ครอบครัวของเราอยู่ด้วยกัน 4 คน ดิฉันเป็นลูกสาวคนโต เรียนจบแล้ว ทำงานใกล้บ้าน น้องสาวกำลังเรียนปี 2 ที่ต่างจังหวัด เดือนหนึ่งกลับบ้านครั้งหนึ่ง ฉะนั้นส่วนใกญ่เราจึงอยู่ด้วยกันสามคน พ่อ แม่ และดิฉัน....

พ่อกับแม่ของดิฉันมีนิสัยที่คล้ายกันอย่างหนึ่งคือ ใจร้อน และไม่ค่อยยอมลงให้กัน โดยเฉพาะเวลาที่พ่อของดิฉันดื่มเหล้า แกจะพูดมากขึ้น บางครั้งก็หาเรื่องขึ้นมาก่อน  ส่วนแม่ก็ไม่ยอม แต่แม่ของดิฉันไม่ดื่มเหล้านะคะ....เมื่อทะเลาะกันตอนเย็นเสร็จ ตอนเช้าแม่ก็จะเอาเรื่องเมื่อวานมาพูดอีก ส่วนพ่อก็เงียบสิคะไม่ตอบโต้อะไรสักอย่าง (พ่อของดิฉันพูดมากเวลาดื่มเหล้าเท่านั้นค่ะ เวลาปกติเฮฮา เป็นคนตลก แต่เหล้าเข้าปากทีไรชอบหาเรื่องตลอด ไม่เข้าใจเหมือนกัน) แต่ดีที่ท่านไม่เคยใช้กำลังกัน

แม่เป็นคนมีทิฐิสูง เมื่อเกิดเรื่องแต่ละครั้ง แม่จะทำสงครามเย็นกับพ่อไปสักอาทิตย์ ไม่พูด ไม่เล่นด้วย แต่ก็ยังทำกับข้าวและไปทำงานด้วยกันเป็นปกติ....

จนเมื่อ 3 วันก่อนที่ ท่านทะเลาะกันอีกครั้ง....ครั้งนี้แม่แยกห้องนอน และโทรหาพี่สาวแม่ให้หางานทำให้หน่อย แม่จะไม่อยู่บ้านแล้ว แม่บอกว่า แม่เบื่อพ่อ แม่เหนื่อยที่ต้องมาทะเลาะกัน สามวันดี สี่วันทะเลาะกันแบบนี้  แม่รู้ว่าพวกเราโตแล้วเราดูแตัวเองได้ แม่เชื่อว่าเราจะเข้าใจท่าน....ดิฉันและน้องสาวช่วยกันพูดกับแม่แล้ว แต่แม่ก็ยังยืนยันที่จะไปเหมือนเดิม

เรื่องนี้พ่อยังไม่รู้ ทุกวันนี้พ่อรู้ว่าแม่ยังโกรธพ่ออยู่ พ่อก็ทำตัวดีขึ้น อยู่เงียบๆทำงานของตัวเองไป เวลาแม่ประชดอะไรออกมา พ่อก็เงียบไม่เถียง ไม่ต่อปากต่อคำ...แต่ฉันรู้ว่าถ้าแม่กลับไปเป็นปกติ พ่อก็จะกลับไปเป็นคนเดิม เพราะมันเป็นแบบนี้มาตลอด

.....คนเป็นลูกอย่างดิฉันต้องทำยังไง ต้องพูดยังไง ให้บ้านกลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นบ้านที่มีความสุขมีความอบอุ่นเหมือนเดิม
หรือว่าดิฉันควรปล่อยแม่ไป ไม่ต้องทำอะไร แล้วดิฉันจะเสียใจไหมที่ไม่ยื้อท่านไว้.....ทุกครั้งที่บ้านเราเป็นแบบนี้ ไม่เคยมีสักครั้งที่จะไม่มีน้ำตา  

ไม่ค่อยได้ตั้งกระทู้บ่อย ผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ อาจจะเรียบเรียงได้งงหน่อย ตอนนี้เบลอไปหมด....