เรื่องมีอยู่ว่า ผมมีที่ดินอยู่ที่ ตำบลหมู่ม่น บ้านทุ่งแร่ จังหวัดอุดรธานี เป็นโฉนด3ใบติดกัน ซื้อไว้ตั้งแต่ 2544 ไปรังวัดเขตที่ดิน ปี2546 ผมได้ไปดูที่บ้านทุ่งแร่เอาหมาที่เรารักไปฝังไว้ในที่ของผม ไปก็ไม่ได้คิดอะไร แต่มาแปลกใจใครที่เอารถมาไถที่เข้าเป็นทางโล่งเตียนเลยคิดว่าเจ้าของที่ข้างในแน่เลย ก็เลยไปปรึกษาทนาย ทางทนายได้กล่าวว่า ที่ของเรา ให้เราปิดทางเลย เดียวเค้าจะเอาที่เราไปเป็นที่จอดรถ

    ถามไปถามมาเป็นที่ของอดีตผู้ว่าจังหวัดอุดรธานี นายเสนีย์ จิตตะเกษม ท่านมาซื้อไว้เมื่อปลายปี 56 และเรื่องเกรตทางเมื่อ พค. 57 เอาเสาไฟฟ้าเข้าผ่านที่ของเรา ผ่ากลางที่เลยผมก็เลย แสดงสิทธิ์ปิดทาง ที่ผ่านที่ของผมพอจะปิดก็มีปลัดพรศักดิ์ที่ทำงานเป็นปลักอำเภอมาบอกปิดไม่ได้นะ ทางนี้เป็นทางสารธารณะมีคนผ่านเข้าออกอยู่

    ผมเลยบอกที่ผ่านนี่ เป็นที่ของผม ท่านก็ขอเอาไว้ว่าขอเวลาอย่าเพิ่งปิดทางผมก็ไม่ได้ปิดพอมาวันที่ 1เมษายน 58 ท่านอดีตผู้ว่าก็เรียก เจ้าหน้าที่ ชลประทานจังหวัด ที่ดินจังหวัด ปลัด อ.บ.ต. ทุ่งแร่ กำนันผู้ใหญ่บ้านมาที่ ที่ดินของผม สั่งให้ที่ดินสอบแนวเขตที่ดินของผม เจ้าหน้าที่คนมาสอบก็บอกลูกน้องของท่านสอบโดยขอค่าสอบเขต 4000บาท ให้ผมเป็นผู้จ่ายทางผมได้จ้างคนขุดดินมาพร้อมโดยสั่งเสาปูนมาเผื่อไว้ประมาณ30ต้น ทางช่างรังวัดก็หาจุดหัวโฉนดแนวเขตไปด้วยพ่นสีสเปยที่หัวเสามุดแล้วไล่ฝังตามช่างรังวัด เมื่อตรวจสอบแล้วว่าเป็นที่ของผมท่านก็ไม่ได้ว่าอย่างไร ผมเริ่มมีความกลัวขึ้นมาหน่อยก็ปรึกษาภรรยาและลูกก็บอกว่าแล้วแต่ป๊า ผมก็โทรไปหาท่านปลัดพรศักดิ์ ว่าเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วท่านปลัดจะเอายังไง ท่านปลัดกล่าวว่า ให้ผมโทรไปหาท่านอดีตผู้ว่าเลย ปรึกษาท่านว่าจะทำอย่างไรต่อ

    ผมก็เสนอขายให้ท่านทั้งสองแปลงประมาณ 10ไร่ โดยผมได้สอบถามราคาที่ดินแถบนั้นบริเวณข้างที่ของผม เค้าซื้อขายกันไร่ละล้าน ผมเลยเสนอท่านไปตีเป็น 10ไร่ เสนอไป 15ล้าน เผื่อท่านจะต่อลอง ท่านบอกว่าท่านไม่ซื้อ ท่านไม่มีเงิน ตามที่ผมได้ถามท่านปลัดพรศักดิ์ ท่านอดีตผู้ว่าได้ซื้อที่ดินด้านที่ติดกับของท่านเกือบหมดแล้วเหลืออยู่แปลงเดียวที่เค้าไม่ขายเพราะเค้าว่าทำงานอยู่เมืองนอกรวยแล้ว ผมเลยบอกท่านไม่ซื้อผมจะปิดทางขอให้ท่านไปใช้ทางอื่นแทน ท่านบอกว่าถ้าผมปิดทางในที่ของผม ท่านจะเอาตำรวจและทหารมาจับผม ผมก็อึ้งเลย ท่านขู่ผม

    พอวันที่ 7 เมษายน 58 ท่านปลัดหนุ่มโทรมาเข้าเครื่องของผมบอกจะมีการประชุมของท่านปลัดโดยที่ผมไม่ได้ทราบมาก่อนท่านปลัดหนุ่มจะเชิญที่ดินจังหวัด ชลประทานจังหวัด นายก อบต. ปลัด อบต. กำนัน ผู้ใหญ่บ้านทั้งสองตำบล ทุ่งแร่ และ นากว้าง และมีชาวบ้านบางส่วนที่ปลัดสั่งให้ผู้ใหญ่บ้านเกณท์มาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ พอผมไปถึงบ้านผู้ใหญ่บ้าน ท่านปลัดหนุ่มก็เชิญผมเข้าไปในที่ประชุม โดยเริ่มเกริ่นผมเป็นเจ้าของที่ดินที่เป็นที่พิพาท จะให้ผมยกให้เป็นทางสาธารณะหรื่อให้ผมขายให้ชาวบ้านในราคาถูก และพูดว่านล้อม ยกยอผม ไปต่างๆนาๆ เพื่อให้ผมยกที่ให้เป็นทางสาธารณะ  ผมก็ชี้แจงว่าที่ผมซื้อมาตั้งแต่ปี 2544 แล้ว และได้ทำการรังวัดรอบเขต ปี 2546 โดยถูกต้องและที่ดินก็ได้แบ่งเป็นทางข้างห้วยข้างละ 15เมตร เพื่อเป็นทางสาธารณะไว้แล้ว โดยปกติ ที่ด้านในมีแต่ที่นา และที่สวน ไม่มีบ้านอยู่อาศัยชาวบ้าน จะมีแต่บ้านของท่านอดีตผู้ว่าอยู่หลังเดียว ทางเข้าถ้าจะเข้าโดยไม่ผ่านที่ของผมก็มี คือขอบห้วยด้านนอก เมื่อเดินมาตามทางมาจะเจอทางคอนกรีตของชลประทานตัดข้ามห้วยเข้ามาฝั่งด้านใน และอีกทาง ถ้า อบต.มีการปรับปรุงก็จะ ทำทางเข้าด้านข้างขอบด้านในของห้วย โดยเข้าทางที่ของผมตลอดขอบห้วยด้านในเข้าไปได้อีกทางหนึ่ง โดนไม่ต้องผ่านเข้ามาในที่ของผม ผมได้ไปแจ้งความไว้ที่ สน.อำเภอเมืองอุดรธานี 2ครั้ง ก็ไม่มีอะไรเจ้าหน้าที่พอรู้ ก็เป็นการลงบันทึกประจำวัน

    ประมาณวันที่ 17 เมษายน 58 ได้ขอเข้าพบผู้ว่าราชการคนปัจจุบันของจังหวัดอุดรธานี แต่ก็ไม่เจอท่าน หน้าห้องก็บอกให้ฝากเรื่องไว้เพื่อท่านมาจะได้โทรศัพย์ให้เข้าพบท่าน ผมก็รอไม่มีวีแววว่าท่านจะเรียกพบ ก็ทราบข่าวว่าท่านผู้ว่าคนปัจจุบันท่านเคยเป็นรองสมัยท่านเสนีย์ ท่านเป็นผู้ว่าก็เลยถึงบางอ้อ ผมไม่ละความพยายามผมได้ทราบว่าท่านอดีตผู้ว่าได้สั่งนายอำเภอให้ท่านส่งปลัดมาดูแลเรื่องของท่าน ผมก็ไปหาท่านนายอำเภอ เพื่อให้ท่านระงับการลุมกินโต๊ะผม เหมือนท่านจะรู้ว่าผมไปก็อธิบายชักแม่น้ำทั้ง5 ว่ามีชาวบ้านมาร้องเรียน ว่าเคยผ่านทางนี้ประจำ จะให้ผมปิดไม่ได้ จะให้เป็นทางสาธารณะ โดยอ้างว่าผมไม่ได้ทำประโยชน์ในที่ดินแปลงนี้ ผมก็อ้างว่าผมซื้อมาดดยสุจริตยังไม่มีเงินเข้าไปลงทุนทำอะไร แต่ก็ให้เจ้าของที่ข้างเคียงปลูกแตงปลูกถัวฝักยาวด้านหน้าที่ของผมใช้ที่ด้านข้างปลูกข้าว แต่ตอนนี้มันแล้งเขาเลยไม่ปลูก แต่ปลูกแตงกับถั่วฝักยาวอยู่ ท่านบอกว่า ถ้าผมไปจ้างทนาย ถ้าทนายเห็นท่านนายอำเภอ ทนายจะกลัวท่านเพราะท่านล้มทนายมาหลายคดีแล้ว ผมฟังแล้วคิดว่าท่านนายอำเภอไม่ได้ช่วยประชาชนอย่างผมจริง แต่ใช้อำนาจรังแกผมมากกว่า

    พอวันที่ 2 ผมได้จ้างรถแม็คโครไปขุดทำลายทางที่ท่านใช้ผ่านเข้า-ออก ในที่ของผม กำลังขุดได้สักพัก คนของท่าน***ก็มาขู่ว่า ท่านผู้ว่าจะเอาตำรวจมาจับ มายึดรถแม็คโคร พวกเขากลัวก็รีบย้ายรถแม็คโครออกไป ท่านปลัดพรศักดิ์มาถึง ก็โทรเรียกทหาร  กำนันผู้ใหญ่บ้าน นายก อบต.นากว้างมาดู ว่าผมขุดดินไม่ให้มีทางรถผ่าน พวกท่านก็เอารถไถบ้านทุ่งแร่มาไถปรับทางและยังทำลายเสาปูนที่ผมทำเป็นแนวเขตหักไปตลอดแนว ประมาณ 10ต้นแล้วไปแจ้งความกับ สน.บ้านนาข่า ว่าผมทำลายถนนทางเข้าบ้านผู้ว่า ผมก็ไปแจ้งความที่ สน.นาข่า ว่าที่ผมโดนบุกรุก และเสาปูนแนวเขตโดนทำลายหักเหลือแต่ตอ ท่านลงบันทึกประจำไว้เฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร บอกว่า ท่านนายอำเภอและปลัดอำเภอนายก อบต. นากว้างเข้ามาแจ้งความไว้แล้วตอนนี้ที่เป็นที่พอพาทอย่าไปทำอะไร เพราะมันเป็นทางเข้าบ้านอดีตผู้ว่า ผมไม่คิดว่า สน.นาข่าจะเป็นไปกับเขาด้วย ก็เลยคิดว่าคงจะทำอะไรไม่ได้แล้ว เรื่องมันไม่คืบหน้า ทำอะไรไม่ได้คงจะโดนบีบให้เป็นทางสาธารณะแน่เลย
    
    วันที่ 8 พ.ค. 58 ทางอดีตท่าน*** ปลัด *** แทงเรื่องไปที่ทำการบ้านนากว้างให้ส่งเรื่องไปที่ส่วนจังหวัดอุดรธานี ให้เอารถแม๊คโครมาทำทางใหม่ ผมได้ทราบจึงเข้าไปขัดขวาง ทางปลัด ศูนย์ดำรงธรรม ทหาร ตำรวจ หน่วยอาสา และหน่อยชุดขุดของส่วนจังหวัดอุดรธานี โดยมี ศูนย์ดำรงธรรมเป็นแกนนำ ได้กล่าวให้เรามีเมตตา ยกที่ให้ชาวบ้านทำบุญ ทำทาน ลับหลัง บอกสื่อมาโจมตีผม ทางวิทยุท้องถิ่น ใส่ร้ายต่างๆนาๆ นี่หรือสื่อของอุดรธานีไม่มีความเป็นกลาง ฟังความข้างเดียว

        ผมพิจารณาแล้วเห็นว่า ถ้าผมยังรุกตามสิทธิของผมต่อไป ก็จะต้องมีการปะทะกันอย่างแน่นอนซึ่ง ส่งผลต่อสุขภาพจิตของผมและครอบครัว ผมได้ไปแจ้งความ ก็มีแต่ลงบันทึกประจำวัน ไม่ได้มีผลต่อการไปแจ้งแต่อย่างใด

    ผมได้ไปแจ้งความกับตำรวจ ตำรวจก็ลงบันทึกประจำวันไว้ ผมจะทำอย่างไรต่อดีครับ ผมไม่ยอมให้ทางครับ ผมเหมือนโดนเจ้าหน้าที่รัฐรังแก จะไปฟ้องก็ไม่รู้จะฟ้องใคร อดีตผู้ว่าเค้าให้ปลัดกับชาวบ้านออกหน้า ผู้รู้ช่วยตอบปัญหาด้วยครับ
    
ปล.ทางผ่านมีหลายทางนะครับ ทำไมต้องผ่านที่ดินผมด้วย