ผมเกิดมาในครอบครัวค้าขาย ซึ่งฐานะปานกลาง อยากกินได้กิน อยากเที่ยวได้เที่ยว เพราะผมมาอยู่กับป้า กับลุง

ผมใช้ชีวิตแบบมีความสุขมาโดยตลอด จนกระทั่งอยู่ ม.5 ลุงกับป้าซื้อรถยนต์มือหนึ่งให้ผมขับ ซึ่งเป็นจุดที่ผมรู้สึกว่าชีวิตมีโอกาสมากมายรออยู่

ผมมีพี่ชายคนหนึ่งที่ผมรักมาก และเขาก็เคยบอกว่าเขารักผมเช่นกัน แต่เขาอยู่กับพ่อแม่ ซึ่งพ่อเป็นคนขี้เมา ลุงของผมทนไม่ไหวเลยเปิดร้านใหม่ให้พี่ชายดูแล เพื่อให้เขามีโอกาสที่ดีขึ้น

เมื่อผมอยู่ ม.6 ผมมีแฟน ทำให้ผมติดบ้านน้อยลง พี่ชายยืมรถผมไปใช้ตลอดเวลา ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่หลังจากเลิกกับแฟน ชีวิตผมเหมือนขาดหายไปครึ่งหนึ่ง

ต่อมาลุงผมเสียชีวิตจากการติดเชื้อ และพี่ชายผมก็เลิกทำโต๊ะบอล เพราะไปติดพนันเองแทน ตอนแรกๆ ผมซื้อ PS Vita วันแรกที่ออก แต่ยังไม่ทันได้เปิดเครื่อง พี่ชายมาขอยืมไปหมุนเงิน ผมก็ยอมให้ รวมถึง PS3 และรถของผม

ทุกอย่างที่ผมมี ผมยอมเสียสละเพื่อพี่ชาย แต่เมื่อพี่ชายคืนของมา กลับพูดเหมือนเหยียดผม พี่ชายยังกลับไปติดบาคาร่าอีกครั้ง มาขอรถผมไปจำ แต่คราวนี้ผมปฏิเสธ แต่ป้าที่ผมเรียกว่าแม่ กลับเอาไปให้เขาจนได้

สุดท้ายป้าขายบ้าน ขายตึก ขายรถผม ขายเครื่องเพชร และที่ดิน ยกให้พี่ชายหมด เพื่อป้องกันหนี้สินนอกระบบที่พี่ชายสร้าง

ผมเริ่มทนไม่ไหว ต้องกินยาแก้วิตกกังวลจนเกินขนาด สลบไปสองวัน ตื่นขึ้นมาเจอว่ามอเตอร์ไซค์ของผมถูกพี่ชายเอาไปจำอีก ทั้งยังพูดว่า “จะต้องไม่เหลืออะไร”

ท้ายที่สุดพี่ชายย้ายไปอยู่หนองคายกับแม่แท้ๆ และสร้างชีวิตใหม่ ดูเหมือนเขามีความสุขดี มีเมียที่ทนเขาได้ และลูกสาวน่ารัก แต่เมื่อเดือนที่แล้ว แม่ผมป่วยเป็นโรคไต และพี่ชายบอกว่า “กูไม่ว่าง”

ตอนนี้ผมเหมือนอยู่ในจุดที่มีแต่ทางตรงไปสู่เหว แต่ผมยังมีพระเครื่อง “พระนางพญา พิมพ์เทวดา” ที่เป็นของแท้ เพื่อนกำลังช่วยหาผู้ซื้อในราคาที่เหมาะสม เพื่อให้ผมมีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง

คำถาม:
ผมอยากถามว่า คุณเคยเสียสละทุกอย่างเพื่อใครสักคนไหม? แล้วคุณรู้สึกอย่างไรเมื่อสิ่งที่คุณทำไม่เคยได้รับการตอบแทนกลับมา?