เรียน เพื่อน ๆชาวพันทิป ทุกท่าน
ผมขอเล่าเรื่องประสบการณ์ความรักที่มันแตกร้าวไม่เหลือชิ้นดียากที่จะเยียวยาได้ ใช้คำว่าผิดหวังสิ้นหวัง สงสารตัวเอง สงสารคนรอบข้าง
เพราะผมหรือเปล่าที่เป็นคนผิดหรือ ?
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผมเป็นคนต่างจังหวัด เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งเงินเดือนปานกลาง ตำแหน่งระดับเจ้าหน้าที่ ทั่วไป
ชีวิตทั่วไปก็ทำงาน ปกติ เลิกงานก็ สังสรรบ้าง แต่ไม่ค่อยเที่ยวข้างนอก ส่วนใหญ่จะดริ้งกันกันในที่พักเลย ก็แบบว่าผู้ชายปกติทั่วไป 555  ปัจจุบันอายุ 30 แล้วครับ
เข้าเรื่องดีกว่า ..... เรื่องมีอยู่ว่า ผมได้พบรักกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอน่ารัก นิสัยตรงๆ เอาใจไม่เก่งแบบเงียบๆ ต่อหน้าคนอื่นไม่ค่อยพูด แต่กับเราโหพูดเก่ง 5555
และคบกันมา 5 ปี  โดยผมรู้จักกับเธอครั้งแรกนี่ เมื่อ 21 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา 16.30 น.โดยเจอกันโดยบังเอิญ ***แบบไหนขออนุญาตไม่บอกนะครับ***
ทีแรกก็ไม่นึกว่าจะจีบ แค่รู้จักกันก็พอมั้ง ... แต่เราได้เบอร์มาแล้วนี่ ก็เลยทำการโทรหา ตื่นเต้นๆๆ โทรหาผู้หญิงครั้งแรก ก็ถามไปว่าทำไรอยูตามมาตรฐานการโทรครั้งแรกอ่ะนะ ช่วงแรกๆ ก็ 3 วันโทรครั้ง ต่อมาโทรวันเว้นวัน และโทรทุกวันเลยทีนี้ หนักกว่าเก่าโทรหาตื่นนอน เช้ากลางวันเย็น โทรก่อนนอน อีกวันละ 2 - 3 ชม.เป็นอย่างน้อย เออแบบประมาณว่าเจ้าบุญทุ่มอ่ะครับ ค่าโทรศัพท์ช่วงนั้นบานเบอะ
ทีนี้ก็เลยนัดเดทเลยครับ การออกเดทครั้งแรกของผมก็กินอาหารข้างทางทั่วไปแต่ว่ามีระดับนิสสหนึ่ง ก็คุยอะไรกันไปเรื่อยเปื่ยยตามประสาหนุ่มสาวจีบกัน ผมพาเธอออกไปเดินช๊อปปิ้งบ้าง เที่ยวน้ำตก โดยไปเป็นระยะไม่ขาดสายหากวันไหนผมหยุดผมก็จะรีบไปหาเธอทันที ดูแลเอาใจใส่ทุกอย่าง วันวาเลนไท ก็ซื้อดอกกุหลาบให้แบบ เซอร์ไพร์ พร้อมตุ๊กตาโดเรม่อน โดยไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า เธอไม่รู้ว่าผมเซอร์ไพร์ งอลผมสิครับ ผมบอกว่าไม่ได้ซื้อเปลืองเงินเก็บไว้ใช้อย่างอื่นดีกว่าเนอะ หน้างอเข้าไปใหญ่ งานเข้าล่ะทีนี้ ลืมบอกไปว่าเซอร์ไพร์ร้านหมูกระทะ คนเต็มร้านเลยหลังจากกระซิบให้เด็กเสริฟเอาดอกให้ช่อใหญ่ กับตุ๊กตาโดเรม่อนตัวโตมาให้เธอ เธอก็โผเข้ากอดผม ผมก็เลยขอเธอเป็นแฟนกันนะเธอก็ตอบตกลง ผมทำให้เธอแบบนี้ตลอดระยะเวลา 5 ปี ที่เราคบกัน
**เรื่องมีอยู่ว่าหลังจากที่เราคบกันผมก็ทำงานที่ต่างจังหวัด จะเจอกันอาทิตย์ละครั้ง ตอนเย็นก็กินข้าวด้วยกัน
นอนดูทีวีด้วยไปนั่งฟังเพลงบ้าง แล้วแต่โอกาศ แบบนี้ตลอด ตอนที่เราคบกันเหมือนเธอจะไม่เชื่อใจผม เพราะผมทำงานที่ต่างจังหวัด
โทรหาผมว่าทำไร ตัวเองเค้ายุ่งงานอยู่เดี๋ยวโทรกลับนะ แต่ก็โทรกลับเกือบทุกครั้ง แต่บางครั้งงานเรายุ่งเพราะเราได้เลื่อนตำแหน่งด้วย
ช่วงหลังเลิกงานผมก็โทรหาเกือบทุกวัน หลังจากโทรคุยถามไถ่กันเรียบร้อยแล้ว ผมก็หากิจกรรมทำเช่น เตะฟุตบอล ไดร์กอล์ฟ ดื่มบ้างแต่อยู่ในบ้านพักบริษัทฯ และงานเลี้ยงรับรองบ้าง แต่ทุกครั้งที่เธอโทรหา เธอก็ชอบถามว่าเมื่อไหร่จะกลับ เมื่อไหร่จะเข้าห้องนอน เมื่อไหร่จะอาบน้ำ
อยู่กับใคร กี่คน ชื่ออะไรทำใมมีเสียงผู้หญิงเป็นแบบนี้เกือบตลอดช่วง 2 ปี หลัง เราก็นึกคิดว่าทุกอาทิตย์ก็ไปหา อยู่ที่ทำงานก็ส่วนใหญ่มีแต่ผู้ชาย ทำกิจกรรมก็ภายในบ้านพักบริษัท จะออกไปไหนก็รายงานตัวทุกครั้ง ผิดตรงไหนอ่าาาา นอนก็ Line VDO. เห็นหน้าทุกวันเพื่อให้เธอแน่ใจว่าผมจะนอนแล้ว เป็นแบบนี้ตลอดไม่เคยนอกลู่ นอกทาง หากร้านเหล้าก็ไปกันหลายคน เพื่อนคนอื่นก็เอาแฟนไปนะ แต่ผมชวนเธอไม่ไป
สถานเดียว แต่ถ้าหากเธอไม่ไปก็โทรจิก โทรตาม โทรถามให้เวลาไม่เกินเท่านั้น เท่านี้
มาแล้วครับ  ผมก็เลยไม่ได้ว่าอะไรบางครั้งก็รู้สึกรำคาญด้วยซ้ำ เป็นมาแบบนี้อยู่พักใหญ่และแล้วเหตุการที่ทำให้ผมไม่ได้ทันตั้งตัวก็เกิดขึ้น วันนั้นผมรู้สึกไม่สะบายเจ็บคอมากก็เลยไปหาหมอที่โรงพยายาบาลหมอให้ผมหยุดงานสองวัน ผมก็เลยขอลาป่วยแล้วก็กลับบ้านไปหาเค้าเลย พอไปถึงก็ใช้ชีวิตตามปกตินะ พากันไปกินข้าว อาบน้ำ นอนดูทีวีปกติ แต่เธอต้องออกไปเฝ้าร้าน เราไม่รู้จะอยู่ยังไงเลยออกไปเล่นด้วย ผมนั่งเล่น ตามปกตินะแต่พอดีเพื่อนผม เป็นผู้หญิงไลน์มาถามอาการ ถามไถ่ปกตินี่และซึ่งผู้หญืงคนนี้แต่งงานแล้วมีสามมีแล้ว ก็คุยกันไปเรื่อยๆ แฟนผมนึกอิท่าไหนไม่รู้หยิบจาโทรศัพท์จากมือผมไป มาพิมพ์ด่าเพื่อนผมเฉย  !! เงิบเลยดิครับงานนี้ ผมก็โมโหสิครับ เป็นฟืนเป็นไฟเลยสิงานนี้ ก็เลยมีปากมีเสียง  รุนแรงมาก จนผมบอกไปเลยว่า ตัวเองทำแบบนี้กับพี่ทำใม เพื่อนที่ทำงานพี่นะ เวลาทำงานจะมองหน้ากันติดมั้ยเนี่ย ไปขอโทษเพื่อนพี่เลย เค้าก็ไม่ยอมขอโทษ มีปากมีเสียงกันยกใหญ่ ผมก็เลยขับรถบึ่งออกมาเพราะว่าโมโห จัด ก็เลยไปชวนเพื่อนกินเหล้า วันนั้นผมกินเหล้าถึงตี 4 กลับมานอน อ้าวแฟนผมหายไปไหน ก็คงไปนอนบ้านแม่ละมั้ง ผมก็หลับจนถึงเที่ยง ตื่นมาเค้าก็มาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ออกไปเราก็สลบเหมือดเลยดิ เพราะว่าเมาหนัก ซักเที่ยงผมก็เลยอาบน้ำแต่งตัวไปเล่นบ้านเพื่อนจนถึงเย็น  ก็เลยโทรหา ตัวเองพี่หิวข้าวไปกินข้าวกันป่ะ คำตอบคือไม่ ไม่ ไม่ ก็บอกว่าไม่ไป แฟนผมก็เลยถามผมกลับมาว่าจะเอากันยังไง เลิกกันเลยมั้ยคุยกับแม่เลยมั้ย เอาผู้ใหญ่มาคุยกันเลย เราก็ปากเร็วได้ พรุ่งนี้เลย
และวันนั้นผมก็ไปนอนบ้าน กับแม่ คุยกับแมีปรึกษากันกับแม่ แม่ก็ตามใจมีปัญหามากก็เลิกกันซะลูก วันต่อมาก็เอาผู้ใหญ่มารับฟัง ปัญหาต่างคนต่างเอาปัญหามาพูดคุย สรุปแล้วว่าจะเอายังไง นี่คือการตัดสินใจที่ผิดพลาดของผมเลยก็ว่าได้ ผมตอบไปว่า ตามใจน้องครับ แฟนผมก็ตอบเลยว่าพี่ตามใจหนูใช่มั้ย ครับ คำตอบคือ ต่างคน ต่างอยู่ไม่ต้องมาไรกันอีก หลังจากนั้นก็ไม่ได้พูดไรกันอีก ผมก็ขับรถกลับต่างจังหวัด ขับไปเครียดไป คิดไป ว่าเราผิดไรขนาดนั้นเลยเหรอ นั่งทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมา ว่ามันเกิดอะไรกันแน่ระหว่างเราสองคน ผมก็ถึงห้องพักเผลอหลับไป พักหนึ่ง  ผมก็เลยโทรหาเธอ ตัวเองคิดถึงอ่ะ มาหาหน่อยสิ พี่อยากไปนั่งฟังเพลง สั้งไรกินกันนิดหน่อย คำตอบกลับมาคือ ............ โทรมาทำใมอีก คุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ ยังไม่ได้ทันได้ข้ามวันเลย โทรมาทำใม ไม่ไปไปทำใม ..........?????? !!!!!!!!! อ้าวทีนี้บ่อน้ำตาตัวเองแตกสิครับ ไหลหยดย้อย อาบแก้มเลยดิ
วันนั้นวันหยุดด้วย เพื่อนก็ไม่มี ใครๆ ก็กลับบ้านอยู่กลับครอบครัวกันหมดแล้วอ่ะ ก็ขอร้อง อ้อนวอน ให้กลับมาเหมือนเดิมสิครับ เธอก็บอกว่าไม่ ไม่ ไม่สถานเดียว ผมก็เลยขอเธอว่าถ้างั้น พี่ขอโทรหาตอนคิดถึงได้มั้ย เธอตอบว่าได้แต่อย่าบ่อย อย่างน้อยเราก็ได้โทรหาก็ยังดีก็เลยวางสาย คืนนั้นประกอบที่ว่าอยู่ตัวคนเดียว เหงา ฟุ้งซ่าน คิดมาก วังเวง ประกอบกับไม่มีเพื่อนก็เลยออกไปนั่งกินเหล้าอยู่คนเดียว เด็กเสริฟมาถามว่ารับอะไรดี เหล้ามากลมหนึ่ง เหล้าไรก็ได้ มาเหอะ ได้เหล้ามา นั่งกินคนเดียว คิดคนเดียว เด็กเสริฟมาถามว่าเอาน้องๆ มานั่งด้วยมั้ยไม่ครับพี่อยากอยู่คนเดียว หลังจากนั้นก็นั่งดื่มจนเสร็จ ก็เลยกลับมานอนหลับ ****** เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ ฝากไว้ก่อนมีเหตุการณ์สำคัญหนักกว่านี้อีกที่อยากแชร์ให้ฟัง
หลังจากนั้นตอนเช้าผมก็มาทำงานตามปกติแต่มาด้วยร่างที่ไร้วิญญานด้วยเพราะเรารักเธอมาก จึงทำให้เราซึมเศร้าคร่ำครวญต่างๆนาๆ ภาพเก่าๆ วนเวียนอยู่ในหัว ภาพที่เรายังรักกัน ภาพที่เรากลับบ้านต่างจังหวัดด้วยกัน จับมือกัน นอนกอดกัน ทุกสิ่งทุกย่างมันวนเวียนอยู่ในหัว สับสนกระวนกระวายเหมือนคนเป็นบ้า ก็เยตัดสินใจโทรหาเพื่อขอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก แต่คำตอบกลับมาคือ ไม่ ไม่ ไม่ เราก็ไม่รู้จะทำยังไงหรือว่าเธอหมดรักผมแล้ว หลังจากเลิกงานก็โทรง้อ ตลอด 2 - 3 วัน แต่วันต่อมาผมไม่ไหวแล้ว ผมก็เลยขับรถจากต่างจังหวัดกลับไปหาเธออีก ผมก็โทรหาว่าขอพบหน่อยอยากเจอ อยากจับมือแต่คำตอบก็ยังโดนการปฏิเสธกลับมาแบบไร้เยื่อใยเหมือนเดิม ผมก็เลยไปซื้อเหล้ามาดื่มบนรถ ภาพเก่าๆล่องลอยมาโดยอัตโนมัติ เวลาผ่านไปซักหน่อยก็ยังโทรหาเธออีกบอกว่าขอเจอครั้งสุดท้ายได้มั้ย กอดครั้งสุดท้ายได้มั้ย คำตอบก็ยังเหมือนเดิมคือไม่ !!! เราก็คิดว่าเวลาที่เราอยู่ด้วยกันร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน 6 ปีมันไม่มีความหมายเลยเหรอ ขอแค่เห็นหน้า ก็ได้แค่นี้เราขอทำให้เราไม่ได้ ผมเลยตัดสินใจกินยาเพื่อหวังฆ่าตัวตายเลยจัดมาซะยาแก้อักเสบ กับยาพารา รวมกัน 60 เม็ดถึงจะได้ *** ใครจะว่าผมโง่ ก็ได้ครับ เพราะช่วงเวลานั้นแย่จริงๆ** หลังจากอัดยาเข้าไปพร้อมกระดกเหล้าตามไม่นาน ตาลาย ปวดท้องเจ็บคอ น้ำลายเริ่มฟูมปาก ไหลอาบตัว ไม่รู้อิท่าไหนเธอก็มาเขย่าตัวตอนไหนไม่รู้ คือตอนนั้นเหมือนครึ่งเป็นครึ่งตายยังพอมีสติบ้าง นิดหน่อย ได้ยินเสียวเธอเบาๆ พี่ พี่ พี่ อย่าเป็นไรนะ หลังจากนั้นก็ไม่รู้ตัว....ไม่รู้ว่านานแค่ไหนผมก็เริ่มฟื้นที่โรงพยาบาลหมอก็ทำการล้างท้อง ออกนานอยู่พอสมควร น้ำตาไหลอาบแก้มเธอยืนอยู่ปลายเตียงห่างๆ มองด้วยสายตาแบบเคร่งเครียด หมอจะส่งตัวผมต่อที่โรงพยาบาลเพื่อทำการรักษาต่อ ผมบอกว่าไม่ไปหมอก็ถามว่าอนาคตคุณอาจจะมีผลข้างเคียง ผมก็บอกว่าไม่ไปครับแล้วก็เซ็นยินยอมว่าไม่ไป แล้วก็พักฟื้นที่โรงพยาบาล หลังจากนั้นผมออกจากโรงพยาบาลผมก็ได้กลับไปพักฟื้นต่อที่บ้านกับเธอเหมือนทุกอย่างจะดีขึ้น แต่ไม่เลยเธอยังคงเป็นเหมือนเดิมเธอบอกว่าเธอได้หมดรักผมแล้ว เฮ้ยพับผ่าสิคิดในใจ ทำใมหมดเร็วจริงความผูกพันธ์ไม่เหลืออยู่เลยเหรอ ตลอดระยะเวลา ที่ผ่านมามันไม่มีความหมายเลย หลังจากนั้นผมก็มาทำงานตามปกติ แต่มาแบบร่างไร้วิญญานเดินผา่นใครๆ ก็มีแต่คนถามไม่ได้แต่พูดคำตอบคำเรื่องราวต่างๆก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว คิดซ้ำๆซากๆเรื่องราวเก่าที่งานการไม่เป็นอันทำงาน ใครสั่งงานไม่รู้เรื่อง เป็นวิทยากรสอนงานรุ่นน้องก็ทำได้แต่ไม่มีประสิทธิภาพ มันมั่วไปหมด งานการเริ่มตกต่ำเพราะว่าผมรักเธอมาก แอบนั่งร้องให้อยู่คนเดียวในห้องน้ำตลอด ภาพวันวานมันพรั่งพรูเข้ามาโดยที่เราไม่รู้ตัวมั้นเริ่มในใจเรามีแผลขนาดใหญ่ยากที่จะหายได้โดยเร็ววัน หลังจากนั้นผมก็โทรหาเพื่อจะง้อ เธอต่อ เธอก็ไม่ยอมสถานเดียว ผมเลพูดไปว่าถ้าไม่ยอมกลับให้ไปอยู่เหมือนเดิม ผมขอตายดีกว่า จากไปแบบไม่มีลมหายใจ แล้วผมก็คิดที่จะทำจริงๆ ผมเดินไปข้นรถพร้อมกับน้ำตาไหลอาบแก้ม ทั้งสองข้างใส่แว่นกันแดดเพื่อปิดบังแววตาอันหดหู่ ของผมพร้อมกับโทรศัพท์พูดคุยกับเธอไปด้วย พูดไปร้องให้ไป หลังจากนั้นก็สตาร์ทรถเพื่อจะทำการฆ่าตัวตายโดยที่ให้รถสิบล้อ รถที่มีขนาดใหญ่ๆ ชนตาย แต่เธอก็เลยเอ่ยมาว่า จะมาอยู่ใช่มั้ย อยากมาก็มา แต่ถ้าพี่มาอยู่ไม่เหมือนเดิมนะทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเคยอยู่ด้วยกันจะไม่เหมือนเดิมนะ เราก็ดีใจว่าอย่างน้อยเธอให้โอกาศผม แล้วยังมีความหวังที่ปลายอุโมงค์ เหมือนทำให้ผมฟื้นตื่นจากความตายเหมือนต้นไม้ที่แห้งเหี่ยวกลับมาฟื้นอีกครั้ง ผมก็กลับไปหาเธอในวันนั้นเลย ผมเข้าโผกอดเธอหอมเธอ จับมือเธอ ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่หอมหวาน มีความสุข เหมือนเรารักกันใหม่ๆ ผมก็พาเธอไปทานข้าวนอกบ้าน นวดขาให้เธอ ปฏิบัติเธอย่างดีที่สุด เพราะเราไม่อยากเสียเธอไป สุดท้ายเราก็ได้นอนกอดเธอเหมือนเดิม แล้วผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ แต่เรื่องราวยังไม่จบนะครับหลังจากนั้นเวลาผ่านไป ซักสองอาทิตย์ ที่อยู่ด้วยกัน แบบว่าผมไปทำงานแล้วก็กลับมาหาเธอ วันเว้นวัน นะ และแล้วเหตุการณ์ต่างๆ ก็เปิดเผยในวันๆ หนึ่ง เราก็อยู่กับเธอตามปกติเธอไม่คุยกับผม เธอเอาแต่จิ้มโทรศัพท์ จิ้มตลอดเวลาเราก็ถามว่า คุยกับใครเหรอทำใมคุยนานจัง เธอตอบมาว่าแล้วจะทำใม คุยกับใครจะรู้ไปทำใม ผมก็บอกเธอว่า นอนเหอะดึกแล้วเป็นเวลาประมาณเที่ยงคืนผมชวนเธอนอนเพราะผมต้องไปทำงานแต่เช้า เธอก็บอกว่าอยากนอนก็นอนสิตัวไม่ได้ติดกัน เราก็ถามกลับไปอีกว่า ด้วยน้ำเสียงที่แข็ง ตัวเองพี่ถามหน่อย คุยกับใครอะไรนักหนามันกี่โมงกี่ยามแล้ว เราเริ่มมีปากมีเสียงกัน คุยกับคนใหม่ทำใม หนูมีคนใหม่แล้วพี่จะได้เลิกกับหนูได้ไง เราก็ไม่เชื่อสิ เธอตอบมาว่าถ้าไม่เชื่อจะคุยกับแฟนใหม่หนูมั้ย คุย!!!!!! เธอพูดกับแฟนใหม่ของเธอว่า พี่ เค้าไม่เชื่อว่าหนูมีพี่ ลองคุยกับเค้าหน่อย ผมก็คุยสิครับมาจนป่านนี้แล้ว ผมเลยถามแฟนใหม่เธอว่า ***สวัสดีครับ พี่มีไรกันกับแฟนผมแล้วเหรอ คำตอบมีแล้วครับ นานยัง 2 อาทิตย์ ครับผมไม่รบกวนล่ะ เท่านั้นล่ะ ทั้งช๊อค เหมือนโลกหยุดหมุน เหมือนคนฆ้อนปอนด์มาทุบหัว ผมแน่นิ่งไปครู่ใหญ่