วันนี้เราจะมาแชร์ มาเล่าเรื่องเรื่องราว แลกเปลี่ยนประสบการณ์ ของเรา อย่าเรียกว่าแฟนเลยค่ะ ถือว่าดูๆกันอยู่
คืองี้ค่ะ ตอนนี้เราทำงานแล้วนะคะ จบปุ้บก้รีบหางานเลย เป็นพวกชอบอยู่ไม่ติดที่ ตอนนี้ทำงานเกือนครบปีละคะ เราอายุ23นะ
ในช่วงระหว่างนี้ ก้มีคนเข้ามาเรื่อยๆค่ะ ไม่ขาดสาย `555555 แต่เราเป็นพวกเลือกมากมั้งคะ (เล่าได้น่าถีบกระบาลมาก ><') เราชอบคนยาก
แต่ถ้าชอบใครแล้ว จะพุ่งเข้าหาทันทีค่ะ 55555
บางคนที่เราคุยนานมากๆๆก้มีนะ เค้าก้เอาใจใส่เราตลอด เราก้คิดว่าเผื่อเราอาจจะใจอ่อนก้ได้
เราก้รู้สึกดีนะ สนิทกัน แต่จะให้มีฐานะเป็นแฟนก้ไม่ใช่ เราบอกตลอดว่า เราไม่ได้ความหวังนะ อยากคุยกับใครก้คุยได้เลย
แต่คนในที่ทำงานก็ชอบคิดกันไว่าเป็นแฟนกันแล้วบ้าง แรก ๆ เราก้โอนะ แซว ๆไปเถอะ เด่วเค้าคงลืม เพราะเราดูสนิทกันมากค่ะ
เพื่อนคนนี้ชอบมาเล่นหนุงหนิง หลังๆเราก้แบบเห้ย ไม่โอนะ พยายามบอก แบบที่ไม่ตัดความเป็นเพื่อนกัน

....ด้านบนเป็นอรัมภบทนะคะ....
เนื้อหามันอยู่ที่ว่า ตอนนี้ มีรุ่นน้องคนนึง มาฝึกงาน เค้าก้มากันเป็นกรุ้ปแหละคะ เห็นครั้งแรกก้เห้ยยย เออ น่ารัก ยิ้มหวานมาก หุ่นล่ำแซ่บมากค่า
แต่ไม่ได้ตั้งตัวว่าจะเป็นแฟนกัน มันเป็น first impression ค่ะ อิอิ เราก็คุยๆตามประสาน้องฝึกงานเนอะ ก้เหมือนน้องคนอื่น ๆ สอนงานน้อง ๆ ทำทุกอย่างอเหมือนกันทุกคน ไม่มีลำเอียงค่า พอรู้จักกันไป รู้จักกันมา น้องเป็นผช ที่กวนตีนมากกกกค่ะ ขี้เล่น คือสเป็กเลยค่ะแบบนี้ เราชอบผช ประมาณ เจ้าชู้นิด ๆ อ่ะ แต่ต้องมีเราคนเดียว
มีอยู่ครั้งนึงค่ะ วันนั้นเราสอนน้อง แล้วเราต้องทิ้งน้องไว้ตรงนั้นก่อน ต้องไปตามเอกสารอื่น ๆ น้องก็บอกว่า "อย่าไปปนานนะพี่" แค่ประโยคเดียวกัน เราก้ไม่พูดอะไรรร เดินยิ้มเป็นคนบ้าออกไป แอร๊ยยยย คือเขิลลล ชีวิตฉันไม่รู้สึกแบบนี้มานานแล้วววว

...เด่วจะเข้าโหมดดราม่าแปปนะ...
ที่มาเล่านี่บอกเลยว่ามีหลากหลายอารม ความรู้สึก จุดพีคมันจะอยู่ในคอมเม้นถัดไป เราไม่ชอบพิมนานๆยาวๆอ่ะตาลาย