อ่านข่าวเกี่ยวกับชาว โรฮิงญา แล้วรู้สึกหดหู่ อยากรู้ว่าตอนนี้ ใครจะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือ แถม ยังตกเป็นเหยื่อ การค้ามนุษย์ ใครกัน จะเข้าไปช่วยได้ ใคร ใคร ใคร....

สงสารเด็ก คนแก่ แล้วก็ ผู้หญิง

ประวัติศาสตร์บาดแผล ไม่มี 'โรฮิงญา' บนแผ่นดินพม่า

ทำไมชาวโรฮิงญา จึงต้องเป็น “เหยื่อ” ขบวนการค้ามนุษย์? ชาวโรฮิงญามาจากไหนกันแน่?

นี่อาจเป็นคำถามพื้นๆ สำหรับคนเสพข่าวรายวัน โดยเฉพาะยุคสื่อใหม่ที่ขายข่าว “เร็วและสั้นกระชับ” และมีดราม่าบ้าง

ชาวโรฮิงญา เป็นชาติพันธุ์มุสลิมอาศัยอยู่ที่อยู่ดินแดนที่เรียกว่า “รัฐอาระกัน” หรือ “รัฐยะไข่” ที่เป็นรัฐชายแดนทางตะวันตกของประเทศเมียนมาร์ ติดกับชายแดนบังคลาเทศ มีลักษณะร่างกาย ภาษาที่ใช้ใกล้เคียงกับภาษาเบงกาลี ภาษาที่ถูกใช้ในบังคลาเทศ

ประวัติศาสตร์ของชาวโรฮิงญานั้นมีมายาวนานตั้งแต่ยุคก่อนอาณานิคม และการเข้ามาเป็นเจ้าอาณานิคมของอังกฤษ สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 คือจุดเริ่มต้นของการอพยพออกจากแผ่นดินถิ่นเกิด

ดูเป็นเรื่องตลกร้าย เนื่องจากสมัยอังกฤษปกป้องอาณานิคมจากการรุกรานของญี่ปุ่น ชะตากรรมชาวโรฮิงญาได้พบกับทางแยกระหว่าง “รัฐเอกราช” กับ “คนไร้รัฐ” อย่างไม่คาดฝัน

พ.ศ.โน้น อังกฤษสนับสนุนกลุ่มมุสลิมโรฮิงญา สร้างเขตกันชนในรัฐยะไข่ เพื่อป้องกันการรุกรานของญี่ปุ่น
ขณะเดียวกัน กลุ่มกู้ชาติชาวพม่าได้อาศัยญี่ปุ่นเป็นกองหนุนสู้รบอังกฤษ และพันธมิตรชาวโรฮิงญา

ฉะนั้น กองกำลังชาวโรฮิงญาจึงต้องรบราฆ่าฟันกับชาวพม่าที่นับถือศาสนาพุทธในยะไข่ มันเป็น “ประวัติศาสตร์บาดแผล” มาจนถึงทุกวันนี้

เมื่อสถานการณ์ของสงครามโลกครั้งที่ 2 เปลี่ยนไป กองทัพญี่ปุ่นเริ่มประสบกับความพ่ายแพ้ในสงคราม กลุ่มกู้ชาติชาวพม่าเปลี่ยนมาเป็นพันธมิตรกับกองทัพอังกฤษ

ชาวโรฮิงญาที่เป็นอดีตพันธมิตรของอังกฤษ ก็ถูกทิ้งให้เผชิญกับชะตากรรมเพียงลำพังในรัฐยะไข่ ทั้งที่ก่อนหน้านั้น อังกฤษรับปากจะให้เอกราชแก่ “รัฐอิสระ” ของชาวโรฮิงญา

แม้ว่าพม่าได้รับเอกราชจากอังกฤษ ชาวโรฮิงญาจะถูกรับรองในความเป็นกลุ่มชาติพันธ์ุในสมัยรัฐบาลของนายกรัฐมนตรี “อูนุ” และมีการตั้งเขตปกครองพิเศษ แต่ภายหลังการยึดอำนาจของ “นายพลเนวิน” พร้อมกับการนำสังคมนิยมแบบพม่ามาใช้ และปลุกกระแสชาตินิยมพม่าพุทธ

ชาวโรฮิงญา จึงไม่ได้รับสิทธิในการเป็นพลเมืองพม่าตามกฎหมายสัญชาติ ทำให้สถานะของชาวโรฮิง ยาที่อาศัยอยู่ในรัฐยะไข่ กลายเป็นผู้อพยพที่ไม่ได้สิทธิใดๆ รอเพียงการผลักดันให้ออกนอกประเทศ

นอกจากนั้น “นายพลเนวิน” ได้เปลี่ยนชื่อจาก “รัฐอาระกัน” เป็น “รัฐยะไข่” ตามมาด้วยการประกาศใช้กฎหมายสัญชาติฉบับใหม่ปี ค.ศ.1982 กำหนดสิทธิของ 135 กลุ่มชาติพันธุ์แห่งชาติ แต่ไม่มีกลุ่มชาติพันธุ์โรฮิงญา

ยุคสมัยกฎเหล็กของ “นายพลเนวิน” ทำให้ชาวโรฮิงยาหลายแสนต้องอพยพหนีความรุนแรงไปประเทศบังคลาเทศ แต่ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในค่ายผู้อพยพบริเวณชายแดนพม่าบังคลาเทศจนถึงปัจจุบัน

เมื่อชาวโรฮิงญากลายเป็นคนไร้รัฐ จึงไม่สามารถเดินทางไปประเทศที่สามได้ จำเป็นที่ต้องอยู่อาศัยตามแนวชายแดนพม่า-บังคลาเทศ

“ที่ใดมีการกดขี่ ที่นั่นมีการต่อสู้” ชาวโรฮิงญาบางกลุ่มในบังคลาเทศ ได้จัดตั้งพรรคปลดปล่อยโรฮิงญา (RLP) และเปลี่ยนเป็นแนวร่วมโรฮิงญารักชาติ (RPF) ในเวลาต่อมา

เมื่อรัฐบาลทหารพม่ากดดันชาวโรฮิงญาในรัฐยะไข่มากขึ้น กลุ่มมุสลิมหัวรุนแรงได้แยกออกจากแนวร่วมโรฮิงญารักชาติ RPF และได้จัดตั้งองค์กรโรฮิงญาเข้มแข็ง (RSO) ประกาศรับการสนับสนุนจากโลกมุสลิม

ปัจจุบัน สมาชิก RSO และแนวร่วมอิสลามโรฮิงญาอาระกัน (ARIF) ได้รวมเข้าด้วยกันและจัดตั้งสภาแห่งชาติโรฮิงญา (RNC) และกองทัพแห่งชาติโรฮิงญา (RNA) ต่อสู้ด้วยกำลังติดอาวุธอยู่ตามแนวชายแดน

ความรุนแรงและเงื่อนไขทางเศรษฐกิจดังกล่าว ส่งผลให้ชาวมุสลิมโรฮิงยาจำต้องอพยพเข้าสู่ไทย และประเทศอื่นๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

เป็นเวลากว่า 30 ปีแล้วที่ชาวมุสลิมโรฮิงญาในพม่าที่เดินทางหนีเข้ามาในประเทศไทย โดยใช้เส้นทางบกจากรัฐยะไข่ ผ่านเขตพะโค ก่อนเข้ารัฐกะเหรี่ยง และข้ามชายแดนเข้าไทยทางชายแดนอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก
ระยะหลังชาวโรฮิงญาในค่ายพักพิงที่เมืองจิตตะกอง บังคลาเทศ ก็มุ่งหน้าสู่ทะเลเช่นเดียวกับชาวมุสลิมโรฮิงญาในพม่า ด้วยความหวังที่จะหาอนาคตที่ดีกว่าในประเทศมุสลิมอย่างมาเลเซีย และอินโดนีเซีย

อีกเส้นจะผ่านน่านน้ำอิรวะดี ชายฝั่งตะนาวศรี และรัฐมอญก่อนจะเข้าน่านน้ำไทยเขตจังหวัดระนองและพังงา เส้นทางนี้ใกล้ฝั่งและใช้เวลาน้อยกว่า แต่เสี่ยงที่จะเจอกับกองเรือของกองทัพพม่า

พวกเขามีทางเลือกไม่มาก การถูกบังคับให้อพยพเป็นสถานการณ์ที่ลำบาก และหนีไม่พ้นที่จะตกเป็นเหยื่อขบวนการค้ามนุษย์ข้ามชาติ



แหล่งที่มา : http://www.bangkokbiznews.com/news/detail/645995