ผมทำงานอยู่คนละที่กับแฟน อยู่คนละจังหวัดกับแฟน
ในวันที่เราทะเลาะกัน ไม่ปรับตัวเข้าหากัน
เหมือนเธอยังต้องการอิสระ  เธอต้องการมีแฟนแบบที่ไม่ผูกมัด ไม่เป็นเจ้าของกัน
แค่คอยเป็นห่วงกันก็พอ  แต่มันต่างจากผมเลย T^T


ผมขอให้แฟนผมปรับอย่างเช่น  
- ก่อนจะทำอะไรที่หายไปนานๆบอกหน่อยได้ไหม  (ผมได้คำตอบจากที่คือจะให้บอกอะไร อยู่บ้านไม่ได้ไปไหนเลย ไม่ใช่นิสัยเค้าที่ต้องมาคอยบอก)
- ไปกินข้าวกับเพื่อนขอให้ถ่ายรูปมาดูบ้างได้ไหมว่าอยู่กับใครบ้าง (ทำไมต้องจับผิด ไม่เชื่อใจกันเลย คิดว่าต้องไปกับผชอย่างเดียวหรอ ) แต่ในใจผมบางครั้งก็ไมม่ได้จับผิด แค่อยากรู้ว่าไปกินกับใครบ้าง แต่ก็โดนมองแบบนี้

ตอนนี้ผมได้ยอมรับข้อเสนอของเธอคือห่าง  
เธอบอก เธอกลัวผลลัพธ์ที่ออกมา คือเธอกลัวที่เธอจะต้องอยู่คนเดียวได้โดยที่ไม่ต้องมีผม แต่เธอบอกว่าไม่ได้รักน้อยลง
แต่ต่างจากผมที่ไม่กลัวว่าผลลัพธ์จะออกมาอย่างไง  ไม่ว่าผลจะออกมาอย่างไงผมก็ต้องยอมรับมันแล้ว
ถึงแม้เธอจะอยากเลิกกับผม โดยที่ไม่ต้องบอกเลิก โดยที่เลิกกันแบบห่างกันไป หายกันไป
**ที่เธออยากห่างคงเป็นเพราะว่าเธอเอาเวลาที่ขอห่างไปเที่ยวไปกินข้าวกับคนใหม่ของเธอ  เธอคงจะมีความสุข
  เธอเป็นคนปากแข็งไม่ค่อย  บอกอะไรหรือยอมรับอะไรง่ายๆ ถ้าไม่คาหนังคาเขา**

#ตอนนี้ผมรู้สึกว่าเธอคงไม่ได้รักหรือรู้สึกเหมือนเดิมกับผมแล้ว
#ผมควรจะต้องทำใจปล่อยเธอไปเจอคนที่เธอพร้อมจะคบหาใช่ไหม
#หรือผมควรจะทำทุกอย่างให้เต็มที่ก่อน
ช่วยแนะนำหรือแสดงความคิดเห็นหน่อยได้ไหมครับ ผมสับสนกับชีวิตความรักมากเหลือเกิน
รู้สึกไม่เคยสมหวังกับความรัก