คุยกันมาได้ประมาณสองเดือนกว่าค่ะ แรกๆก็คุยกันมากมีโทรปลุกตามประสาคนพึ่งคุยกัน
พอคุยไปได้สักพัก เหมือนความรู้สึกเราโคกันว่าคิดเหมือนกันนะ ก็เริ่มใช้คำว่าแฟนกันเวลามีคนมาถามว่าเป็นอะไรกัน
แต่ความรู้สึกเรามันเหมือนไม่ใช่คะ เราไม่คุยโทรศัพท์กันเลยคะไม่มีเลย
โทรปลุกแบบเมื่อแรกคุยก็ไม่มี(ทั้งที่นี่มันผ่านมาแค่สองเดือนกว่าเอง)
ส่วนใหญ่คุยกันในเฟสคะ กลางวันก็บางครั้งเค้าก็ทำงานส่งอาจารย์(เราเรียนกันด้านกราฟิก งานแต่ละงานมันใช้เวลานาน)
และเค้าเช่าบ้านอยู่กับเพื่อน บางทีเราก็พยายามเข้าใจว่านิสัยปกติผู้ชายมั้งอยู่กับเพื่อน ก็คงไม่อยากมัวคุยกับแฟนหรือเปล่า
(ในใจก็แบบ เฮ้ นี่สองเดือนกว่านะเลิกสนใจไวไปไหมเนี่ยพ่อคุณ)
เวลาเค้าอยากจะมาหาเรา ก็มาหาแค่กลางคืนคะ ส่วนใหญ่เค้าก็จะเมามามาทีนี่ตีสองขึ้นไป
ทั้งที่ก่อนหน้านี้ช่วงที่ยังไม่ใช้คำว่าแฟน ก็มีชวนไปกินข้าว เดินถนนคนเดิน
ตอนเค้ามาหาเราที่ห้องเค้าเคยขอเรามีแต่เราไม่ให้คะไม่ยอม
ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีแต่เรารู้สึกว่ายังไม่พร้อมจริงๆ
เราสงสัยคะว่าที่เค้าทำอยู่นี่คือ เห็นเราเป็นแค่คู่นอนหรือเปล่าคะหรือเป็นปกติทั่วไปของผู้ชาย
คือเราไม่เคยคบใครคะนอกจากแฟนเก่าเราคนเดียว                                
ซึ่งแฟนเก่าเราคนละเรื่องมากเลยคะ สนใจเรามากกว่านี้ ตามจีบเราเป็นปี
แต่เสียตรงที่ขี้หึงหวงมากเกินไปจนคบต่อไม่ได้
เราเลยอาจเอาตรงนั้นมาเป็นมาตรฐานทำให้เราไม่รู้ว่านี่คือนิสัยทั่วไปของคนปกติหรือเปล่า
เพราะเรารู้สึกว่าเค้าสนใจเราน้อยเกินไป หรือเราคิดมากไปค่ะ
เราไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไงคะ