อย่างที่ผมเคยเล่าถึงความเป็นมาที่ผมได้กลายมาเป็นคนเสื้อแดง ก็เพราะการทำรัฐประหารเมื่อปี 49 ด้วยข้อมูลที่ถูกปกปิด นำเสนอแต่ข่าวด้านเดียว จนทำให้ผมต้องขวนขวาย เพื่อหาข้อมูลอีกด้าน จนมาได้พบกับห้องราชดำเนินแห่งนี้ นี่จึงเป็นที่มาของล็อคอินที่มีชื่อว่า “ทวดเอง”

ทวดเอง ในตอนนั้นเป็นแค่คนไทยธรรมดาๆคนหนึ่ง ที่อายุมากเกินกว่าจะทันกับความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี่ ไม่รู้แม้กระทั่ง “ล็อคอิน” คืออะไร ตอนแรกยังอ่านว่า “โลจิน”เสียด้วยซ้ำไป แต่เพราะการถูกปิดกั้นทางความคิด ทำให้ “ทวดเอง”จำเป็นต้องเรียนรู้ เพื่อให้ทันกับเล่ห์ทางการเมือง

แรกเริ่มเดิมที ก็เข้ามาแค่อ่านหาความรู้ ต่อมาก็โพสแสดงความคิดเห็นด้วยข้อความสั้นๆ โดยไม่กล้าตั้งกระทู้ เพราะไม่มั่นใจว่า ตัวเองจะมีความรู้พอที่จะนำเสนอ ไม่แน่ใจว่าจะสามารถสื่อสารให้คนอ่านเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองต้องการสื่อ

จนมาวันหนึ่ง ตัดสินใจตั้งกระทู้แรกในชีวิต เพราะทนไม่ไหวกับความเก็บกดที่ไม่สามารถระบายออกมาได้ทางอื่น และผลที่ออกมากลับได้รับการตอบรับอย่างคาดไม่ถึง

หนึ่งในจำนวนที่เข้าไปแสดงความชื่นชมก็คือ คุณปู่อภิวัฒน์คนนี้ และไม่เพียงให้กำลังใจทางหน้าไมค์เท่านั้น คุณปู่ยังส่งหลังไมค์มาหาผม และให้กำลังใจผม ทั้งยังเป็นคนหนึ่งที่คอยให้แนวทางการโพสแก่ผมเสมอมา ดังนั้นคุณปู่จึงเป็นส่วนสำคัญคนหนึ่งที่ทำให้มี “ทวดเอง”ในราชดำเนินวันนี้

จากนั้นคุณปู่คนนี้ ยังเป็นคนชวนให้ผมไปมิตติ้งร่วมกับเพื่อนสมาชิกที่มีอุดมการณ์ร่วมกันหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งผมปฎิเสธเรื่อยมา ด้วยข้ออ้างไม่มีเวลาว่าง และสถานที่นัดหมายก็ไกลเกินไป

แต่ความเป็นจริง เป็นเพราะความเชื่อเก่าๆ ที่ห่วงเหล่ามิจฉาชีพทางอินเตอร์เน็ต ห่วงความเป็นส่วนตัว และยังไม่เคยเชื่อเรื่องมิตรภาพ จะมาได้จากการสื่อสารที่เหมือนไร้ตัวตน

แต่ด้วยความจริงใจของคุณปู่ ด้วยความสุจริตใจของคุณปู่ และด้วยความตั้งใจที่อยากรู้จักผมของคุณปู่ คุณปู่จึงจัดมิตติ้งใกล้ๆบ้านผม นั่นทำให้ผมไม่สามารถที่จะปฏิเสธได้ และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ผมได้รู้จักกับคุณปู่และเพื่อนๆร่วมอุดมการณ์เดียวกันเป็นครั้งแรก

และครั้งแรกแห่งความประทับใจ นั่นคือ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิด มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวที่เราระแวง และมิตรภาพเกิดขึ้นได้เสมอ เมื่อใจเราตรงกัน

จากครั้งนั้นเป็นต้นมา เมื่อมีการจัดมิตติ้งเมื่อไหร่ ถ้ามีเวลา ถ้ามีโอกาส ผมมักจะไปด้วยเสมอ ไม่เกี่ยงสถานที่เหมือนดังแต่ก่อน และทุกครั้งที่ไปมิตติ้ง มีแต่ความสุข ความสบายใจ ทั้งยังได้มีโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดเห็นจากเพื่อนๆอีกด้วย

ไม่เพียงเท่านั้น มีหลายครั้งที่ผมได้รับเกียรติถูกเชิญไปงานของเวปการเมืองอื่นๆ ความเป็นห่วงเรื่องความโดดเดี่ยว ผมก็จะชวนคุณปู่ไปเป็นเพื่อนเสมอๆ ซึ่งไม่มีสักครั้งที่คุณปู่จะปฏิเสธ นี่คือความกรุณาอีกอย่างหนึ่งที่คุณปู่มีต่อผม

สำหรับมิตติ้งครั้งหลังๆ เนื่องจากผมได้ย้ายที่อยู่ไปในถิ่นที่ไกลกว่าเดิม ยากต่อการเดินทางมากกว่าเดิม ผมจึงไม่ค่อยได้ร่วมมิตติ้งกับคุณปู่และเพื่อนๆเหมือนเดิม และก็อีกเช่นกัน คุณปู่ก็ยังอุตส่าห์จัดมิตติ้งใกล้ๆที่บ้านใหม่ผมอีกครั้ง นี่ก็อีกเรื่องที่คุณปู่ทำให้ผมประทับใจเป็นอย่างยิ่ง

และที่ผมจะไม่มีวันลืม นั่นคือ คุณปู่อยากทราบว่าปกติผมมักจะดื่มที่ไหน เพราะหลายครั้งที่ผมโทรไปคุยกับคุณปู่ ไปขอคำชี้แนะคุณปู่ ล้วนแต่อยู่ในอาการของคนเมามาย จนคุณปู่อยากมาเห็นสภาพของผมกระมัง จึงขอพิกัดจีพีเอส ซึ่งผมก็ไม่คิดว่าคุณปู่จะมาหาผมจริงๆ

แล้ววันหนึ่งคุณปู่ก็โทรหาผม บอกว่าจะมาหาผมในสถานที่ผมดื่มเป็นประจำ ผมพยายามจะปฏิเสธ เพราะมันไกลจากบ้านคุณปู่มาก แต่คุณปู่ก็ไม่ยอม บอกว่า เคยรับปากแล้ว ต้องทำให้ได้ และในที่สุดคุณปู่ก็มาหาผมจนได้ นี่คือ คำพูดที่ออกจากปากแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่คำพูดพล่อยๆของคุณปู่ นี่ก็คืออีกสิ่งที่ผมนับถือคุณปู่เสมอมา

แต่ที่ผมไม่คาดคิดก็คือ การคุยกันในวันนั้น จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมจะได้เจอคุณปู่
ที่ผมไม่คาดคิดก็คือ การเข้ามาแสดงความคิดเห็นในวันก่อน จะเป็นความคิดเห็นสุดท้ายของคุณปู่ในกระทู้ผม
และที่ผมไม่คาดคิดก็คือ การโทรไปหาคุณปู่เมื่อวันก่อน แล้วคุณปู่ไม่ได้รับสาย เป็นเพราะคุณปู่ได้จากผมไปแล้ว

ผมจึงอยากบอกคุณปู่ว่า คุณปู่ครับ “ทวดเอง”ที่ยืนอยู่ได้ถึงวันนี้ ส่วนหนึ่งเพราะคำแนะนำ กำลังใจ และแนวทางรวมทั้งแนวคิดในหลายแง่มุมของคุณปู่ ที่ทวดเองจะไม่มีวันลืม

ดังนั้นจึงอยากบอกคุณปู่อีกครั้งว่า หลับให้สบายเถิดครับ การต่อสู้เรียกร้องประชาธิปไตย ปล่อยเป็นหน้าที่ของพวกผมทำกันต่อไป และขอรับปากคุณปู่ด้วยว่า จะไม่มีการท้อแท้ จะสู้จนกว่าชนะหรือไม่ก็จนกว่า...........เราจะได้พบกัน

ด้วยความอาลัยรักอย่างยิ่งสำหรับคุณปู่อภิวัฒน์ จากใจ-------------------ทวดเอง