หลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ฉันก็เทน้ำให้ อึนจี โดยที่มือก็เทน้ำไป ส่งสายตาอ่อยอึนจีไป (คนอ่านคงหมั่นไส้ชั้นสิ แต่หมั่นไส้ชั้นไม่ได้หรอก ชั้นสวย )
ตอนนี้ ใจลอย ละ ลิ่ว ปี้ด ปิ้ววว เลยหล่ะ เอิ่มอะไรแฉะๆ ที่กระโปรงฉัน ประจำเดือนก็เพิ่งหมดไป
ว้ายตายแล้ว น้ำหก ทำไงดี
" เป็นไรหรือป่าวครับ นี่ผ้าครับ รีบๆเซ็ดครับ "
ตายแล้ว คนอะไร๊ ใจดี๊ ใจดี ฉันไม่ลังเล คว้าผ้าและมือ อึนจีมาเช็ดเลย
อ้ายยยย รู้สึกดีจัง (ฉันเริ่มเหมือนโรคจิตแล้วนะเนี่ย)
" อ่ะแฮ่ม "
เสียงนี้ เข้ามาขัดจังหวะชั้นอีกและ
" อุ้ย ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ "
อึนจีรีบเอามือออก และหันหน้าหนีไป
ฉันแอบเห็น เขาหน้าแดงด้วยแหล่ะ อ้าก คนไร ยิ่งดูยิ่งน่าลาก เอ้ย น่ารัก
" อิ่ม แล้วก็เก็บจานไปล้างสิ นั่งรออะไรหรอจ๊ะ น้องนาอึน"
โห ไอพี่บ้า มาขัดจังหวะความสุขของชั้นทำไมเนี่ย
" ได้ค่ะ "
ฉันกัดฟัน และส่งสายตาอันน่ากลัวของฉันไปที่พี่โชรง
" เดี๋ยวผมช่วยครับ "
อร้าย เทพบุตรของ ชั้นจริ๊งจริง คนอะไร ทั้งหล่อทั้งใจดี โหอย่างนี้สิพ่อของลูกของชั้น
" ไม่ต้องหรอกครับ ปกตินาอึนล้างคนเดียวได้ "
เห้ย ไอพี่บ้า พูดอะไรออกไปเนี่ย แล้วฉันจะอ่อย เอ้ย จะล้างคนเดียวยังไง
ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว (มาเป็นเพลงเลย)
" วันนี้ล้างไม่ไหวหรอก หนูต้องรีบไปโรงเรียนน๊าา นี่ก็ยังไม่ได้แต่งตัวเลย"
ฉันอ้างไปเรื่อย ปกติจานแค่ 5 ใบ ชิวๆ
" เออ จริงด้วย งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยเอง อึนจี ไปพักเถอะ "
" ครับ "
โอ้ยยยย ไม่นะ ถ้าได้ล้างจานกับพี่โชรงต้องฟังเสียงร้องเพลงเพี้ยนๆอีก ฉันจะเป็นลม
อึนจีก็อีกคน ไม่อยากอยู่ใกล้คนสวยๆแบบชั้นหรอ
" อุ้ย สงสัยจะไม่ทันแล้วอ่ะ พี่โชรงล้างไปคนเดียวนะ "
" อ่าว เดี๋ยวสิ "
ฉันไม่ฟังที่พี่โชรงเรียก รีบขึ้นห้องไป อาบน้ำดีกว่า
--------------- 30 นาทีต่อมา -------------
ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว หมุนตัวรอบกระจกไปมา
" กระจกวิเศษ จงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี "
" นาอึน หล่ะสิ สวยเกินหนุ่มห้ามใจ "
" อ้ายย กระจกบ้า ชอบเอาความจริงมาพูด "
ฉันพูดเอง เออเองทั้งหมดแหล่ะ ก็คนมันสวยจริงๆนี่หน่า
" นาอึนนนนนนนนนนนนนนนนน !! "
เห้ยนี่เสียง ยัยโบมีนิ่ ร้อยวันพันปีไม่เคยมาบ้านชั้น วันนี้ยังไงกันเนี่ย
ฉันต้องรีบลงไปสกัด ไม่ให้ยัยนั่นเห็นหน้าอึนจีสุดที่รักของชั้น
ฉันรีบลง ด้วยความเร็วแสง เพื่อไปกำจัดยัยโบมีไม่ให้เข้ามาในบ้านชั้น
" มานั่งตรงนี้ก่อนสิ เดี๋ยวก็คงเสร็จแล้วมั้ง "
" ค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่โชรง "
เห้ยนั่น เสียงพี่โชรง คุยกับยัยโบมีนิ่ แย่แล้ว
เอ๊ะ ยัยโบมีนั่งคุยกับพี่อึนจีด้วย โอ๊ยย จะร้องไห้
ถ้าเป็นแบบนี้ยัยนั่นคงมาบ้านชั้นทุกวัน ไม่เว้นวันหยุดนักขัตฤกษ์ หน่ะสิ
ฉันรีบไปดึงมือ ยัยโบมี เพื่อให้ยัยนั่นห่างจากพี่ อึนจีของชั้น
" ป่ะ รีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน "
" ไม่เป็นไร ฉันไม่รีบ "
แหน่ะ ยัยนี่ เดี๋ยวนี่หัดมีมีคำพูดคำจา กับคนสวยเว่ออย่างฉัน =_=
" ฉันบอกให้ไปก็ไปเถอะ "
ฉันลากยัยโบมีด้วยแรงทั้งหมด เพื่อให้ออกจากบ้าน และในที่สุดฉันก็ทำได้
" โอ้ย จะรีบไปไหนเนี่ย ถ้าแขนชั้นขาดจะทำไง "
ยัยโบมีบ่น พร้อมกับดูแขนตัวเองว่ายังแยู่คบหรือป่าว
" อย่ามาเว่อหน่อยเลย แล้วคุยอะไรกับพี่อึนจี "
" อ่อ ก็คุยกันเรื่องที่มาอยู่บ้านแกนั่นแหล่ะ แกนี่ ร้ายนะมีความลับไม่บอกเพื่อน "
นี่ขนาดไม่บอก เธอยังรู้ตั้งแต่วันแรกที่พี่อึนจีมาบ้านชั้น ไม่ทราบว่าที่หัวมีเรด้าหาผู้ชายหล่อหรือไงเนี่ย
" ไว้ไปเล่าต่อที่โรงเรียนละกันนะ "
ฉันตอบพร้อมกับส่งหน้านิ่งๆ ให้โบมีเพื่อสื่อว่า คนนี้ของฉันอย่ายุ่ง
..............................โปรดติดตามตอนต่อไป..........................................
รักได้ ถ้าหัวใจไม่ห้าม ตอนที่ 2
ตอนนี้ ใจลอย ละ ลิ่ว ปี้ด ปิ้ววว เลยหล่ะ เอิ่มอะไรแฉะๆ ที่กระโปรงฉัน ประจำเดือนก็เพิ่งหมดไป
ว้ายตายแล้ว น้ำหก ทำไงดี
" เป็นไรหรือป่าวครับ นี่ผ้าครับ รีบๆเซ็ดครับ "
ตายแล้ว คนอะไร๊ ใจดี๊ ใจดี ฉันไม่ลังเล คว้าผ้าและมือ อึนจีมาเช็ดเลย
อ้ายยยย รู้สึกดีจัง (ฉันเริ่มเหมือนโรคจิตแล้วนะเนี่ย)
" อ่ะแฮ่ม "
เสียงนี้ เข้ามาขัดจังหวะชั้นอีกและ
" อุ้ย ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ "
อึนจีรีบเอามือออก และหันหน้าหนีไป
ฉันแอบเห็น เขาหน้าแดงด้วยแหล่ะ อ้าก คนไร ยิ่งดูยิ่งน่าลาก เอ้ย น่ารัก
" อิ่ม แล้วก็เก็บจานไปล้างสิ นั่งรออะไรหรอจ๊ะ น้องนาอึน"
โห ไอพี่บ้า มาขัดจังหวะความสุขของชั้นทำไมเนี่ย
" ได้ค่ะ "
ฉันกัดฟัน และส่งสายตาอันน่ากลัวของฉันไปที่พี่โชรง
" เดี๋ยวผมช่วยครับ "
อร้าย เทพบุตรของ ชั้นจริ๊งจริง คนอะไร ทั้งหล่อทั้งใจดี โหอย่างนี้สิพ่อของลูกของชั้น
" ไม่ต้องหรอกครับ ปกตินาอึนล้างคนเดียวได้ "
เห้ย ไอพี่บ้า พูดอะไรออกไปเนี่ย แล้วฉันจะอ่อย เอ้ย จะล้างคนเดียวยังไง
ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว (มาเป็นเพลงเลย)
" วันนี้ล้างไม่ไหวหรอก หนูต้องรีบไปโรงเรียนน๊าา นี่ก็ยังไม่ได้แต่งตัวเลย"
ฉันอ้างไปเรื่อย ปกติจานแค่ 5 ใบ ชิวๆ
" เออ จริงด้วย งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยเอง อึนจี ไปพักเถอะ "
" ครับ "
โอ้ยยยย ไม่นะ ถ้าได้ล้างจานกับพี่โชรงต้องฟังเสียงร้องเพลงเพี้ยนๆอีก ฉันจะเป็นลม
อึนจีก็อีกคน ไม่อยากอยู่ใกล้คนสวยๆแบบชั้นหรอ
" อุ้ย สงสัยจะไม่ทันแล้วอ่ะ พี่โชรงล้างไปคนเดียวนะ "
" อ่าว เดี๋ยวสิ "
ฉันไม่ฟังที่พี่โชรงเรียก รีบขึ้นห้องไป อาบน้ำดีกว่า
--------------- 30 นาทีต่อมา -------------
ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว หมุนตัวรอบกระจกไปมา
" กระจกวิเศษ จงบอกข้าเถิดใครงามเลิศในปฐพี "
" นาอึน หล่ะสิ สวยเกินหนุ่มห้ามใจ "
" อ้ายย กระจกบ้า ชอบเอาความจริงมาพูด "
ฉันพูดเอง เออเองทั้งหมดแหล่ะ ก็คนมันสวยจริงๆนี่หน่า
" นาอึนนนนนนนนนนนนนนนนน !! "
เห้ยนี่เสียง ยัยโบมีนิ่ ร้อยวันพันปีไม่เคยมาบ้านชั้น วันนี้ยังไงกันเนี่ย
ฉันต้องรีบลงไปสกัด ไม่ให้ยัยนั่นเห็นหน้าอึนจีสุดที่รักของชั้น
ฉันรีบลง ด้วยความเร็วแสง เพื่อไปกำจัดยัยโบมีไม่ให้เข้ามาในบ้านชั้น
" มานั่งตรงนี้ก่อนสิ เดี๋ยวก็คงเสร็จแล้วมั้ง "
" ค่ะ ขอบคุณนะคะ พี่โชรง "
เห้ยนั่น เสียงพี่โชรง คุยกับยัยโบมีนิ่ แย่แล้ว
เอ๊ะ ยัยโบมีนั่งคุยกับพี่อึนจีด้วย โอ๊ยย จะร้องไห้
ถ้าเป็นแบบนี้ยัยนั่นคงมาบ้านชั้นทุกวัน ไม่เว้นวันหยุดนักขัตฤกษ์ หน่ะสิ
ฉันรีบไปดึงมือ ยัยโบมี เพื่อให้ยัยนั่นห่างจากพี่ อึนจีของชั้น
" ป่ะ รีบไปกันเถอะเดี๋ยวไม่ทัน "
" ไม่เป็นไร ฉันไม่รีบ "
แหน่ะ ยัยนี่ เดี๋ยวนี่หัดมีมีคำพูดคำจา กับคนสวยเว่ออย่างฉัน =_=
" ฉันบอกให้ไปก็ไปเถอะ "
ฉันลากยัยโบมีด้วยแรงทั้งหมด เพื่อให้ออกจากบ้าน และในที่สุดฉันก็ทำได้
" โอ้ย จะรีบไปไหนเนี่ย ถ้าแขนชั้นขาดจะทำไง "
ยัยโบมีบ่น พร้อมกับดูแขนตัวเองว่ายังแยู่คบหรือป่าว
" อย่ามาเว่อหน่อยเลย แล้วคุยอะไรกับพี่อึนจี "
" อ่อ ก็คุยกันเรื่องที่มาอยู่บ้านแกนั่นแหล่ะ แกนี่ ร้ายนะมีความลับไม่บอกเพื่อน "
นี่ขนาดไม่บอก เธอยังรู้ตั้งแต่วันแรกที่พี่อึนจีมาบ้านชั้น ไม่ทราบว่าที่หัวมีเรด้าหาผู้ชายหล่อหรือไงเนี่ย
" ไว้ไปเล่าต่อที่โรงเรียนละกันนะ "
ฉันตอบพร้อมกับส่งหน้านิ่งๆ ให้โบมีเพื่อสื่อว่า คนนี้ของฉันอย่ายุ่ง
..............................โปรดติดตามตอนต่อไป..........................................