เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมอยู่ห้องเช่าเเล้วมีคนเข้ามาอยู่ใหม่ ซึ่งลุงเเกมาอยู่คนเดียว ลุงเเกเกษียณจากราชการมีบำนาญเดือนล่ะ 28000 บาท เเต่ลุงเเกเป็นเบาหวานครับ เเล้วลูกเมียเเกคงจ้างคนมารับส่งล้างแผลทุกวัน เเต่คนที่จ้างก็ไม่มาเเล้วโดยให้เหตุผลว่า ได้ค่าจ้างวันล่ะ 100 บาท ไม่คุ้มกับค่าน้ำมัน  เวลาเเกเดินเหมือนเเกจะล้มอ่ะ ต้องการเเขนเดิน ผมเห็นเเล้วสงสารเเกมาก  มีอยู่ครั้งนึงเเกหิว เเกเดินออกไปคนเดียวกลับมาเห็นมีคนมาส่งเเกเป็นพนักงานเซเว่นขี่มอไซค์มาส่ง  เเกมีลูกเมียนะครับ เเต่จะมาอาทิตย์ล่ะครั้ง (น่าจะมาให้เงินกับซื้อของกินให้เเก) เเละจะมาตจอนสิ้นเดือนเพราะต้องเอามาตัวเเกไปเซ็นรับบำนาญ (เเต่ตรงนี้ไม่ทราบว่าลุงเเกจะได้เงินเปล่าหรือลูกเมียเอาไปก็ไม่ทราบ)  เเล้วข้างบ้านถัดจากบ้านลุงก็รังเกียจเเกมากครับ   ผมกลัวเเกโดนทิ้งมากเลยครับ เพราะเมียเเกมีเเฟนใหม่เเล้ว เเต่เมื่อวานเห็นมากับเเฟนอยู่เมียเเกอ่ะ เเต่เมียเเกไม่เข้ามา ให้เเฟนใหม่มาหาลุง สงสัยน่าจะให้เงินเพราะมาแปปเดียว ผมควรทำไงดี เเล้วเวลาคุยกับเเกสือสารลำบากครับเพราะเเกเหมือนลิ้นไก่สั้น พูดไม่ชัดอ่ะครับ อึกๆอัก กว่าจะรู้เรื่อง  พอวันนี้เเกหิวเเกไปยืนรอมอไซค์เเต่เเกเชื่องช้ามากครับ เเบบเหมือนคนไม่มีเเรง  โบกมือ (โบกเเบบคนไม่มีเเรงอ่ะนึกภาพออกมั้ย) เรียกมอไซค์คันไหนก็ไม่รับ จนเเม่ผมเขาเรียกวินให้ พอเเกกลับมาปรากฏว่าเป็นลูกชายเจ้าของร้านเกาเหลา ขี่มอไซค์มาส่ง ผมสงสารมากครับไม่รู้ทำไง  ผมอยากอาสาช่วยไปซื้อของกินเเต่ติดที่ทำงานเลิกบ่าย 4 ผมขอความคิดเห็นหน่อยครับ สงสารลุงเเกมาก