ค่ะกระทู้นี้อยากได้กำลังใจดีๆจากพี่ๆค่ะในเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้พ่อกับแม่แยกทางกันตั้งแต่เด็กแม่มีครอบครัวใหม่มีลูกอีก1คนพ่อหนูมีแฟนใหม่แต่ไม่มีลูกพ่อกับแม่ทุกวันนี้เขาก็เกลียดกันค่ะหนูโตมากับตากับยายหลังจากที่แม่พาหนูหนีมาก็เอาหนูฝากให้ยายเลี้ยงแล้วแม่ก็ขาดการติดต่อได้เจอกันอีกทีก็ตอนหนู8-9ขวบแล้แม่จะกลับบ้านปีละครั้งสองครั้งหนูเลยไม่สนิทกับแม่หนูกับแม่ไม่มีโมเม้นเหมือนแม่ลูกคนอื่นไม่ได้โทรหากันหนูโตมาโดยที่ไม่เคยเล่าปัญหาให้แม่ฟังแก้ปัญหามาเองตลอดตอนที่หนูได้คุยกับคุณพ่อตอนม.2พ่อแม่รู้ว่าคุยแม่โกรธหนูมากด้วยความที่พ่อกับแม่หนูจบกันไม่สวยแต่หนูเป็นลูกหนูก็แค่อยากรู้ว่าพ่อคือใครแต่แม่ก็โกรธที่หนูไปคุยกับพ่อในระยะเวลาที่คุยกับพ่อพ่อก็โอนตังมาให้ตอนวันเกิดตอนม.2พ่อส่งโน๊ตบุ๊คมาให้ไว้เรียนหนูก็ทะเลาะกับแม่มาโดยตลอดเพราะแม่ไม่พอใจทุกครั้งหนูก็เป็นฝ่ายขอโทษตลอดถึงในใจจะมีความคิดว่าหนูผิดอะไรแต่ด้วยความรักแม่มากก็ยอมขอโทษสรุปแม่ก็เหมือนจะเข้าใจจนตอนนี้หนูก็16ปีแล้วย้อนไปตอนจะจบม.3แม่อยากให้หนูไปเรียนสายอาชีพตามพี่ชายเพราะมันได้ไปฝึกงานมีเงินเดือนด้วยแต่หนูอยากเรียนสายสามัญแต่สุดท้ายหนูก็ยอมตามใจแม่นะเพราะคำว่ารักแม่ไม่อยากทำให้แม่เสียใจสมัครเรียนเรียบร้อยแต่พอตอนจะจบม.3แม่บอกกับหนูว่าแม่ส่งหนูเรียนไม่ไหวแม่จะให้หนูออกไปทำงานเหมือนเรียนกศน.
ที่แม่มีความคิดแบบนี้เพราะตอนปิดเทอมหนูทำงานเสริมคือทำงานล้างจานเป็นเด็กเสิร์ฟอาหารร้านก๋วยเตี๋ยวร้านของแม่เพื่อนเขาสงสารเลยให้มาทำช่วงปิดเทอมเปิดเทอมก็มาทำเสาร์อาทิตหนูก็ทำมาเรื่อยๆเก็บตังมาตลอดช่วงนั้นหนูเหนื่อยมากไปทำตั้งแต่6โมงเช้าจนถึง5โมงเย็นหนูก็ไม่บ่นไม่เคยขอตังแม่เลยตอนนั้นก็ดีกันแล้วคิดว่าแม่จะเห็นความพยายามแต่ไม่เลยแม่กลับจะให้หนูออกมาทำงานแต่หนูพึ่งม.3ตอนนั้นหนูเลยเริ่มไม่ยอมเพราะหนูอยากเรียนจริงๆหนูไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่เคยโดดเรียนหนีเรียนหนูตั้งใจทำทุกอย่างเพราะหนูอยากเรียนหนังสืออยากมีอนาคตที่ดีกว่านี้แต่พอเห็นความคิดแม่แล้วหนูท้อมากแม่บอกกับหนูว่าถ้าอยากเรียนก็ไปบอกให้พ่อส่งเรียนกูส่งไม่ไหวหนูเลยโทรไปร้องไห้กับพ่อเล่าให้พ่อฟังพ่อเลยตัดสินใจส่งหนูเรียนที่ร.รที่แม่อยากให้เรียนหนูก็เลยบอกแม่ว่าพ่อจะส่งเรียนนะแม่ก็โกรธแล้วบล็อคหนูไปเลยเพราะแม่อยากให้ทำตามที่แม่บอกคือไปทำงานแม่จะชอบด่าพ่อตลอดแต่พ่อหนูก็ไม่ได้สนใจแกอยากชดเชยให้เพราะตั้งแต่แม่พาหนีมาหนูก็ไม่ได้ติดต่อกับพ่อเลยพ่อเลยชดเชยโดยการส่งหนูเรียนหนูก็มีปัญหากับแม่เรื่องพ่อมาตลอดจนถึงเวลาที่หนูจะต้องไปเรียนหนูต้องไปนอนหอเพราะเรียนไกลบ้านพ่อเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างแม่ไม่เคยช่วยเลยจนวินาทีสุดท้ายที่หนูเข้าไปร.รแม่ปลดบล็อคแชทเพื่อทักมาด่าหนูตอนนั้นหนูหมดกำลังใจมากๆร้องไห้ทุกวันแต่พ่อก็ให้กำลังใจหนูตลอดให้คำปรึกษาทุกอย่างจนหนูดึงตัวเองกลับมาได้หนูก็เลยเป็นเฉยๆนิ่งๆกับแม่ไปเลยแต่หนูรักแม่นะคะแต่เวลาทะเลาะกันทุกอย่างที่แม่พูดออกมามันแรงมากเวลาทะเลาะกันแม่จะชอบ
โพสด่าหนูลงเฟสจะตัดแม่ตัดลูกกันหนูรู้สึกน้อยใจแม่แต่หนูก็ไม่เคยพูดยังรักแม่แต่พอเจอบ่อยๆเข้าความศรัทธามันลดลงแม่มีเงินไปกินไปเที่ยวส่งน้องเรียนร.รดีๆน้องอยากได้อะไรแม่ก็ซื้อให้แต่ทำไมกับลูกคนนี้แม้แต่100แม่ก็ไม่โอนมาให้ไม่เคยถามว่าเรียนเป็นยังไงบ้างเหนื่อยมั้ยหนูไม่เคยโกรธแม่เลยที่แม่ไม่ได้ส่งเรียนต่อแต่หนูน้อยใจแม่ที่แม่ไม่เคยถามอะไรหนูมีอะไรแม่ก็เชื่อคนอื่นก่อนตลอดหนูไม่ทำตัวเหลวไหลอยู่ในลู่ทางเพราะอยากให้แม่รักให้แม่สนใจบ้างวันเกิดหนูที่ผ่านมาแม่ยังไม่มาอวยพรเลยคำถามในใจหนูตลอดเวลาคือหนูทำอะไรผิด