นี่เป็นกระทู้แรก และ เรารู้สึกว่า มันทรมานใจมาตลอด หนักใจ กับเรื่องที่เกิด
เราเป็นคนที่ "เคย" มีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ว่าจะเรื่องเรียน หรืองาน เราเชื่อ
ว่าเราทำได้ดี พ่อแม่เราห่วง และหวงมากไม่เคยได้ใช้ชีวิตไปเที่ยวกะเพื่อนๆเลย
จนเราดิ้นรนดื้อมาทำงานที่กรุงเทพ เราสามารถอยู่ได้และเราเชื่อว่าเราอยู่ได้โดยไม่มีแฟน
เราเคยมีแฟนคะแต่แค่แบบวัยรุ่นป๊อปปี้เลิฟไม่จริงจัง จนมาเจอแฟนที่กรุงเทพคนนี้
เค้าแก่กว่าเราเยอะมาก เราเชื่อว่าเราจะไม่รักเค้าไม่หวงไม่หึงไม่ทำนิสัยไม่ดีใส่
ไม่คาดหวังอะไร แต่พอคบแล้วเราผูกพันและรักมาก หวงมาก แต่เค้ากลับเป็นคนที่หลอกเรา
หลายๆเรื่อง เค้ามีคนอื่นอยู่แล้ว และมาหลอกเรา หลอกผญ. คนนั้น ต่อหน้าดีมากมายลับหลัง
มีแต่ความโกหก เที่ยวผญ. เที่ยวอ่าง อดีตก็ชอบเที่ยวแบบนั้น ซึ่ง อดีตเรารับได้ แต่
ปัจจุบัน เห็นเราเป็นควายเรารับไม่ได้ เราเลยเป็นฝ่ายขอเลิกและจากมา มันทำใจยาก
มันทุกข์ทรมาน มันเจ็บอยู่ข้างใน ต้องทำเป็นเข้มแข็งไม่มีอะไร เราร้องไห้บ่อยมาก
เลิกกันแล้ว แต่ มันคิดถึงแทบขาดใจ นึกถึงเรื่องเก่า วันเก่า เรื่องที่เค้าเคยหลอกเรา
ทำร้ายเรา ตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ เค้าไม่เคยติดต่อมาเลย ไลน์ก็หายไป เราก็ไม่หน้าด้านพอจะไปทัก หรือ
โทรไปหาเค้า แค่นี้ ก็รู้แล้วว่า เวลาที่ผ่านมา มันไม่มีค่าอะไร เค้าไม่เคยห่วงเราเลยแม้จะ
เลิกกันไปแล้วก็ตาม เค้าคงกลับไปหาคนนั้น เค้าคงไปเที่ยวผญ.หากิน เค้าอาจจะมีคนใหม่แล้ว
ในหัวสมองเรามีแต่ ทำไม ทำไม และนึกภาพว่าเค้าทำไรอยู่ เป็นไงบ้าง มันทรมานมาก
เรากลายเป็นคนมีความรู้สึกเย็นชากับความรัก มีใครมาจีบมาชอบ เราก็ไม่เปิดใจ
มันกลัว และไม่อยากรักใครอีก เราเชื่อว่า ผช. ทุกคน ไม่ซื่อสัตย์ เราคิดว่าเราไม่สามารถลืมเค้า
และไม่สามารถเริ่มใหม่กับใครได้อีก เราจะทำอย่างไรดีคะ เพื่อนๆที่ผิดหวังกับรัก ทำอย่างไร
คุณกลัวเริ่มต้นไหม จะมีใหม่ได้ไงในเมื่อใจมันด้านชาไปหมด