกับเธอไม่อินังขังขอบว่าหน้าตาของเธอจะผีมากหรือผีน้อย ไม่คิดอะไรแนวเทพนิยายอะไรไปมากกว่านั้น เพราะที่ที่เธอจากมามิตรภาพวัดด้วยหน้าตา และ ความรักเองก็เช่นกัน จุนิตาจากโลกเก่ามาด้วยความคิดติดลบ และ ตอนนี้เธอสนุกกับโลกใบใหม่ ชีวิตใหม่ เหมือนลูกเป็ดจากสระน้ำคนขุดว่ายออกมาสู่บึงธรรมชาติที่ใหญ่กว่า มีสายลม แสงแดด ต้นไม้ ดอกไม้ ให้ได้ชื่นชมความงาม

ถึงหน้าตาจะยังมีริ้วรอยแผลสิวอักเสบอยู่ไม่น้อย แต่จูเนียร์ไม่ต้องปิดหน้าปิดตา หรือ เกร็งว่าใครจะมองหน้าเราอย่างไรอีกต่อไป และ พอเป็นแบบนั้น ความน่าเอ็นดูของหนูจูเนียร์ก็ยิ่งฉายชัดขึ้น จนพี่รหัสโคตรหล่อ โคตรเท่ ฯ คนนั้นก็อดจะเอ็นดูไม่ได้ เด็กใส ๆ ซื่อ ๆ ปัจจุบันนี้หาง่ายเมื่อไหร่ล่ะ น่าแกล้งซะไม่มี พี่เสือจึงคอยเหย้าแหย่ยั่วเด็กจูเนียร์อยู่ร่ำไปเป็นที่เอนเตอร์เทน ยิ่งทำซื่อยิ่งอยากแกล้ง ยิ่งอินโนเซนส์ยิ่งอยากยั่ว พอน้องมีปฏิกิริยาก็ขำ เป็นที่สนุกและสบายใจของพี่เสือ ... ซึ่งแน่นอนทำแบบนี้กลิ่นดราม่าเริ่มจะโชยตงิด



ซึ่งต่อไปคิดว่าคงมีประเด็นอะไรมาผูกกับการที่พี่เสือระหองระแหงกับพี่หนิง ใคร ๆ ว่าพี่เสือเพอร์เฟคนี่นะ หากจริง ๆ แล้ว "ทุกคนต่างก็มีจุดด้อยของตัวเอง" ทั้งนั้น ไม่เว้นแม้แต่ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป๊ะแบบพี่เสือ รองเท้าแตะช้างดาวซ่อมมาแล้วนับร้อยครั้ง มอไซด์อีแก่หนึ่งคันที่ติด ๆ ดับ ๆ โทสับมือถือรุ่นยางรัด ไม่ผิดที่อยากประหยัด แต่ในที่นี้คือใช้ชีวิตแบบอัตคัตน่าจะเป็นคำที่เหมาะกว่า บางอย่างซื้อใหม่คุ้มกว่าซ่อม บางทีการมีชีวิตแบบไม่แคร์เวิร์ล(เลย)มันก็ตึงเกินไป ถามว่าหนิงงี่เง่าไหม ... เผิน ๆ คืออาจจะ แต่ถามว่าพี่เสือถูกใช่ไหม ? ก็ไม่เต็มปาก คิดว่าเข้าใจหนิง มันไม่ใช่ความฟุ่มเฟือย แต่มันคือความตึงมือเกินกว่าปกติที่ผู้หญิงไม่อยากให้แฟนเป็น