โลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยง มีแต่ความตายเท่านั้นเป็นของเที่ยง ตัวเราก็หนีไม่พ้นที่จะต้องตายในวันหนึ่ง ไม่มีใครรู้ว่าความตายจะมีในวันพรุ่งนี้ เราอาจหลับตาลงแล้วไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเห็นวันพรุ่งนี้อีกเลยตลอดกาล จงใช้ชีวิตที่มี ทำความดีให้เต็มเปี่ยมด้วยความไม่ประมาทเถิด

ทุกคนเกิดมาล้วนมีกรรมเป็นของของตัว จะมั่งมีศรีสุข หรือ จะทุกข์จนค่นแค้น ก็เป็นเรื่องที่ตัวเองทำเอาไว้ทั้งนั้น เราเกิดมาจน ก็เพราะเราทำกรรมอันเป็นเหตุให้ต้องเกิดมาจน คนที่เกิดมารวยก็เพราะเขาทำกรรมอันเป็นเหตุให้ต้องเกิดมารวย คนจนจะไปอิจฉาคนรวยก็ไม่ถูก คนรวยจะไปดูถูกเหยียดหยามคนจน ก็ใช้ไม่ได้ เพราะทุกคนต่างมีศักดิ์ศรีแห่งความเป็นคนเท่าเทียมกัน ถึงแม้จะมีฐานะสูงต่ำมีเกียรติยศชื่อเสียงไม่เท่ากัน ก็ไม่ใช่เครื่องตัดสินความเป็นคนดี หรือคนชั่ว

เครื่องตัดสินว่าใครจะเป็นคนดีหรือคนชั่ว มีเพียงศีลธรรมเท่านั้น ดังนั้น คนรวยก็อย่าได้ทะนงตน ถ้าทำไม่ดีก็จะกลับกลายเป็นคนจนได้ คนจนก็อย่าได้ท้อแท้ ตั้งใจทำงาน ขยัน และอดออม วันหนึ่งก็อาจเป็นคนรวยได้ ไม่มีใครจะจนไปตลอด และไม่มีใครจะรวยไปตลอด มันพลิกผันแปรเปลี่ยนได้ตลอดเวลา ข้อสำคัญคือ จะเป็นคนจนหรือคนรวย ก็ให้มีศีลธรรมติดแนบอยู่ที่ใจตลอดเวลา แค่นี้ก็เกินพอแล้ว