อดีตรับใช้ปัจจุบัน ปัจจุบันเพื่ออนาคตที่ดีกว่า

กระทู้คำถาม
ปี 2518  สงครามอินโดจีนสิ้นสุดลง    อเมริกาพ่ายแพ้ยับเยิน   ซมซานกลับบ้าน

ลาวแตก   ไซ่ง่อนแตก   เรฟูจีลงเรือหนีตายเข้าไทยหลายแสนคน
ศูนย์อพยพเกิดขึ้นเป็นดอกเห็ด

ปี 2518   เขมรแดงครองเขมร   ชาวเขมรหนีตายเข้าไทยนับแสน ๆ คน

ปี 2522  เวียดนามบุกเขมร  ปราบเขมรแดงราบคาบ   คนเขมรบางส่วนก็หนีตายเข้าไทยอีกหลายหมื่นคน

ช่วงหลังปี 2530   ชนกลุ่มน้อยในพม่า  หรือแม้แต่คนพม่าเอง  ก็หนีเข้าไทยหลายแสน  จนถึงวันนี้คงมีนับล้านคน



ประสบการณ์เรื่องคนหนีเข้าเมือง   ผู้ลี้ภัย   มีทั้งด้านบวกและด้านลบ

ด้านบวก  คือทำให้เรารู้วิธีบริหารจัดการ  หาทางออก  หาทางแก้ไขได้

ด้านลบ  คือสร้างความหวาดหวั่น  เพราะต้องเผชิญกับปัญหานานับประการ



วันนี้   มีกรณีชาวโรฮิงยา

จะจัดการอย่างไร  หาทางออกอย่างไร  แก้ไขอย่างไร   มีหลายหนทางที่จะบริหารจัดการได้

แต่ไม่ใช่การไล่ไปตายไหนก็ไปแน่ ๆ



อย่างที่ท่านพระไพศาล  ท่านโปรดสัตว์ไว้ว่า

การปล่อยให้เพื่อนมนุษย์ตายกลางทะเล ไม่ใช่วิถีทางที่ควรทำ ขณะเดียวกันการแบกรับภาระทั้งหมด
ก็เป็นไปได้ยาก สิ่งที่เราน่าจะช่วยกันผลักดันให้เกิดขึ้นก็คือ การร่วมกันแบ่งเบาภาระในระหว่างประเทศ
พื่อนบ้าน โดยมีทุนสนับสนุนจากนานาชาติ ขณะเดียวกันก็ต้องได้รับความร่วมมือจากประเทศต้นทาง
เพื่อสกัดกั้นการหลั่งไหลในระยะยาว ทางออกที่เป็นไปได้นั้นมีหลายทาง แต่สิ่งสำคัญก่อนอื่นใด คือ
ความตั้งใจที่จะช่วยเหลือเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ และด้วยสำนึกของความเป็นมนุษย์


http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1432010590





[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่