หะดีษ เล่าจากอับดิ้ลลาห์ บุตร ชิคคีร(ร.ด.)ว่า เขาได้กล่าวว่า:ฉันได้ไปหาท่านนบี(ซ.ล.)ขณะที่ท่านกำลังอ่านอายะห์ที่ว่า(การแข่งขันกันสะสม ทรัพย์สมบัติและบริวาร ทำให้พวกท่านหลงลืม)ท่านนบี(ซ.ล)ได้พูดขึ้นว่า "มนุษย์จะพูดกันว่า ทรัพย์สมบัติของฉัน ทรัพย์สมบัติของฉัน : มนุษย์เอ๋ยไม่มีอะไรเป็นของเจ้าหรอกนอกจากที่เจ้าได้รับประทานเข้าไป และได้ย่อยสลายมันแล้ว หรือที่เจ้าสวมใส่และได้ทำให้มันขาดวิ่นไปแล้ว หรือที่เจ้าได้บริจาคและได้ให้ลุล่วงไปแล้ว" มุสลิม
จากหะดีษบทนี้ท่านบีได้สอนพวกเราอย่าแข่งขันกันในการสะสมทรัพย์สมบัติหรือตำแหน่งใดๆเพราะถึงอย่างไรทั้งหมดก็ไม่มีอะไรที่เป็นของๆเราทั้งสิ้น นอกจากอาหารที่เราได้ทานและขับถ่ายไปแล้ว เสื้อผ้าเครื่องใช้ที่เราใช้จนชำรุดไปแล้ว หรือทานที่เราได้บริจาคไปเรียบร้อยแล้ว นั่นคือสิ่งที่เป็นของเราเท่านั้น นอกเหนืออื่นจากนั้นไม่ใช่ อัลลอฮ.จะทรงให้กับเราหรือไม่ก็เป็นสิทธิ์ของพระองค์ ดังนั้นต่อให้เราสะสมมากแค่ไหนก็ตาม สิ่งที่เป็นของเราจริงๆก็คือสิ่งที่เราได้ใช้งานเท่านั้นเอง ที่เหลือสุดท้ายก็จะกลายไปเป็นของผู้อื่น(เช่นลูกหลานหรือบรรดาญาติพี่น้อง) แล้วก็เกิดขึ้นจริงอย่างที่ท่านบีสอนเพราะเมื่อเราเสียชีวิตมีแต่อามัล(การงานที่ได้ทำทั้งหมดของเรา)เท่านั้นที่จะติดตัวเราไปด้วย นอกนั้นก็กลายไปเป็นของผู้อื่น ก็ขอฝากพี่น้องว่าให้ใช้จ่ายตามสถานะของเราถ้ามีเหลือก็แบ่งปันให้กับผู้ที่ด้อยกว่า ดีกว่าจะไปสะสมเพื่อแข่งขัน(ในเรื่องของหน้าตาในสังคมทั้งสิ้น)น่ะครับ อินชาอัลลอฮ.