สวัสดีค่ะ คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ตัวฉันเองเรียนอยู่มหาลัย ปี3 แล้วค่ะ ก็ตั้งใจเรียนบ้าง โดดเรียนบ้าง บ้านของฉันก็ถือว่าอยู่ไกลจากมหาลัยนะคะ เพราะมหาลัยของฉันดันอยู่ในกรุงเทพ แต่บ้านของฉันนั้นอยู่ชานเมืองค่ะ
ตอนปี1 ก็ไปมหาลัยตามปกติค่ะ แบบว่าเป็นเด็กใหม่ ต้องการมีเพื่อน มีพี่ ก็ทำกิจกรรมกันทุกวันเลิกดึกค่ะ กลับถึงบ้านรู้สึกว่าเหนื่อยมากค่ะ เคยท้อนะค่ะไม่อยากเรียนแล้ว แม่ก็ถามนะค่ะว่า : ไหวไหม? ฉัน: ยังไหวแม่ ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวหนูบอกแม่เองนะ คือตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่ค่ะ รู้แต่ว่าอยากเรียนจบไวไว ไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหน แต่เพื่อนฉันก็ยอมซิ่วไปเรียนใหม่นะค่ะ เคยขอแม่ไปอยู่หอค่ะ แม่ไม่ยอมอย่างเดียวเลย แต่ก็ฉันก็ผ่านพ้นปี1 ไปได้ค่ะ
ตอนปี2 ทีนี้ได้มาเป็นพี่คนแล้ว แล้วแม่ก็อนุญาติให้มาอยู่หอค่ะ แต่อยู่หอหญิงล้วน ชีวิตก็ดีขึ้นมานิดนึงค่ะ แต่ว่าก็ยังต้องทำกิจกรรมถึงดึกอยู่ดี เรียนบ้างเล่นบ้าง เกรดฉุดค่ะ ดึงลงมา แล้วก็ติด f มาตัวนึงค่ะ แต่ว่าช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมอาเซียน ก็สามารถเรียนซัมเมอร์แก้กลับมาได้ค่ะ
ตอนปี3 เทอมแรกรู้สึกสนุกมากๆ มีน้องปี1 เข้ามาใหม่ ส่วนพี่ปี 4 ก็ไปฝึกงาน รู้สึกเหมือนที่แห่งนี้มันเป็นของเรา ตอนปี 3 นี้ย้ายจากหอหญิงมานอนหอรวมกับเพื่อนแล้วค่ะ ก็สนุกสนานเลยค่ะ อยู่กันหลายคน คืนแรกๆ แทบไม่ได้นอนเลยค่ะ ตอนเทอมแรก ฉันก็โดดเรียนบ่อยมากค่ะ อารมณ์แบบเบื่อฉันไม่อยากทำกิจกรรมแล้ว ฉันขี้เกียจมาเรียนด้วย ส่วนมากโดดเรีนยนก็อยู่กับบ้านค่ะ ตอนเทอม2 นั้นเป็นหนักเลยค่ะ เพราะว่าส่วนมากมีแต่เรียนตอนเช้าแล้วก็ทำให้ขี้เกียจเรียนทั้งวันหลังๆมานี้ฉันไม่ค่อยได้นอนหอแล้วค่ะ แบบว่าเบื่อ อยากกลับไปนอนที่บ้านค่ะ หยุดแบบอาทิตย์นึงหยุด 3 วัน ไปเรียน 2 วัน แล้วแต่บางอาทิตย์ค่ะ ตอนนั้นในหัวเริ่มคิดแหละว่า รู้งี้ซิ่วตอนปี1 ไปเรียนที่อื่นแบบเพื่อนๆ ดีกว่าค่ะ แต่ก็ทำได้แค่คิด ใจไม่กล้าพอค่ะ เพราะ นี่มันก็ปี3 แล้วเสียดายเวลา พ่อกับแม่ก็รอจบอยู่ค่ะ
แต่ว่าทั้งหมดใน 3 ปีที่เรียนมา ส่วนมากจะมีปัญหาเข้ามาซะส่วนใหญ่ มีมาได้ไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ว่าจะพี่ จะเพื่อน มันทำให้ฉันไม่อยากไปมหาลัยเลยค่ะ ตอนปี3 แรกๆจิตตกมากเลยค่ะ คิดมาก คิดจนเก็บไปฝัน นอยส์คนเดียว อาหารก็ไม่ค่อยทาน ไม่รู้จะหาทางออกยังไง ก็สวดมนต์เลยค่ะ ช่วงแรกๆสวดทุกคืน ตื่นเช้ามาใส่บาตร ตอนก็คือก็ฟังธรรมะ ช่วงได้จริงค่ะ แต่ก็มีบ้างค่ะ รู้สึกคิดมาก มันชอบแวบเข้ามาในหัวค่ะ ก็พยายามไม่คิดนะค่ะ แต่มันก็แวบเข้ามาค่ะ
รู้สึกเบื่อแล้วค่ะ
ตอนปี1 ก็ไปมหาลัยตามปกติค่ะ แบบว่าเป็นเด็กใหม่ ต้องการมีเพื่อน มีพี่ ก็ทำกิจกรรมกันทุกวันเลิกดึกค่ะ กลับถึงบ้านรู้สึกว่าเหนื่อยมากค่ะ เคยท้อนะค่ะไม่อยากเรียนแล้ว แม่ก็ถามนะค่ะว่า : ไหวไหม? ฉัน: ยังไหวแม่ ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวหนูบอกแม่เองนะ คือตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่ค่ะ รู้แต่ว่าอยากเรียนจบไวไว ไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่ที่ไหน แต่เพื่อนฉันก็ยอมซิ่วไปเรียนใหม่นะค่ะ เคยขอแม่ไปอยู่หอค่ะ แม่ไม่ยอมอย่างเดียวเลย แต่ก็ฉันก็ผ่านพ้นปี1 ไปได้ค่ะ
ตอนปี2 ทีนี้ได้มาเป็นพี่คนแล้ว แล้วแม่ก็อนุญาติให้มาอยู่หอค่ะ แต่อยู่หอหญิงล้วน ชีวิตก็ดีขึ้นมานิดนึงค่ะ แต่ว่าก็ยังต้องทำกิจกรรมถึงดึกอยู่ดี เรียนบ้างเล่นบ้าง เกรดฉุดค่ะ ดึงลงมา แล้วก็ติด f มาตัวนึงค่ะ แต่ว่าช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมอาเซียน ก็สามารถเรียนซัมเมอร์แก้กลับมาได้ค่ะ
ตอนปี3 เทอมแรกรู้สึกสนุกมากๆ มีน้องปี1 เข้ามาใหม่ ส่วนพี่ปี 4 ก็ไปฝึกงาน รู้สึกเหมือนที่แห่งนี้มันเป็นของเรา ตอนปี 3 นี้ย้ายจากหอหญิงมานอนหอรวมกับเพื่อนแล้วค่ะ ก็สนุกสนานเลยค่ะ อยู่กันหลายคน คืนแรกๆ แทบไม่ได้นอนเลยค่ะ ตอนเทอมแรก ฉันก็โดดเรียนบ่อยมากค่ะ อารมณ์แบบเบื่อฉันไม่อยากทำกิจกรรมแล้ว ฉันขี้เกียจมาเรียนด้วย ส่วนมากโดดเรีนยนก็อยู่กับบ้านค่ะ ตอนเทอม2 นั้นเป็นหนักเลยค่ะ เพราะว่าส่วนมากมีแต่เรียนตอนเช้าแล้วก็ทำให้ขี้เกียจเรียนทั้งวันหลังๆมานี้ฉันไม่ค่อยได้นอนหอแล้วค่ะ แบบว่าเบื่อ อยากกลับไปนอนที่บ้านค่ะ หยุดแบบอาทิตย์นึงหยุด 3 วัน ไปเรียน 2 วัน แล้วแต่บางอาทิตย์ค่ะ ตอนนั้นในหัวเริ่มคิดแหละว่า รู้งี้ซิ่วตอนปี1 ไปเรียนที่อื่นแบบเพื่อนๆ ดีกว่าค่ะ แต่ก็ทำได้แค่คิด ใจไม่กล้าพอค่ะ เพราะ นี่มันก็ปี3 แล้วเสียดายเวลา พ่อกับแม่ก็รอจบอยู่ค่ะ
แต่ว่าทั้งหมดใน 3 ปีที่เรียนมา ส่วนมากจะมีปัญหาเข้ามาซะส่วนใหญ่ มีมาได้ไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ว่าจะพี่ จะเพื่อน มันทำให้ฉันไม่อยากไปมหาลัยเลยค่ะ ตอนปี3 แรกๆจิตตกมากเลยค่ะ คิดมาก คิดจนเก็บไปฝัน นอยส์คนเดียว อาหารก็ไม่ค่อยทาน ไม่รู้จะหาทางออกยังไง ก็สวดมนต์เลยค่ะ ช่วงแรกๆสวดทุกคืน ตื่นเช้ามาใส่บาตร ตอนก็คือก็ฟังธรรมะ ช่วงได้จริงค่ะ แต่ก็มีบ้างค่ะ รู้สึกคิดมาก มันชอบแวบเข้ามาในหัวค่ะ ก็พยายามไม่คิดนะค่ะ แต่มันก็แวบเข้ามาค่ะ