...... ณ ห้องนอนที่เคยสวยหรูของชั้น ย้ำว่าเคย เวลานี้เต็มไปด้วยรูปภาพ ของคนที่ชั้นชอบ "อึนจี" สุดที่รักของฉัน
ไม่ว่าจะเป็น ผนัง ตู้เสื้อผ้า หัวเตียง ไม่เว้นแม้กระทั่ง !! ฝาชักโครก ฉันยังติดไว้ เพราะเวลาชั้นมองรูปเขา เขามักจะยิ้มให้ชั้น อ้ากกกก
บ้าไปแล้ว นาอึนอ่าาา
ฉันเดินไปเปิดโน๊ตบุค เพื่อส่องเฟส อึนจี สุดที่รักของฉัน
         " มองกี่ทีก็หล่อ หล่อบาดอกบาดหัวใจเลย อร๊ายยยยย !! "
ฉันมองรูป อึนจี พร้อมกับ บรรจงจูบไปที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คเบาๆ อร้ายยยย ฟินจัง เอ๊ะๆ ทำไมปากมันชา
พลังความรักของเรานี่ทรงพลังเหลือเกิน ดูสิสั่นใหญ่เลย ฉันว่ามันไม่ใช่แล้ว ว้ายยยยย ไฟดูด @-@
       " อึนจี บ้า ทำเราเกือบตาย "
ชั้นก็พูดไปอย่างนั้นแหล่ะ จริงๆไม่โกรธหรอก เพราะหล่อ ><
         ก๊อกๆ
       " นาอึน เปิดประตู ให้แม่หน่อยลูก "
เห้ย แม่มา ตายแล้วๆ เมื่อกี้โดนไฟดูดน้ำตาไหลเลย เอาไงดี ถ้าแม่มาเห็นเราร้องไห้จะต้องถามแน่ๆ
จากนั้น ฉันก็เปิด Google ขึ้นมา และฟอร์มหารายงานดีกว่า
        " เข้ามาเลยค่ะ ไม่ได้ล็อก "
จากนั้นแม่ก็เดินมาดูฉันหารายงานปลอมๆ
       " นาอึน เปิดอะไรตาบวมๆ "
       " ก็หาข้อมูลทำรายงานนี่แหล่ะค่ะ แม่ ย๊าก ยาก ว่าแต่ทำไมแม่มาแต่เช้าเลยคะ "
นั่นไง ชั้นโกหกแม่ไปแล้ว จะบาปไหมเนี่ย ไม่บาปหลอก (ตอบเองเลย)
       " เดี๋ยวค่อยหาก็ได้ ลงไปข้างล่างกับแม่ก่อน แม่มีอะไรจะบอก "
ห๊ะ อะไรนะ แม่จะมาพรากชั้นกับพี่อึนจี หรอ ไม่นะ T T ลาก่อนอึนจี ไว้พบกันใหม่
      " นาอึน นาอึน "
แม่สะกิดตัวชั้น ให้ได้สติขึ้นมา
       " คะ มีอะไรคะ แม่ "
      " เป็นไรลูก ลงไปข้างล่างกับแม่ "
      " ค่ะ "
ฉันปิดโน๊ตบุ๊ค และเดินตาม ท่านแม่ไปแต่โดยดี
      " วันนี้แม่จะไปเที่ยว ต่างประเทศ กับเพื่อนสักสองอาทิตย์นะ ยังไงก็อยู่กับพี่โชรงไปก่อนนะ "
โอ้ว ไม่นะ แม่จะจาก ชั้นไปแล้วหรอ ไม่อยากให้แม่ไปเลย เอาไงดี ??
      " แม่คะ ไม่ไปไม่ได้หรอ ถ้าแม่ไปแล้วใครจะทำกับข้าวให้หนูกินหล่ะคะ T T " ฉันใช้สายตาออดอ้อนแม่
      " เดี่ยวพี่ทำให้กินเอง "
เสียงคุ้นๆ ห้ะ พี่โชรงจะทำให้กิน โอ้ว ไม่นะ ขืนอยู่แบบนี้ หน้าชั้นเป็นไข่พอดี
ครั้งที่แล้ว ก็ไข่ต้ม ไข่เจียว ไข่ดาว ไข่ลูกเขย ตายแน่ๆ
     " ขอบคุณค่ะพี่ แต่หนูเกรงใจ๊ เกรงใจ ไว้ไปซื้อกินข้างนอกดีกว่า " ชั้นยิ้ม แหยๆ ให้
     " ไม่เป็นไร พี่เต็มใจ ^^ "
     " ดีมาก โชรง ยังไงแม่ก็ฝากด้วยและกัน เออ เพื่อนแม่เขาฝาก ลูกเขา มาอยู่ด้วยนะ ช่วยๆกันดูแล หล่ะ "
ใครอีกอ่ะ เนี่ย ชั้นหล่ะปวดหัว
     " ครับ แม่ "
ห้ะ พี่ โชรง รับคนเข้ามาในบ้านจนได้
    " นี่อึนจี พี่ที่จะมาอยู่กับเรานะ " แม่บอกกับฉัน
     " ค่ะแม่ "
ฉันทำหน้านิ่ง แต่ในใจอยากจะกรี๊ดดังๆ สักพันครั้งงง >//< โอว มาย ก็อด สวรรค์ชัด ๆ !
นี่มันรุ่นพี่ฉันแอบชอบนิ่ ในที่สุด สวรรค์ก็มีตา เห็นใจคนสวยๆ อย่างชั้น
" ดูแลพี่เขาดีๆหล่ะ "
ฉันไม่ได้ฟังที่แม่พูดเลย ได้แต่คิดว่า ถ้าได้อยู่ด้วยกันสองคนละก็..................... อร้ากกก คิดไรบ้าๆเนี่ย
" สวัสดีครับ " อร้ายยย แค่เสียงยังไพเราะขนาดนี้ ถ้าฟังทุกวัน อกแตกตายแน่เลย แต่ชั้นไม่มี อกนี่หว่าชั่งมันเหอะ
" สวัสดีค่ะ นาอึนค่ะ "
ตายแล้ว ชั้นเผลอไปจับมือเขา คนอะไร มือนุ้มนุ่ม อยากจะจับขึ้นมาดม
ไม่นะๆๆ ความเป็นกุลสตรีของชั้นไปไหน
    " จับเบาๆ ก็ได้ลูก "
แม่ส่งสายตามาสะกิดชั้น ก็หล่ออ้าาาา ทำไงได้
    " แหะ ๆ หนูว่าแม่รีบไปกันเถอะ เดี๋ยวขึ้นเครื่องไม่ทัน หนูอยู่กันได้ ไม่ต้องห่วงบ๊ายบาย "
ฉันยกกระเป๋าให้แม่ และไปส่งแม่ที่หน้าประตู
    " อยู่กันดีๆ หล่ะ เดี๋ยวกลับมาแม่ซื้อของมาฝาก "
ฉันไม่ได้สนใจที่แม่ เพราะมันมีสิ่งอื่นที่น่าสนใจกว่า ฉันเดินเข้าบ้านพร้อมกับ รอยยิ้มที่แสนจะบาดใจ
   " พี่โชรง วันนี้ทำอะไรกินคะ นาอึนหิ๊ว หิว "
ฉันแอ็บเด็กอีกละ
    " เป็นไรมากป่ะเนี่ย อยู่ดีๆ ก็มาทำเสียงแปลกๆ ใส่ ไปดูในตู้กับข้าวเองสิ "
โห พูดไม่ให้เกียรติ กันเลย
    " ค่ะพี่ *^* ว่าแต่พี่อึนจีไปไหนคะ ไม่มาทานข้าวด้วยกันหรอ"
    " เดี๋ยวก็คงมาอ่ะ ทำไมมีอะไร "
    " ป่าวค่ะ "
จากนั้น ฉันก็เดินไปที่ตู้กับข้าว เพื่อดูว่ามีอะไรกิน เมื่อชั้นเปิดตู้ไป กลับต้องตะลึง
โอ้ย อยากจะบ้าตาย !! เมนูไข่อีกแล้ว ไม่ทราบว่าที่บ้านผลิตไข่เองรึไง เบื่อแล้วเนี่ย !!
นี่ก็ ไข่เจียว โน้นก็ไข่ดาว ไม่พอๆ ยังมีไข่ต้ม นี่ถ้ามีไข่พะโล้นี่ ครบเลย
เอ๊ะ แต่นั่นอะไรอ่ะ ปิด ฝาไว้ซะด้วย คงไม่ใช่ไข่พะโล้หรอกนะ
ฉันค่อยๆ เปิดฝาขึ้นมา .....
            ไข่พะโล้ !! เป็นลมแปบ
ในที่สุดวันนี้ชั้นก็ต้องนั่งกินข้าวกับไข่นี่แหล่ะ แต่ไม่เป็นไร วันนี้มีความสุข เพราะชั้นได้กินข้าวกับคนที่ชั้นชอบ
          " นี่ค่ะ ไข่พะโล้ ทานเยอะๆ นะคะ "
ฉันตักไข่ให้ อึนจี พร้อมส่งยิ้มหวานๆให้
        " ขอบคุณครับ "
ว้ายยย ตายแล้ว อึนจีส่งยิ้มหวานให้ชั้น จะบ้าตาย ละลายแปบ
       " นาอึนตัก ไข่พะโล้ให้พี่หน่อย "
เสียงอะไรมาขัดจังหวะช้านนนนน !!
       " ตักเองสิ ไม่ว่าง กินข้าวอยู่ "
       " อืมตักเองก็ได้ "
ฉันไม่ได้สนใจที่ โชรงพูดเลย นั่งมองหน้าพี่อึนจีไป กินข้าวไป โห ฟินเว่อ
ใครจะรู้ว่า ว่าการได้กินข้าวกับคนที่เราชอบ มันดีแค่ไหน แต่สำหรับชั้น อยากจะกรี๊ดให้ บ้านแตกเลยย

..................โปรดติดตาม ตอนต่อไป ..................................