ตอนนี้เรากับแฟนเลิกกันมา10กว่าวันแล้วค่ะ โดยปกติเวลาทะเลาะกัน ไม่เกินวันสองวันก็กลับมาคืนดีกันค่ะ ตลอดเวลาที่คบกันก็ใกล้จะ3ปีแล้ว เขาเคยเป็นคนเจ้าชู้ตอนคบกันแรกๆค่ะ แต่สุดท้ายเขาก็เลือกเราค่ะ หลังจากนั้นความรักก็ดีมาตลอดทะเลาะกันบ้างแต่เขาไม่เคยนอกใจค่ะ ไม่รู้จะเอาอะไรมาเป็นหลักประกันเหมือนกันว่าเขาไม่นอกใจ เอาเป็นว่า ความรู้สึกของเราค่อนข้างมั่นใจว่าเขาไม่นอกใจค่ะ แต่ช่วงก่อนเลิกกันเขาย้ายที่ทำงานค่ะ  ไม่มีเวลาให้เรา เรารู้ทั้งรู้ว่าเขาทำงาน ก็ยังไปงี่เง่าน้อยใจให้เขาเหนื่อยเพิ่มอีก เราแค่พูดไปว่ารู้สึกห่างกันบ้างมั้ย เขาก็อธิบายมาค่ะว่าไม่มีเวลา เราก็แค่น้อยใจ พอเขาขอโทษมาเราก็ใจอ่อน แต่ประโยคต่อมาที่ทำให้เราไปต่อไม่ถูกคือ เขาขออยู่คนเดียว เราทำอะไรไม่ถูกเลยปล่อยเขาไปค่ะ คิดว่าวันสองวันเขาเดี๋ยวเขาก็กลับมา ผ่านไปอาทิตย์นึงที่ไม่ได้คุยกัน ไม่ชินเลยค่ะ ปกติถึงจะไม่ได้คุยกันแต่คบกันก็ยังรู้สึกอบอุ่นใจ แต่ตอนนี้หัวใจว่างเปล่ามากค่ะ TT หลังจากนั้นคนรู้จักของแฟนเราก็ทักมาถามไถ่ เราก็ตอบไม่โอเคเลย เขาปลอบใจเราสักพักนึงแล้วบอกว่าเขาไปคุยกับแฟนเรามา แฟนเราบอกเขาว่า อยากให้เราเจอคนที่ดีกว่า เขาไม่มีเวลาให้เราหรอก ไหนจะเรียนจะทำงาน เขาไม่อยากให้เรามานั่งรอโทรศัพท์จากเค้าทั้งวัน เรารู้เหตุผลนี้ มันทำให้เราเจ็บใจตัวเองค่ะ เรางี่เง่าเองเรายอมรับจุดนี้ เรารอเค้าอยู่ เราโทรหาเขาและขอรอเขา ไม่บังคับให้เขากลับมาวันนี้หรือพรุ่งนี้ เขาเองก็พูดกับเราว่าเขาต้องทำงาน เรียนหนังสือ เขาไม่มีเวลามาให้เราหรอก และเขาก็ขอให้เราเชื่อใจว่าเขาไม่มีใครจริงๆ เราเชื่อค่ะ และเราก็จะรอเขาจนเขาเรียนจบเราก็รอได้ อยากรู้ความคิดเห็นของเพื่อนๆบ้างว่าเราทำแบบนี้ไม่ผิดใช่มั้ย เขายังรักเราอยู่มั้ย