สวัสดีค่ะ คือพ่อเราเสียไปตั้งแต่เราอยู่ ป.1 เราอยู่กับน้องกับแม่ ตั้งแต่พ่อเสียไปเราเห็นแม่มีคนอื่นเข้ามาเรื่อยๆแต่เราไม่คิดอะไรถ้าแม่จะมีแฟนใหม่ เพราะแม่ก็คงต้องการความรัก คนดูแล ตั้งแต่พ่อเสียแม่เริ่มทำรุนแรงกัยเรา ก่อนพ่อเสียบ้านดูมีความสุขทำกิจกรรมตลอดเล่นกับลูก หัวเราะกอดหอม พ่อเราเป็นคนตลก พ่อเสียไปแรกๆแม่เริ่มใช้กำลังกับเรา บางทีเราเอาแต่ใจ แม่ก็กระทืบเราเลย บางทีเราไม่ผิด ไม่ได้ทำ แม่ก็ยังทำร้ายเรา ใช้ทั้งด้ามมีด สายยาง ไม้หนาๆ ขอบไม้แบตเคยเอามาเสยหน้าผากเราเลือดซิบเลย จานกระเบื้องก็เคยโดนตีหัว เราสลบไปแต่แม่ไม่รู้ เราแอบไปนอนอยู่บนบ้าน เรารักแม่มาก เราแสดงออกทุกอย่าง วันแม่เราซื้อดอกมะลิให้แม่ แต่แม่ไม่สนใจแทบทิ้งมันต่อหน้าเรา เราเดินไปเก็บมันแล้วแอบไปร้องไห้ หลังจากวันนั้นเราไม่กล้าแสดงออกอะไรเลย ตอนเด็กๆเราโดนเยอะพอสมควร โดนแบบกระทำแต่พอโตเราโดนแบบคำพูด แม่เราเป็นคนน่าตาดีเลย เป็นที่รักของทุกคนใครๆก็รักแม่เรา ครอบครัวเรามีแค่คนรักมากมายเลยค่ะ แต่ภายนอกใครมองครอบครัวเราดูแฮปปี้มาก แต่ความจริงเราไม่มีความสุขเลย เรานอนร้องไห้ทุกวัน ย้ำเลยว่าทุกวันมาเกือบ 10 ปี/ด้แล้วมั้ง แม่ชอบพูดดูถูก เสียดสี ด่า ทุกอย่างที่แม่ทำได้ บางครั้งการกระทำเราอาจเฉยไม่สนใจแต่สิ่งทึ่แม่ไม่เห็นเราเอาคำสอนแม่มาใช้ทั้งนั้น แม่เคยด่าเราเหมือนเป็นผู้หญิงขายตัว *ถ้ามีคำหยาบคาย ตรงๆขอโทบนะค่ะ* แทบทุกวันที่แม่ด่าเราว่าอี อีสัส เด็กเวร นรกมาเกิด คน ไม่น่าเป็นลูกฉัน ชิปหาย ลูกธรพี สันดาร ทำตัว ต่ำ ฯลฯ อีกมากที่แรงกว่านี้ก็มี เราเสียใจมากที่เราโดนแม่ว่าแบบนี้ ทุกครั้งที่เราเจอคำแบบนี้ เราจะมอแอบร้องไห้แล้วคิดว่า ' พ่อจ๋า ทำไมแม่เปนแบบนี้ หนูอยากให้พ่ออยู่กับหนู แม่เหมือนไม่รักหนูเลย ' เราเคยถามแม่ว่า แม่บ้านหลังนั้นสวยแม่ แม่ตอบเรามาว่า ' โอ๊ยยยยยย แกอย่าหวังอะไรที่มันลมๆแล้งๆนักเลย เรียนหนังสือยังไม่อยากจะเรียน จะเอาปัญญาที่ไหนมาซื้อบ้าน ทำตัวให้ดีก่อนเหอะ ' เราเสียใจเราดูเหมินพูดอะไรทำอะไรก็ผิด ตอนนี้มีแฟนใหม่ได้ 4-5 ปีแล้ว เขามาอยู่กับบ้านเรา เขาก็ดีนะ แต่บางทีเราก็ไม่ชอบ เพราะไม่ว่าจะทำอะไร อขาพูดอะไรแม่ก็จะเชื่อ บางทีด่าเราแรงมากแล้วหันไปคุยกับเขาแบบมีความสุขแถมยิ้มหัวเราะ เราเจ็บใจมากที่เหมือนเป็นที่ระบายอารม เราทำทุกอย่างในบ้าน วาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน กรอกน้ำ เช็ดกระจก ล้างห้องน้ำ ทุก ย่างงานผู้ชายยกของอะไรก็ทำ ซักผ้าตากผ้า ทำอย่างจริงๆ แต่ มีกลุบด่าเราว่าไม่ทำ อะไรเลยแบบนี้หรอใครจะไปเอาทำพันธุ์ คนอย่างแกมันต้องอดมื้อกินมื้อ เราได้แต่นั่งก้มหน้าร้องไห้ ไม่พูดอะไร เราคิดในใจว่า ทำไมแม่ไม่เคยเห็นสิ่งที่เราทำ ที่เราทำทุกวันนี้มันไม่ดีเลยหรอ ' ยิ่งเงียบแม่ยิ่งด่าแรง เราเลยพูดไปว่า ทำไมแม่ชอบว่าหนู หนูไม่ทำอะไรเลยตกไหน แม่ให้ทำอะไรหนูก็ทำ แม่บอกเราว่า โอ๊ยยยยย นี้นะทำ โถ้ว ฉันนี้ทำงกๆ #อีกยาวเราคุยกับแม่นานมากจนเราต้องเดินมาร้องไห้ในห้องคนเดียวแบบนี้ทุกวัน  ม่ไม่เคยเห็นสิ่งที่เราทำเลย เพราะแม่มั่วแต่มกมุ่นกับงาน จ-ศ แม่ไปทำงานกลับมาเราก็อาบน้ำนอน แม่เลยไม่เห็นสิ่งทึ่เราทำ ส-อ แม่ทำเราก็ช่วยแต่ไม่ได้มากเหมือนเวลาแม่ไม่อยู่ แม่เลยด่าเรายับ ช่วงหลังๆเราบอกให้แม่ติดกล้องเลยแม่จะได้รู้สักทีว่าหนูทำอะไรบ้าง แม่ยกย่องแฟนใหม่น้อง ทั้งทีเวลาแม่ไม่อยู่เขาสั่งเราให้ทำตลอด ฃแล้วออกไปไหนไม่รู้ทุกวัน แม่อยู่เรา/ปอาบน้ำหน้าต่างยังไม่ปิด เขาว่าเราว่า ว่าทำ อะไรกันเลย เราได้ยิน เราเคียดมากที่เปนแบบนี้ ทุกวันนี้เราแทบทนอยู่ไม่ได้แล้ว เราเปนผู้นำที่ดีในกลุ่มเวลาทำงาน ไป อยู่บ้านใครใครก้อชอบเรา เราเอาทุกคำที่แม่สอนมาใช้แ่แม่ไม่เคยรู้เลยว่าเวลาเราอยู่นอกบ้านเราเปนยังไง น้า น้องแม่เราบอกเราเสอมว่าอย่าเถียงแม่เขารัก เราเชื่อน้า แต่น้าไม่รู้อะไรเลยว่าเราโดนอะไรมาบ้างทั้งที่น้าสนิทกับแม่มาก อาเคยขอเราไปเลี้ยงแต่แม่ไม่ให้ เราชอบไปหาอาเวลามีปันหากับแม่แต่ก็พูดไม่หมด แมีมารับแม่ก็พูดดีพูว่าจะปรับตัว แต่พอกับไป เราก็โดนอีก ตอนนี้เราเคียดมากวันทุกวันจนสมองเราแทบระเบิด เราขยับตัวยังปิด เราเรียนเกรดก้อดี ความสามารถพิเศษก้อเยอะ เราให้ความสามรถไปแข่ง เราชนะก็มี แต่แม่ไม่เคยชม บางทีแม่ดูถูกสิ่งที่เราทำจนตอนนี้เราไม่ทำมันอีกเลย เราเจ็บมากๆที่ทำอะไรก้ ผิดในสายตาแม่ กลับต่ หน้าคนอื่น งแม่ดูรักเราเหมือนแม่ดีเด่น แต่ภายในบ้านแม่ไม่ใช่แบบที่ทุกคนคิดเลย บางทีเราไม่ได้กินข้าวเพราะทะเลาะกับแม่แล้วไม่ได้กินต้องแอบมากินดึกๆคนเดียว แล้วเราก้อโดนแม่ด่าอีดว่ามากินอะไรดึกๆคนจะนอนกันแร่ว เปนบ่อยมากที่ๆม่ได้กินข้าว เราเคยโดนแม่ตบแบบที่วัยรุ่นตบกัน ตีเข่าบ้าง ตบหลังแหวนบ้าง เราไม่เข้าใจที่เราพูดไปคือความจริง แต่แม่กลับมองเห้ตว่าเราเถียง แฟนใหม่แม่ก้อเหมือนจะมีคนอื่น ที่เรารู้มา แต่เราไม่บอกแม่ เพราะรักแม่แต่ๆม่แสดงออกตั้งแต่วันนั้น เรากลัวแม่เสียใจ เราเคยกอดเลยด้วยแต่แม่กลับว่า ผลัก ตะคอก ลำคานใส่ มีอีกมากมายขอคำปรึกษาหน้อยค่ะ เราหมดหนทาง เราภูดตรงๆจากใจหลายรอบแต่ก้อเหมือนเดิม เราเคียดมากๆจนพ่อเคยมาปลอบเราในฝันเบยแหละแล้วเหมือนพ่อจะไม่ภอใจกับการกระทำของแม่ มันส่งผลต่อการเรียนเราด้วย