หาความสวยของแฟนไม่เจอเพราะอะไร?
เพราะเราอคติ เพราะคิดแต่ว่าเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) สวย (เป็นหนึ่งในสตรีงามที่สุดในนิยายกำลังภายในมังกรหยก) เพราะไม่เคยปล่อยวางจากเซียวเล่งนึ่ง เหมือนกับว่าเราใส่แว่นตาแต่สีดำไม่ยอมถอดแว่นแล้วจะเห็นสีจริงได้อย่างไร (เพราะเราเคยมีสะเป็คอยู่ในหัวของเรา อะไรที่ไม่ตรงกับที่เราคิดไว้ก็ไม่ใช่หมด) ถ้าเรายอมถอดแว่นออกก็เห็นสีจริงได้ ถ้าใส่แว่นตาอยู่ยังไงก็ดำ
เหมือนกับแต่งงานกันไปแต่ยังไม่สรุป สุดท้ายก็ออกฤทธิ์แล้วก็จะเลิกลากันไป
แล้วเราจะทำยังไงเอาแว่นตาออก?
แล้วจึงถามกลับว่า วางเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) ได้ไหม? คุณก็บอกว่าวางไม่ได้? แล้วถามว่าเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) อยู่ตรงไหน คุณก็ตอบไม่ได้ จับออกมาไม่ได้อยู่ดี
จับออกมาได้ คือ ๑) รูปร่างเพียว ๒) รูปร่างสีผิวมันเนียน
แล้วขอถามต่อว่า จริงไหม?
ตอบว่า จริง เพราะว่ามีในโลกนี้จริงๆ
ถ้าหากว่ารูปร่างเขาสวยเพียว ถ้ากาลเวลาผ่านไปมีลูกสัก ๒ คน แล้วหุ่นจะเป็นแบบนั้นไหม? ก็อ้วนอย่างนั้นแหละ เราจะต้องหาความแท้ดีกว่า อย่าไปหาความจริง ตราบใดถ้าหาความจริง เราจะถูกหลอก
ความจริงในใจของเราจะถูกหรอก เพราะเราจินตนาการของเรากำหนดเอาเอง จะมีอยู่ด้วยกัน ๓ ข้อ
จะจินตนาการยังไงหาไม่เจอ แต่เราก็จะรักเป็นบ้าแหละ เพราะว่าหาไม่เจอ พอเราเจอเราก็จะเบื่อ เวลาอยากได้หุ่นร่างเพียวอย่างนี้ไม่เจอ โหยหามาก แต่มาข้อที่ ๒ ล่ะ พอเจอแล้วก็เบื่อ พอยังไม่เจอ ก็จะจินตนาการมากมาย แต่พอถอดเสื้อผ้าออกแล้ว เหมือนกระดูกทั้งแท่ง ก็จะเบื่อ แป๊บเดียวก็เบื่อ
คำว่า "เบื่อ" ก็คือ อยากเปลี่ยน มันเป็นของแท้ตรงไหน
ข้อให้ผู้หญิงคนนั้นมีสักหนึ่งอย่างในสะเป็คได้ไหม?
๑. หาไม่เจอ ก็โอเค
๒. หาได้แต่ไม่เป็นอย่างที่เราคิด
๓. เจออย่างที่เราคิด แต่เราทำไม่เป็น
๓ ข้อนี้เป็นสัจจะปรมัตถ์เลย ถ้าใครเข้าใจตรงนี้ก็จะมีความสุข ถ้าใครไม่เข้าใจตรงนี้ก็จะถูกหลอกไปวันๆ
ถ้าหาไม่เจอสะเป็คในผู้หญิงสักอย่างล่ะทำยังไงดี?
อวัยวะเพศผู้หญิง (ห...) มีชื่อไหม?
ไม่มีชื่อ แต่รูปร่างอย่างนั้นก็เป็นอวัยวะเพศของผู้หญิง แต่อยู่ที่ว่าเราจะทำเป็นหรือเปล่า
เราจะต้องยอมรับความจริงว่า เวลานี้เราใส่แว่นตาหรือเปล่า ถ้าเราใส่แว่นตาแล้วเราจะเอาแว่นตาออกยังไง? แต่เอาออกไม่ได้? ถึงบีบคั้นยังไงก็เอาออกไม่ได้
แล้วอย่างนี้ไม่ใช่ยึดมั่นถือมั่นเหรอ?
แล่วเราอยู่ในภพภูมิเช่นนี้จะไม่มียึดมั่นถือมั่นได้อย่างไร?
ภูมินี้ก็ยึดมั่นถือมั่นทางดีไม่ได้เหรอ ผู้หญิงข้อที่ ๑ เราหาไม่เจอแล้วจะไปหาทำไม พอหาไม่เจอแล้วยังจะทู่ซี้ไปหา แล้วจะหายังไง คนเราไม่ยอมรับความจริงจะไปโง่อะไร แล้วจะไปโง่อะไรขนาดนั้น หายังไงไม่เจอแล้วยังจะหาอยู่อย่างนั้นแหละ
ยกตัวอย่าง ลิงเจอกะปิ เอากะปิป้ายจมูก พยายามปัดเอากะปิออกยังไงก็เอาไม่ออก ยิ่งถูก็ยิ่งจมูกเป็นแผล ออกเลือด จะเอากะปิออกแต่ก็เอาออกไม่ได้ (กะปินี้ก็คืออคติของเรา)
แสดงว่าเราไม่มีปัญญา แนะนำไปล้างน้ำก็จบ ก็ลิงมันโง่ ล้างน้ำไม่เป็น มันจึงโกย ถูๆๆ จนเลือดใหลไปหมด
ตกลงแล้วเราเป็นลิงไหม?
เราไม่เป็นลิง แต่เราเป็นคน
สิ่งที่จะทำให้เราล้างกะปิ หรืออคตินี้ออกไปจากใจของเราก็คือ ปัญญา ยอมรับความจริง สิ่งนั้นเราหาไม่ได้หรอก
ยกตัวอย่าง เหตุการณ์หนึ่ง เราไปหาเจอผู้หญิงรูปร่างเพียวสวยแล้ว แต่เราไม่สามารถเป็นแฟนเขาได้
นี่คือความจริง นี่แหละข้อแรกเลย เราจะฝันยังไงเราก็เอาไม่ได้ แล้วตรงไหนที่เรียกว่า "เจอ" เพราะเจอแล้วยังเอาไม่ได้แล้วจะเรียกว่าเจอได้ยังไง บ้าหรือเปล่า? แล้วเรายังกลับทุกข์อยู่อีก แล้วเรายังจะเอาอยู่อีก สมควรแล้วที่จะทุกข์ให้ตายไปเลย
คนเราจะต้องรู้จักข้อที่ว่า เราเอาไม่ได้แล้วแล้วเรายังจะฝันไปทำไม เราสู้เอาสิ่งที่เราทำได้ เอาได้ไม่ดีกว่าเหรอ
"อยากเป็นพระราชา แต่ชะตาไม่ให้" ทู่ซี้จะเป็นพระราชา ดูข้างถนนเยอะแยะไปหมด (คนบ้า)
ที่เป็นอย่างนี้เป็นเพราะวิบากกรรมเช่นเดียวกัน แล้วจะแก้ยังไง?
เราก็บอกว่า "เซียวเล่งนึ่ง (小龍女) เอ๋ย!! ไปผุดไปเกิดเถิด สาธุ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ฝันถึงเธอ ฉันจะไม่คิดถึงเธอแล้ว ฉันปล่อยวางแล้ว ฉันจะไม่ยึดมั่นถือมั่นแล้ว ขอจงเอากุศลไป ไปเกิดเถิด"
จบแล้ว ยอมรับความจริงเถอะ เราจะดับ จะตายก็อยู่ที่จิต จิตปรุง มันก็ปรุง จิตหยุดมันก็หยุด คือ หยุดปรุงเหตุมันก็หยุด
จิตของเราต้องหมั่นภาวนาว่า จะไม่ปรารถนาเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) เราจบ มันก็จบ
ต่อไปเราส่งกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแล้ว เราก็จะไม่ตกเป็นทาสของเขาแล้ว เธอจงไปเถิด ก็จบ ต่อไปเรามีคนใหม่แล้ว มีแฟนใหม่มาเป็นเจ้ากรรมของเรา ก็จบ
แล้วทำไมบอกว่าแฟนใหม่เราเป็นเจ้ากรรมของเราล่ะ
ถ้าเวลานี้เราไม่ยึดมั่นกับแฟนคนใหม่ของเรา ลองไปหาแฟนคนใหม่อีกดูสิ เขาจะด่าเรา จะเอาเราตายเลย ก็จบ เราก็ถือแฟนของเรานี้เป็นเจ้ากรรมของเราก็จบ สบายมาก ไม่ยากเลย ที่ว่ายากเพราะเราทำเองต่างหาก
นี่คือปัญญา นี่คือรู้จักคิด มีปัญญาไม่รู้จักคิด ยังจะทู่ซี้เอาเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) มันได้ที่ไหน ขนาดเจอยังเอาไม่ได้เลย ขนาดฝันไม่ต้องเจอตัวจริงแล้วจะไหวเหรอ โง่มากๆ
ถ้าเราไปหาแฟนที่สวย เขาก็จะเอาเราแทบตาย สู้เอาแฟนที่เราสร้างได้ เขาก็จะรู้บุญคุณของเราไม่ดีกว่าเหรอ เราไปหาคนที่สวยงามเขาก็จะดิ้นไปเรื่อยๆ แต่ถ้าเราเอาคนที่ไม่สวย ยังไงเขาก็จะอยู่กับเรา สบายกว่าไหม? แต่ถ้าเป็นคนสวยเอาใจทุกอย่าง
!! ก็ยังจะไป แต่คนที่ไม่สวย เราไม่ต้องเอาใจ แต่เขามาเอาใจเรา ก็ถามใจดูว่า ตรงไหน อันไหนจะสุขกว่ากัน
หน้าตาเราอย่างนี้จะไปเอาอะไร ยอมรับความจริงสักทีเถอะ หน้าก็ไม่หล่อแล้วจะไปเอาผู้หญิงที่สวยงาม แล้วเขาจะเอาเราตรงไหนเล่า?
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
หาความสวยของแฟนไม่เจอเพราะอะไร?
เพราะเราอคติ เพราะคิดแต่ว่าเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) สวย (เป็นหนึ่งในสตรีงามที่สุดในนิยายกำลังภายในมังกรหยก) เพราะไม่เคยปล่อยวางจากเซียวเล่งนึ่ง เหมือนกับว่าเราใส่แว่นตาแต่สีดำไม่ยอมถอดแว่นแล้วจะเห็นสีจริงได้อย่างไร (เพราะเราเคยมีสะเป็คอยู่ในหัวของเรา อะไรที่ไม่ตรงกับที่เราคิดไว้ก็ไม่ใช่หมด) ถ้าเรายอมถอดแว่นออกก็เห็นสีจริงได้ ถ้าใส่แว่นตาอยู่ยังไงก็ดำ
เหมือนกับแต่งงานกันไปแต่ยังไม่สรุป สุดท้ายก็ออกฤทธิ์แล้วก็จะเลิกลากันไป
แล้วเราจะทำยังไงเอาแว่นตาออก?
แล้วจึงถามกลับว่า วางเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) ได้ไหม? คุณก็บอกว่าวางไม่ได้? แล้วถามว่าเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) อยู่ตรงไหน คุณก็ตอบไม่ได้ จับออกมาไม่ได้อยู่ดี
จับออกมาได้ คือ ๑) รูปร่างเพียว ๒) รูปร่างสีผิวมันเนียน
แล้วขอถามต่อว่า จริงไหม?
ตอบว่า จริง เพราะว่ามีในโลกนี้จริงๆ
ถ้าหากว่ารูปร่างเขาสวยเพียว ถ้ากาลเวลาผ่านไปมีลูกสัก ๒ คน แล้วหุ่นจะเป็นแบบนั้นไหม? ก็อ้วนอย่างนั้นแหละ เราจะต้องหาความแท้ดีกว่า อย่าไปหาความจริง ตราบใดถ้าหาความจริง เราจะถูกหลอก
ความจริงในใจของเราจะถูกหรอก เพราะเราจินตนาการของเรากำหนดเอาเอง จะมีอยู่ด้วยกัน ๓ ข้อ
จะจินตนาการยังไงหาไม่เจอ แต่เราก็จะรักเป็นบ้าแหละ เพราะว่าหาไม่เจอ พอเราเจอเราก็จะเบื่อ เวลาอยากได้หุ่นร่างเพียวอย่างนี้ไม่เจอ โหยหามาก แต่มาข้อที่ ๒ ล่ะ พอเจอแล้วก็เบื่อ พอยังไม่เจอ ก็จะจินตนาการมากมาย แต่พอถอดเสื้อผ้าออกแล้ว เหมือนกระดูกทั้งแท่ง ก็จะเบื่อ แป๊บเดียวก็เบื่อ
คำว่า "เบื่อ" ก็คือ อยากเปลี่ยน มันเป็นของแท้ตรงไหน
ข้อให้ผู้หญิงคนนั้นมีสักหนึ่งอย่างในสะเป็คได้ไหม?
๑. หาไม่เจอ ก็โอเค
๒. หาได้แต่ไม่เป็นอย่างที่เราคิด
๓. เจออย่างที่เราคิด แต่เราทำไม่เป็น
๓ ข้อนี้เป็นสัจจะปรมัตถ์เลย ถ้าใครเข้าใจตรงนี้ก็จะมีความสุข ถ้าใครไม่เข้าใจตรงนี้ก็จะถูกหลอกไปวันๆ
ถ้าหาไม่เจอสะเป็คในผู้หญิงสักอย่างล่ะทำยังไงดี?
อวัยวะเพศผู้หญิง (ห...) มีชื่อไหม?
ไม่มีชื่อ แต่รูปร่างอย่างนั้นก็เป็นอวัยวะเพศของผู้หญิง แต่อยู่ที่ว่าเราจะทำเป็นหรือเปล่า
เราจะต้องยอมรับความจริงว่า เวลานี้เราใส่แว่นตาหรือเปล่า ถ้าเราใส่แว่นตาแล้วเราจะเอาแว่นตาออกยังไง? แต่เอาออกไม่ได้? ถึงบีบคั้นยังไงก็เอาออกไม่ได้
แล้วอย่างนี้ไม่ใช่ยึดมั่นถือมั่นเหรอ?
แล่วเราอยู่ในภพภูมิเช่นนี้จะไม่มียึดมั่นถือมั่นได้อย่างไร?
ภูมินี้ก็ยึดมั่นถือมั่นทางดีไม่ได้เหรอ ผู้หญิงข้อที่ ๑ เราหาไม่เจอแล้วจะไปหาทำไม พอหาไม่เจอแล้วยังจะทู่ซี้ไปหา แล้วจะหายังไง คนเราไม่ยอมรับความจริงจะไปโง่อะไร แล้วจะไปโง่อะไรขนาดนั้น หายังไงไม่เจอแล้วยังจะหาอยู่อย่างนั้นแหละ
ยกตัวอย่าง ลิงเจอกะปิ เอากะปิป้ายจมูก พยายามปัดเอากะปิออกยังไงก็เอาไม่ออก ยิ่งถูก็ยิ่งจมูกเป็นแผล ออกเลือด จะเอากะปิออกแต่ก็เอาออกไม่ได้ (กะปินี้ก็คืออคติของเรา)
แสดงว่าเราไม่มีปัญญา แนะนำไปล้างน้ำก็จบ ก็ลิงมันโง่ ล้างน้ำไม่เป็น มันจึงโกย ถูๆๆ จนเลือดใหลไปหมด
ตกลงแล้วเราเป็นลิงไหม?
เราไม่เป็นลิง แต่เราเป็นคน
สิ่งที่จะทำให้เราล้างกะปิ หรืออคตินี้ออกไปจากใจของเราก็คือ ปัญญา ยอมรับความจริง สิ่งนั้นเราหาไม่ได้หรอก
ยกตัวอย่าง เหตุการณ์หนึ่ง เราไปหาเจอผู้หญิงรูปร่างเพียวสวยแล้ว แต่เราไม่สามารถเป็นแฟนเขาได้
นี่คือความจริง นี่แหละข้อแรกเลย เราจะฝันยังไงเราก็เอาไม่ได้ แล้วตรงไหนที่เรียกว่า "เจอ" เพราะเจอแล้วยังเอาไม่ได้แล้วจะเรียกว่าเจอได้ยังไง บ้าหรือเปล่า? แล้วเรายังกลับทุกข์อยู่อีก แล้วเรายังจะเอาอยู่อีก สมควรแล้วที่จะทุกข์ให้ตายไปเลย
คนเราจะต้องรู้จักข้อที่ว่า เราเอาไม่ได้แล้วแล้วเรายังจะฝันไปทำไม เราสู้เอาสิ่งที่เราทำได้ เอาได้ไม่ดีกว่าเหรอ
"อยากเป็นพระราชา แต่ชะตาไม่ให้" ทู่ซี้จะเป็นพระราชา ดูข้างถนนเยอะแยะไปหมด (คนบ้า)
ที่เป็นอย่างนี้เป็นเพราะวิบากกรรมเช่นเดียวกัน แล้วจะแก้ยังไง?
เราก็บอกว่า "เซียวเล่งนึ่ง (小龍女) เอ๋ย!! ไปผุดไปเกิดเถิด สาธุ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ฝันถึงเธอ ฉันจะไม่คิดถึงเธอแล้ว ฉันปล่อยวางแล้ว ฉันจะไม่ยึดมั่นถือมั่นแล้ว ขอจงเอากุศลไป ไปเกิดเถิด"
จบแล้ว ยอมรับความจริงเถอะ เราจะดับ จะตายก็อยู่ที่จิต จิตปรุง มันก็ปรุง จิตหยุดมันก็หยุด คือ หยุดปรุงเหตุมันก็หยุด
จิตของเราต้องหมั่นภาวนาว่า จะไม่ปรารถนาเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) เราจบ มันก็จบ
ต่อไปเราส่งกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรแล้ว เราก็จะไม่ตกเป็นทาสของเขาแล้ว เธอจงไปเถิด ก็จบ ต่อไปเรามีคนใหม่แล้ว มีแฟนใหม่มาเป็นเจ้ากรรมของเรา ก็จบ
แล้วทำไมบอกว่าแฟนใหม่เราเป็นเจ้ากรรมของเราล่ะ
ถ้าเวลานี้เราไม่ยึดมั่นกับแฟนคนใหม่ของเรา ลองไปหาแฟนคนใหม่อีกดูสิ เขาจะด่าเรา จะเอาเราตายเลย ก็จบ เราก็ถือแฟนของเรานี้เป็นเจ้ากรรมของเราก็จบ สบายมาก ไม่ยากเลย ที่ว่ายากเพราะเราทำเองต่างหาก
นี่คือปัญญา นี่คือรู้จักคิด มีปัญญาไม่รู้จักคิด ยังจะทู่ซี้เอาเซียวเล่งนึ่ง (小龍女) มันได้ที่ไหน ขนาดเจอยังเอาไม่ได้เลย ขนาดฝันไม่ต้องเจอตัวจริงแล้วจะไหวเหรอ โง่มากๆ
ถ้าเราไปหาแฟนที่สวย เขาก็จะเอาเราแทบตาย สู้เอาแฟนที่เราสร้างได้ เขาก็จะรู้บุญคุณของเราไม่ดีกว่าเหรอ เราไปหาคนที่สวยงามเขาก็จะดิ้นไปเรื่อยๆ แต่ถ้าเราเอาคนที่ไม่สวย ยังไงเขาก็จะอยู่กับเรา สบายกว่าไหม? แต่ถ้าเป็นคนสวยเอาใจทุกอย่าง
หน้าตาเราอย่างนี้จะไปเอาอะไร ยอมรับความจริงสักทีเถอะ หน้าก็ไม่หล่อแล้วจะไปเอาผู้หญิงที่สวยงาม แล้วเขาจะเอาเราตรงไหนเล่า?
^_^ ..._/\_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต