น้องผมพึ่งสอบเข้ารับราชการได้ และถูกจับไปทำงานในด้านที่ไม่เคยทำและไม่มีความถนัดเลย ในฝ่ายที่น้องผมทำงานอยู่ก็ไม่มีใครช่วยได้เพราะไม่มีใครทำงานของน้องผมเป็นเลย พอเข้าไปเริ่มงานวันแรกก็โดนให้ทำงานเลย ไม่มีการเทรนการสอนใดๆล่วงหน้าทั้งสิ้น และไม่มีใครคอยแนะหรือสอนงานอีกด้วย

ก่อนเริ่มไปทำงานน้องผมดีใจมากๆที่สอบเข้ารับราชการได้ แต่พอเริ่มงานไปได้ 3-4 วัน ผมเห็นน้องกลับมานั่งกลุ้มหมดอาลัยตายอยากทุกวันๆ แถมยังแอบไปนั่งร้องไห้เพราะท้อแท้ ผมเองก็ได้แต่พูดให้กำลังใจเขา บางวันกลับมาบ่นว่าทางหัวหน้ามีงานมาให้เพิ่มทุกวัน ทั้งที่งานเก่าที่ค้างอยู่ตั้งแต่ก่อนที่น้องผมจะเข้ามารับงานน้องผมยังทำอะไรไม่เป็นและยังทำไม่ค่อยจะถูกเลย จะหันไปปรึกษาใครขอให้ใครสอนงานก็ไม่มีใครเลย ในขณะที่คนอื่นที่ได้บรรจุเข้าไปทำงานที่หน่วยอื่นเขาได้ไปเทรนไปอบรมกันก่อนที่จะเริ่มงาน

ผมดูๆแล้วก็ยังคิดเลยว่า การที่ใครเข้ามาเริ่มงานโดยไม่มีใครเทรนไม่มีใครเป็นพี่เลี้ยงให้ คนที่ไม่เคยทำงานมาก่อนมันจะทำได้ยังไงหนอ ผมจะช่วยอะไรก็ไม่ได้เพราะไม่มีความรู้ใดๆทั้งสิ้น ยิ่งมารู้ทีหลังว่างานที่น้องผมเข้ามาทำไม่มีใครอยากทำกันเลย แถมคนที่เคยทำก็ขอย้ายออกไปอยู่ที่อื่นกันหมด หลังๆมานี้น้องผมเริ่มคิดที่จะขอลาออกแล้ว ใจจริงน้องผมอยากขอย้ายไปอยู่ที่อื่น ถึงขนาดพูดว่าให้ไปอยู่ 4 จังหวัดชายแดนก็ยอมไป แต่ติดที่ว่าน้องผมพึ่งได้บรรจุเข้ามาทำงานได้ไม่นานการขอย้ายคงยังเป็นไปไม่ได้

ผมควรจะให้คำปรึกษากับน้องอย่างไรดีครับ ถ้าน้องผมลาออกจริง มันคงเป็นรอยด่างในใจเขาไปตลอดเลย ผมสงสารน้องจริงๆครับ