"เฮ้ย ไอ่เชี่ยโน่ เมิงเลือกเพลงที่จะไปเล่นคอนแวนท์หรือยังวะ ?"

เสียงไอ่โอมแปดล้านหลอดตะโกนใส่ข้างหูขณะผมกำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น แม่มมันน่าตบกะโหลกมั้ยล่ะคับ  คนกำลังเพลียๆกับศึกหนักเมื่อคืน
ใช่ละคับ ก็รบกับไอ่หมอนั่นแหล่ะ เล่นเอากว่าผมจะหลับก็ปาเข้าไปตีสามครึ่ง   -_-"  
"เมิงล่อกับผัวจนเกือบเช้าเลยเหรอวะ เหยดดด !!"  
ป๊าบบบ เข้าให้ !!! มือศักดิ์สิทธิ์ของผมผ่าเข้ากลางกะบาลคุณโอมทันที โทษฐานสมมุติฐานถูกต้อง พ่อเมิงเป็นโหรวารินเหรอ หรือเป็นชาลล์ ซาเวียร์ x-men อ่านใจคนออก
"อะไรว้าโน่ ก็เห็นว่าเมื่อวานเมิงกลับกับไอ่ปุณณ์ แล้วไม่ได้ตื้ดๆหรอวะ"
"ตื้ดพ่องดิ กุไปส่งมันหาเพื่อนที่ RCA  เพื่อนมันชวนดริ้ง มันโคตรเมา กุเลยลากมันกลับบ้านกุ มาถึงก็หลับ นอนกรนชิหาย กุแม่มกว่าจะได้........"
"ลักหลับ !"  ไอ่โอมต่อประโยคผมทันที
ป๊าบ ! เข้าให้อีกดอก คราวนี้บ้องหูขวามันเลยครับ  มันร้องเสียงหลงเป็นแมวจรจัดเลยครับ ดีฮะ น้ำหนวกในหูมันจะได้ไหลออกมาบ้าง หุหุ

"เออๆ กุล้อเล่นน่ะ  กุแค่จะมาถามว่า ลิสเพลงเล่นที่คอนแวนท์เสร็จหรือยัง ?"
"ลิสเพลง ?!"  
ใช่ครับ ผมลืมสนิทไปเลยว่าอาทิตย์หน้าจะต้องไปเล่นดนตรีโชว์ที่คอนแวนท์  
"ด้นสดแบบคราวก่อน ไม่เอานะ กุโคตรเข็ด"  ไอ่โอมสำทับ หน้าถอดสี

เออจริงครับ คราวก่อนมีงานนอกเข้ามาแบบโคตรด่วน ก็เล่นดนตรีงานแต่งของเพื่อนเฮียปุ้ยนั่นแหล่ะ  บุญคุณต้องทดแทนครับ เพราะแกก็ช่วยคุยกับเมียแกเรื่องผมขอเลื่อนจ่ายค่ากลองไปอาทิตย์นึง ผลคือแกโดนเมียเคอร์ฟิวส์สั่งห้ามไปเที่ยว 3 คืน แต่ที่เลวร้ายกว่าคือ ทำให้ต้องแกทะเลาะกับกิ๊กอีก 2 คน -_-  เอิ่ม สมน้ำหน้า เอ้ยย เอาเป็นว่าผมละสำนึกในบุญคุณแกเหลือเกิน Y_Y
แถมงานนั้นก็โดนเจ้าของงานด่ากราดหมดแม็ก เพราะต้องเล่นสิบกว่าเพลง บางเพลงไม่ได้ซ้อม ทั้งคอร์ดเพี้ยน จังหวะมั่วซั่ว เพลงป๊อบทำนองเพลงร็อกไปเลยก็มี  ผมร้องนำด้วย อับอายขายขี้หน้าจนอยากจะหายตัววินวอร์คแบบในเกมดอทเอเลย ให้ตายเหอะ T_T

"งั้นกุขอเพลง เพลงนี้เกี่ยวกับความรัก หรือ จิ๊จ๊ะก็ได้"  
ผมนึกถึงเพลงซิลลี่ฟูลเป็นอันดับต้นๆเลยครับ เพราะนักดนตรีวัยปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมทุกคนต้องเล่นเพลงของวงนี้เหมือนเพลงชาติเลยว่างั้น
"อย่างเมิงเนี่ยนะ เสียงได้ขี้เล็บพี่โตเค้าป่าวว "
เห้อ ไอ่นี่ สงสัยปากจะมีไว้คั่นหูอย่างเดียวซะล่ะมั้ง
"กุร้องได้ จบมั้ย ถ้าเมิงเก่งจริงเมิงก็ไปแกะกันเองเลย ให้กุเลือกทำไม เสียเวลา"
"โอ๋ๆๆ ทั่นประธานอย่าเพิ่งกริ้วสิเพคะ  หม่อมชั้นล้อเล่น .. เอาจริงๆนะ ตามความเห็นกุ จิ๊จ๊ะ ไม่ไหวว่ะ เดี๋ยวหลุดกระจาย  ถ้าเป็น เพลงนี้เกี่ยวกับความรัก ก็พอแกะกันได้อยู่ ดีเลยเป็นเพลงไม่เร็วไม่ช้า วงเราไม่เคยมีริทึ่มนี้ด้วย"
เอ้ออ พูดแบบเป็นงานเป็นการก็เป็นเว้ยเห้ย  แบบนี้ดิวะผู้ช่วยประธานชมรม หัดใช้สมองแบบอิคิวซังซะบ้าง (หัวมันกลมเหมือนเลยฮะ)

"แต่ ... กุขอเปลี่ยนเป็นเพลง ขี้หึง แทนได้ป่ะ"
"ไม วะ !" โอมดูไม่พอใจ
"มันป๊อบกว่า"
"มันป๊อบกว่า ? หรือมันโดนใจทั่นประธานชมรม วะ ?"
ผมชักสีหน้าไม่เข้าใจที่มันพูด โดนใจยังไง
"ใครๆเค้าก็รู้กันมั้ย ว่าผัวทั่นประธานชมรมขี้หึงซะขนาดนั้น "
โอ้โห แอสซิสมาขนาดนี้ไม่พลาดครับ ผมซัดเข้าบ้องหูซ้ายอีกหนึ่งป้าบ  สรุปแล้ววันนี้แฮตทริคฝ่ามือไอ่โอมมันโดยสมบูรณ์แบบครับ  เมสซี่ยังอาย โทษฐานพูดจาสุนัขไม่รับประทาน

แต่จะว่าไปก็จริงครับ ผมก็ชักรำคาญพฤติกรรมของไอ่เลขาสภาตัวดี คือขี้หึงไม่เข้าเรื่องสามเวลาหลังอาหาร หยั่งก่ะว่าผมจดทะเบียนสมรสกับมันสามใบซ้อน - -"
อาทิตย์ก่อน มีประชุมที่ห้องสภาตอนเย็นหลังเลิกเรียน ทุกฝ่ายจะต้องเข้ามาร่วมประชุมโดยพร้อมเพรียง เผอิญว่าผมนัดคุยงานคอนแวนท์กับมาสเซอร์ที่ห้องชมรมดนตรี โทรหาไอ่โอมให้ไปแทน มันก็บอกมีธุระต้องรีบกลับบ้านไปช่วยแม่หาเห็ดหาหอยอะไรไม่รู้มัน มารู้ทีหลังจากไอ่เก่งว่า มันไปส่งน้องมิกซื้อฮอนอันใหม่แถวสยาม  หึๆ สำคัญกว่าเรื่องประชุมมากนะนั่น
กว่าผมจะคุยกับมาสเซอร์เสร็จ ก็เลทไปเกือบ 40 นาที ไปถึงห้องสภาก็เห็นว่าที่นั่งประธานชมรมดนตรีซึ่งปกติจะอยู่ติดกับฝ่ายพัสดุโดนชมรมฟุตบอลสอยไปเรียบร้อยแล้ว
ผมเลยต้องระเห็ดไปนั่งที่ว่างข้างๆประธานเชียร์ ไอ่เอิ้น น่ะครับ  แล้วไอ่นี่เป็นห่ าอะไรไม่รู้อีก ชอบเขยิบเก้าอี้มาชิดกับผมจนแทบจะเกยกันอยู่แล้ว คือจะท้องมั้ยเนี่ยว้า
ประเด็นคือมันทำให้เลขาสภาที่ปกติจะมีสมาธิอยู่กับสมุดบันทึกการประชุม ดันเหลือบตามามองผมทุก 10 วินาที จนไอ่ฟี่แทบจะดึงสมุดไปจดเสียเองให้รู้แล้วรู้รอด
เสร็จประชุมวันนั้น กระเป๋าผมนี่แทบแห้งเลยครับ ต้องพามันไปเลี้ยงโออิชิบุพเฟ่ไถ่โทษ ?  เดี๋ยวนะ เลี้ยงไถ่โทษเหรอ ? คือผมเป็นฝ่ายผิดว่าง้าน  สรุปว่านี่กุเป็นประธานชมรมดนตรีหรือเมียเลขาสภานักเรียนวะ   -_-"

"ไอ่โน่ กุขอเพลง หวั่นไหว ด้วย วงแกะได้เยอะแล้ว แล้วถ้าเมิงลิสเสร็จส่งให้กุใน msn ด้วย กุจะไปละ"
ไอ่โอมเรียกสติผมกลับมาอีกครั้ง
"เอ้ออ  โอเค แล้วเจ็ทเซ็ตเตอร์ เชื่อในตัวฉัน เมิงโอเคป่ะ ?"  ผมถามความเห็นมัน
"เออ ก็ได้  เมิงจะร้องให้ใครล่ะ"
"แม่กุม้าง !  ... ว่าแต่เจ็ตเซ็ตเตอร์มันมีท่อน Brass ด้วย เมิงเอาเด็กเมิงมาซ้อมเลย เอาดีๆ"
ได้โอมยังมาทำหน้าไขสืออยู่ครับ  
"เด็กกุ อะไร"
"เด็กในสังกัดเมิงอ่ะ  กุอยากฟังเสียงฮอนอันใหม่ ไอ่เก่งบอกว่าเสียงดีโคตรๆ 5555"
ไอ่โอมทำหน้าเหมือนโดนบีบไข่แรงๆสามทีเลยฮะ  แต่ยังเก็บอาการสไตล์โอมพ่อพระ  ,,, พระ-ยา-ยาม เก็บ  555+
"สัดเก่ง  ... เมิง"
มันสบถอยู่สองสามคำก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ลาผมแม้แต่น้อย  ผมได้แต่นั่งหัวเราะสะใจกับการเอาคืน อย่างน้อยก็ทำให้สัตว์เลี้ยงแสนรักในปากของมันเชื่องขึ้นอย่างน้อยก็อาทิตย์หนึ่งเต็มๆ เพื่อให้ผมจะได้มีสมาธิซ้อมเพลงโชว์สาวๆที่คอนแวนท์

ผม โน่ ประธานชมรมดนตรีฟรายเดย์ ผู้หลงรักในเสียงเพลงป๊อบร็อคจะไม่ทำให้แฟนๆคอนแวนท์ไม่ผิดหวังแน่นอน ผมจะตั้งใจซ้อมเพราะสิ่งที่ไม่ควรมีชีวิตอย่างไอ่โอม จำเป็นต้องหุบปากอย่างน้อยก็พักใหญ่ๆจนกว่างานโชว์ที่คอนแวนท์จะผ่านไป สาเหตุก็เพราะน้องมิกน่ะสิครับ ที่จะต้องมาซ้อมด้วยกับวงทุกวันๆ ซึ่งไอ่โอมคงจะทำตัวเคร่งขรึมแบบเหลือเชื่อ ราวกับว่าการซ้อมครั้งนี้จะไปประกวดดนตรีระดับประเทศยังไงยังงั้น  -*-
ผมถอนหายใจด้วยความสบาย คงไม่มีใครรบกวนกุแล้วจริงๆ ปลาสวรรค์ ทาโร่ผมละ ยกเว้นแต่ .....  ไม่นะ !

จู่ๆ โทรศัพท์มือถือดังขึ้น และผมสัมผัสได้ว่า คนที่ผมกำลังคิดแต่ยังไม่ถึงนั้น กำลัง ,,,
หน้าจอไอโฟนชื่อตัวหนังสือ ......
" ปุณณ์ "
>> Slide to answer ! >>

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องข้างบนเป็นเรื่องสมมุตินะคับ เราลองเขียนเล่นๆดูจากจินตนาการหลังเราอ่านกระทู้รวมเพลงทั้งหมดในนิยาย >> http://ppantip.com/topic/33669697

คือในลิสเพลงทั้งหมดที่คุณเห็ด ผู้แต่ง เลือกใส่ มันบ่งบอกว่าโน่ มีรสนิยมการฟังเพลง เล่นดนตรีแบบไหน
อย่างเพลงที่เอาไปร้องที่คอนแวนท์น่ะ ในลิสเพลงก็มีทั้งแนวป๊อบ แนวร็อกจ๋าอย่าง Silly Fools , BodySlam เลยก็มี มันสะท้อนถึงบรรยากาศในจักรวาลของ Love Sick ที่มีโน่เป็นมุมมองหลักว่า เค้าเป็นคนที่มีรสนิยมแบบไหน ซึ่งที่ผ่าน การตีความของทีมผู้สร้าง (ผู้กำกับ, คนเขียนบท) เลือกที่จะตีความแบบซอฟๆ  ซีซั่น 1 ก็ยังซอฟไป ขณะที่ซีซั่น 2 นี่หวานแหววไปเลย

ทั้งๆที่โลกของโน่มีกลิ่นไอของเพลงป๊อบร็อคเต็มตัว  ไม่นับโอมที่ชอบวงร็อคหนักๆอย่าง Deftones ไปเลย
จริงๆแล้วผู้สร้างสมควรจะศึกษาโทนเพลงที่ใช้ในนิยาย เพราะเป็นหนึ่งในองค์ประกอบที่บอกว่า Love Sick เป็นนิยายวัยรุ่นที่มีโทนประมาณไหน  
อะไรคืออารมณ์หลักๆของซีรี่ย์ที่ควรรักษาไว้จากนิยาย ซึ่ง อารมณ์ของเพลง รึทึ่มของเพลง แนวเพลง บ่งบอกความเป็น Love sick ได้ชัดเจนในตัวอยู่แล้ว
หากไม่เช่นนั้นแล้ว เราจะเห็นคนตั้งกระทู้เป็นร้อยๆ ความเห็นเป็นพันๆแบบนี้ต่อไปว่า ทำไมมันไม่รู้สึกแบบในนิยายว้า
เพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะ โน่ เป็นประธานชมรมดนตรี ผู้ชื่นชอบดนตรีป๊อบร็อคน่ะสิครับ ถามได้  ...