แสงอรุณสาดส่องในยามเช้า
กระตุ้นเร้าให้ตื่นจากนิมิตฝัน
แสงอ่อนๆสีนวลๆโอบกายพลัน
ดวงตะวันเช้าวันใหม่บนนภา
แล้วบิดกายคลายกษัยที่เมื่อยขบ
ชำระกายเพื่อลบล้างความอ่อนล้า
จิบกาแฟเพื่อกระตุ้นกายา
ก่อนนำพาร่างเข้าสู่วงจรเดิม
ในสังคมที่ผู้คนรีบกว่ารีบ
ทุกอย่างบีบให้เร่งหาปัจจัยเสริม
ไร้เวลาให้เรียนรู้ให้เพิ่มเติม
จะริเริ่มในสิ่งใดก็สายไป
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นฉันใฝ่รู้
ฉันมองดูฉันศึกษาฉันสงสัย
แสวงหาเพียงปัญญาให้ดวงใจ
หวังเพื่อให้สังคมดีกว่าที่เป็น
จนวันที่ได้สำเร็จการศึกษา
ก็ชักพาชีวิตสู่สิ่งที่เห็น
ทั้งความทุกข์ความลำบากที่ยากเย็น
บนเส้นทางแสนลำเค็ญและเดียวดาย
แล้วอะไรคือคำตอบที่เฝ้าหา
แล้วอะไรที่ชักพาสู่ความหมาย
หาปัญญาเพื่อหลุดพ้นความงมงาย
แต่สุดท้ายไม่รู้สึกซึ่งปัญญา
เงยหน้ามองตะวันเช้าอีกครั้งหนึ่ง
ไร้ซึ่งเสียงและคำตอบที่ตามหา
แสงตะวันเพียงฉายส่องเช่นเคยมา
แสงตะวันไม่ตามหาในสิ่งใด
ตะวันคงพบแล้วสิ่งที่ตามหา
คือนำพาแสงสว่างส่องไสว
เมื่อเหนื่อยล้าก็เพียงลาลับไป
เพื่อส่องแสงขึ้นใหม่ในอีกวัน
.....ตะวันเช้า.....
กระตุ้นเร้าให้ตื่นจากนิมิตฝัน
แสงอ่อนๆสีนวลๆโอบกายพลัน
ดวงตะวันเช้าวันใหม่บนนภา
แล้วบิดกายคลายกษัยที่เมื่อยขบ
ชำระกายเพื่อลบล้างความอ่อนล้า
จิบกาแฟเพื่อกระตุ้นกายา
ก่อนนำพาร่างเข้าสู่วงจรเดิม
ในสังคมที่ผู้คนรีบกว่ารีบ
ทุกอย่างบีบให้เร่งหาปัจจัยเสริม
ไร้เวลาให้เรียนรู้ให้เพิ่มเติม
จะริเริ่มในสิ่งใดก็สายไป
ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้นฉันใฝ่รู้
ฉันมองดูฉันศึกษาฉันสงสัย
แสวงหาเพียงปัญญาให้ดวงใจ
หวังเพื่อให้สังคมดีกว่าที่เป็น
จนวันที่ได้สำเร็จการศึกษา
ก็ชักพาชีวิตสู่สิ่งที่เห็น
ทั้งความทุกข์ความลำบากที่ยากเย็น
บนเส้นทางแสนลำเค็ญและเดียวดาย
แล้วอะไรคือคำตอบที่เฝ้าหา
แล้วอะไรที่ชักพาสู่ความหมาย
หาปัญญาเพื่อหลุดพ้นความงมงาย
แต่สุดท้ายไม่รู้สึกซึ่งปัญญา
เงยหน้ามองตะวันเช้าอีกครั้งหนึ่ง
ไร้ซึ่งเสียงและคำตอบที่ตามหา
แสงตะวันเพียงฉายส่องเช่นเคยมา
แสงตะวันไม่ตามหาในสิ่งใด
ตะวันคงพบแล้วสิ่งที่ตามหา
คือนำพาแสงสว่างส่องไสว
เมื่อเหนื่อยล้าก็เพียงลาลับไป
เพื่อส่องแสงขึ้นใหม่ในอีกวัน