คุณปู่ขา นู๋นิดคิดถึงคุณปู่นะคะ แต่นู๋นิดก็ไม่เศร้ามากหรอกที่คุณปู่จากไป เพราะนู๋นิดรู้ว่าคุณปู่ไปสบายแล้ว เพียงแต่เสียใจและใจหายอยู่นิดหน่อย เมื่อต้องคิดว่าจากนี้ไป จะไม่มีคุณปู่มาคอยเล่าเรื่องการเมือง และ คอยเป็นคนกลางในการนัดพบปะพูดคุยกันของกลุ่มคนผู้ชื่นชอบและฝักใฝ่ในแนวทางการปกครองแบบประชาธิปไตยอีกต่อไป
นู๋นิดจำได้ว่า ครั้งแรกที่นู๋นิดได้รู้จักคุณปู่ ก็ตอนที่คุณน้ำมิตรและพี่สาวเหลือน้อย นัดมีทติ้งกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวๆ สะพานพระราม 5 ครั้งนั้นรู้สึกตื่นเต้นและเขินๆ นู๋นิดชวนพี่จอนคูโบต้าและซอมบี้ ไปเป็นเพื่อนกัน เจอพี่สาวเหลือน้อย เจ้าเก๋ SassyKate พี่บ้านสวนธน พี่กราสิค คุณน้ำมิตร
ครั้งนั้นที่เจอคุณปู่เป็นครั้งแรก นู๋นิดยังไม่คิดว่าใช่คุณปู่อภิวัฒน์ที่เรารู้จักในบอร์ด เพราะคุณปู่ดูหนุ่มและหล่อมากๆ ทันสมัยมากๆด้วย และตอนนั้นนู๋นิดไม่ได้คุยกะคุณปู่เลย แค่ทักทายกันเท่านั้น เพราะพวกเราไปถึงก็เลทมากแล้ว คุณปู่สั่งอาหารมาเพิ่มให้พวกเรา แต่ไฮไลท์กลับไปตกอยู่ที่พี่จอนคู เพราะพี่จอนคูเป็นคนหล่อที่หนุ่มกว่าคุณปู่ 555 อ๊ะ ย้อเย้น ... กลับมาตอนเย็นวันนั้น พี่หล่อขวัญ ยังตั้งทู้แซวพวกเราว่า รวมพลปฏิบัติการลุ่มแม่น้ำ อะไรประมาณนี้แหละ คุณปู่จำได้มั๊ยคะ ?
จากนั้นมา ไม่ว่าจะมีทติ้งที่ไหน คุณปู่เป็นต้องโทรฯมาชวนนู๋นิดแทบทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นที่ร้านแถวหลังเซ็นทรัลพระราม 2 ร้านอาหารของพี่กราสิคแถวถนนสุขสวัสดิ์ ไปโอเกะกับคุณทวด น้องพร พี่กิ๊ก แถวถนนจรัญฯ ร้าน 13 เหรียญ ร้านซีฟู้ดที่ถนนวิภาวดี ร้านอาหารแถวๆนาทอง งานเสวนาที่สโมสรทหารบก ทหารเรือ ไปสัญจรที่ระยอง โอยเยอะแยะมากมาย
คำว่า “นู๋นิด” ก็เป็นคำที่คุณปู่เรียกนู๋นิดมาตั้งแต่ต้นที่เราเจอกัน จนกลายเป็นคำเรียกติดปากกันมาในบอร์ด รดน. แห่งนี้ และคุณปู่ยังเปรียบนู๋นิดว่า เป็น เซียวเล่งนึ่ง และ คุณน้ำ เป็นอึ้งย้ง
คุณปู่ขา เซียวเล่งนึ่งนี่ นู๋นิดก็ไม่ค่อยรู้จักเธอหรอกนะคะ แต่คิดว่า เธอคงจะเจ๋งมากแน่ๆ เพราะเคยเข้าไปค้นดูในอากู๋แล้ว เซียวเล่งนึ่งดังมาก เป็นภรรยาของเอี้ยก้วยด้วย ซึ่งเอี้ยก้วยนี่ได้ยินมาว่าเค้าเก่งมาก นู๋นิดปลื้มมากที่ได้เป็นเซียวเล่งนึ่ง จนต้องแอบไปแต่งตัวเลียนแบบแล้วก็ถ่ายรูปมาโชว์คุณปู่ว่า “นู๋นิดนี่แหละ เซียวเล่งนึ่งของคุณปู่”
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คุณปู่ของนู๋นิดเป็นนักวิทยาศาสตร์ตัวยง แผนงานที่คุณปู่ค้นคว้าวิจัย และกำลังดำเนินการอยู่นี้ ต้องถูกสานต่อให้ประสบผลสำเร็จอยู่แล้วแน่นอน จริงๆแล้วนู๋นิดก็ตั้งใจไว้แล้วว่า จะมาช่วยงานคุณปู่อย่างเต็มที่ หลังจากหมดสัญญาทำงานที่ภูเก็ตแล้ว เพียงแต่รอเวลาเท่านั้น
นู๋นิดมาอยู่ภูเก็ตเกือบ 3 ปี เจ้าของบริษัทฯที่นู๋นิดมาทำงานด้วยเธอดูแลนู๋นิดเป็นอย่างดีมากๆ ในทุกๆด้าน เธอเป็นเจ้านายที่น่ารัก มีจิตใจดีงาม มีความยุติธรรม และ บริหารงานด้วยหลักธรรมาภิบาล อย่างที่นู๋นิดไม่เคยเจอใครมาก่อน ตลอดเวลาที่ทำงานมา นู๋นิดไม่เคยเรียกใครว่า “เจ้านาย” เลยสักครั้ง เพราะนู๋นิดคิดว่า ไม่มีใครจะมาเป็นเจ้านายนู๋นิดได้ นู๋นิดนี่แหละ คือ เจ้านายของตัวเอง การทำงานที่ไหนใม่มีใครเป็นเจ้านายใคร เราต่างมีผลประโยชน์ต่อกัน เราทำงานให้บริษัท บริษัทจ่ายเงินตอบแทนให้เรา มันก็เท่านั้น
แต่สำหรับเจ้านายของนู๋นิดคนนี้ "ไม่ใช่" เธอทำให้นิดกล้าเรียกเธอว่า “เจ้านาย” ได้อย่างเต็มปาก เพราะฉะนั้นคุณปู่ไม่ต้องห่วงนู๋นิดนะคะ
ความรู้ที่เป็นโครงสร้างทางวิทยาศาสตร์บางอย่างที่คุณปู่สอนให้นู๋นิดนั้น นู๋นิดจะนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ต่องานในสวน ในไร่นา เพื่อลดมลภาวะทางดิน และการก่อให้เกิดสารพิษในสภาพแวดล้อมให้น้อยที่สุด ตามเจตนารมณ์ของคุณปู่ค่ะ
สิ่งที่นู๋นิดเสียใจและเสียดายมากที่สุดก็คือ ในวันนั้น วันที่คุณปู่โทรฯมาชวนนู๋นิดไปทานข้าวกันตามประสาปู่หลานพร้อมคุณทวด แต่นู๋นิดต้องรีบกลับภูเก็ต ทำให้ไม่ได้มาเจอคุณปู่เหมือนที่เคย เพราะนู๋นิดไม่คาดคิดว่านั่นจะเป็นการนัดเจอกันครั้งสุดท้ายนี่จ๊ะ
แล้วพอนู๋นิดมาตั้งกระทู้นี้ เพราะคิดถึงและอยากเจอคุณปู่ คุณทวด คุณพี่สาว คุณลุงอัส และ ใครต่อใครอีกครั้ง อยากนัดมีทติ้งอีกครั้ง เป็นการนัดมีทติ้งกันตามปกติเหมือนที่พวกเราเคยทำกันมา เหมือนที่คุณปู่บอกว่าคิดถึงทุกๆคน เหมือนที่คุณปู่อยากเจอ แต่นู๋นิดไม่ได้อยากนัดมีทติ้งแบบนี้
... แบบที่ต้องมาเจอคุณปู่เป็นครั้งสุดท้ายแบบนี้ ...
http://ppantip.com/topic/33567111
คุณปู่ขา นู๋นิดจะไปส่งคุณปู่วันอังคารนะคะ วันนี้นู๋นิดไปทำบุญสังฆทานมาด้วยนะ และนู๋นิดก็อธิฐาน ขอให้ดวงวิญญาณของคุณปู่ ไปสู่สุขคติบนสวรรค์ หลับให้สบายนะคะ นู๋นิดสบายดี และ นู๋นิดก็รู้ว่า คุณปู่จะต้องเฝ้าดูความก้าวหน้าของนู๋นิดอยู่แน่ๆ ไลน์ของคุณปู่ ก็จะอยู่บนเครื่องโทรศัพท์ของนู๋นิดตลอดไป และที่สำคัญ คุณปู่ก็จะอยู่ในใจของพวกเราตลอดไปเช่นกัน ลาก่อนจ่ะ ...
* * * * * จากนู๋นิด ... ถึงคุณปู่อภิวัฒน์ * * * * *
นู๋นิดจำได้ว่า ครั้งแรกที่นู๋นิดได้รู้จักคุณปู่ ก็ตอนที่คุณน้ำมิตรและพี่สาวเหลือน้อย นัดมีทติ้งกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวๆ สะพานพระราม 5 ครั้งนั้นรู้สึกตื่นเต้นและเขินๆ นู๋นิดชวนพี่จอนคูโบต้าและซอมบี้ ไปเป็นเพื่อนกัน เจอพี่สาวเหลือน้อย เจ้าเก๋ SassyKate พี่บ้านสวนธน พี่กราสิค คุณน้ำมิตร
ครั้งนั้นที่เจอคุณปู่เป็นครั้งแรก นู๋นิดยังไม่คิดว่าใช่คุณปู่อภิวัฒน์ที่เรารู้จักในบอร์ด เพราะคุณปู่ดูหนุ่มและหล่อมากๆ ทันสมัยมากๆด้วย และตอนนั้นนู๋นิดไม่ได้คุยกะคุณปู่เลย แค่ทักทายกันเท่านั้น เพราะพวกเราไปถึงก็เลทมากแล้ว คุณปู่สั่งอาหารมาเพิ่มให้พวกเรา แต่ไฮไลท์กลับไปตกอยู่ที่พี่จอนคู เพราะพี่จอนคูเป็นคนหล่อที่หนุ่มกว่าคุณปู่ 555 อ๊ะ ย้อเย้น ... กลับมาตอนเย็นวันนั้น พี่หล่อขวัญ ยังตั้งทู้แซวพวกเราว่า รวมพลปฏิบัติการลุ่มแม่น้ำ อะไรประมาณนี้แหละ คุณปู่จำได้มั๊ยคะ ?
จากนั้นมา ไม่ว่าจะมีทติ้งที่ไหน คุณปู่เป็นต้องโทรฯมาชวนนู๋นิดแทบทุกครั้ง ไม่ว่าจะเป็นที่ร้านแถวหลังเซ็นทรัลพระราม 2 ร้านอาหารของพี่กราสิคแถวถนนสุขสวัสดิ์ ไปโอเกะกับคุณทวด น้องพร พี่กิ๊ก แถวถนนจรัญฯ ร้าน 13 เหรียญ ร้านซีฟู้ดที่ถนนวิภาวดี ร้านอาหารแถวๆนาทอง งานเสวนาที่สโมสรทหารบก ทหารเรือ ไปสัญจรที่ระยอง โอยเยอะแยะมากมาย
คำว่า “นู๋นิด” ก็เป็นคำที่คุณปู่เรียกนู๋นิดมาตั้งแต่ต้นที่เราเจอกัน จนกลายเป็นคำเรียกติดปากกันมาในบอร์ด รดน. แห่งนี้ และคุณปู่ยังเปรียบนู๋นิดว่า เป็น เซียวเล่งนึ่ง และ คุณน้ำ เป็นอึ้งย้ง
คุณปู่ขา เซียวเล่งนึ่งนี่ นู๋นิดก็ไม่ค่อยรู้จักเธอหรอกนะคะ แต่คิดว่า เธอคงจะเจ๋งมากแน่ๆ เพราะเคยเข้าไปค้นดูในอากู๋แล้ว เซียวเล่งนึ่งดังมาก เป็นภรรยาของเอี้ยก้วยด้วย ซึ่งเอี้ยก้วยนี่ได้ยินมาว่าเค้าเก่งมาก นู๋นิดปลื้มมากที่ได้เป็นเซียวเล่งนึ่ง จนต้องแอบไปแต่งตัวเลียนแบบแล้วก็ถ่ายรูปมาโชว์คุณปู่ว่า “นู๋นิดนี่แหละ เซียวเล่งนึ่งของคุณปู่”
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
คุณปู่ของนู๋นิดเป็นนักวิทยาศาสตร์ตัวยง แผนงานที่คุณปู่ค้นคว้าวิจัย และกำลังดำเนินการอยู่นี้ ต้องถูกสานต่อให้ประสบผลสำเร็จอยู่แล้วแน่นอน จริงๆแล้วนู๋นิดก็ตั้งใจไว้แล้วว่า จะมาช่วยงานคุณปู่อย่างเต็มที่ หลังจากหมดสัญญาทำงานที่ภูเก็ตแล้ว เพียงแต่รอเวลาเท่านั้น
นู๋นิดมาอยู่ภูเก็ตเกือบ 3 ปี เจ้าของบริษัทฯที่นู๋นิดมาทำงานด้วยเธอดูแลนู๋นิดเป็นอย่างดีมากๆ ในทุกๆด้าน เธอเป็นเจ้านายที่น่ารัก มีจิตใจดีงาม มีความยุติธรรม และ บริหารงานด้วยหลักธรรมาภิบาล อย่างที่นู๋นิดไม่เคยเจอใครมาก่อน ตลอดเวลาที่ทำงานมา นู๋นิดไม่เคยเรียกใครว่า “เจ้านาย” เลยสักครั้ง เพราะนู๋นิดคิดว่า ไม่มีใครจะมาเป็นเจ้านายนู๋นิดได้ นู๋นิดนี่แหละ คือ เจ้านายของตัวเอง การทำงานที่ไหนใม่มีใครเป็นเจ้านายใคร เราต่างมีผลประโยชน์ต่อกัน เราทำงานให้บริษัท บริษัทจ่ายเงินตอบแทนให้เรา มันก็เท่านั้น
แต่สำหรับเจ้านายของนู๋นิดคนนี้ "ไม่ใช่" เธอทำให้นิดกล้าเรียกเธอว่า “เจ้านาย” ได้อย่างเต็มปาก เพราะฉะนั้นคุณปู่ไม่ต้องห่วงนู๋นิดนะคะ
ความรู้ที่เป็นโครงสร้างทางวิทยาศาสตร์บางอย่างที่คุณปู่สอนให้นู๋นิดนั้น นู๋นิดจะนำไปประยุกต์ใช้ให้เกิดประโยชน์ต่องานในสวน ในไร่นา เพื่อลดมลภาวะทางดิน และการก่อให้เกิดสารพิษในสภาพแวดล้อมให้น้อยที่สุด ตามเจตนารมณ์ของคุณปู่ค่ะ
สิ่งที่นู๋นิดเสียใจและเสียดายมากที่สุดก็คือ ในวันนั้น วันที่คุณปู่โทรฯมาชวนนู๋นิดไปทานข้าวกันตามประสาปู่หลานพร้อมคุณทวด แต่นู๋นิดต้องรีบกลับภูเก็ต ทำให้ไม่ได้มาเจอคุณปู่เหมือนที่เคย เพราะนู๋นิดไม่คาดคิดว่านั่นจะเป็นการนัดเจอกันครั้งสุดท้ายนี่จ๊ะ
แล้วพอนู๋นิดมาตั้งกระทู้นี้ เพราะคิดถึงและอยากเจอคุณปู่ คุณทวด คุณพี่สาว คุณลุงอัส และ ใครต่อใครอีกครั้ง อยากนัดมีทติ้งอีกครั้ง เป็นการนัดมีทติ้งกันตามปกติเหมือนที่พวกเราเคยทำกันมา เหมือนที่คุณปู่บอกว่าคิดถึงทุกๆคน เหมือนที่คุณปู่อยากเจอ แต่นู๋นิดไม่ได้อยากนัดมีทติ้งแบบนี้
... แบบที่ต้องมาเจอคุณปู่เป็นครั้งสุดท้ายแบบนี้ ...
http://ppantip.com/topic/33567111
คุณปู่ขา นู๋นิดจะไปส่งคุณปู่วันอังคารนะคะ วันนี้นู๋นิดไปทำบุญสังฆทานมาด้วยนะ และนู๋นิดก็อธิฐาน ขอให้ดวงวิญญาณของคุณปู่ ไปสู่สุขคติบนสวรรค์ หลับให้สบายนะคะ นู๋นิดสบายดี และ นู๋นิดก็รู้ว่า คุณปู่จะต้องเฝ้าดูความก้าวหน้าของนู๋นิดอยู่แน่ๆ ไลน์ของคุณปู่ ก็จะอยู่บนเครื่องโทรศัพท์ของนู๋นิดตลอดไป และที่สำคัญ คุณปู่ก็จะอยู่ในใจของพวกเราตลอดไปเช่นกัน ลาก่อนจ่ะ ...