2-3 วันมานี้ มีแต่ข่าวจักรยานโดนรถชนทุกวัน และส่วนมากก็เกิดจากความประมาทของรถยนต์ สาเหตุก็เดิมๆ กินเหล้า แซงซ้ายไหล่ทาง ขับเร็ว ขนาดนักปั่นจักรยานที่เขาปั่นมาแล้วรอบโลก เจอเมืองไทยยังต้องมาเสียชีวิต จักรยานมีน้อยครั้งนักที่จะชนใครถึงตาย แต่ก็น่าแปลกที่มีบางคนพยายามจะเอาจักรยานออกจากท้องถนน ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดของจักรยานเลย อ้างว่าถนนไม่ใช่ที่ของจักรยาน จักรยานไม่เสียภาษีไม่ควรใช้ถนน ช้า เกกะ

สังคมบ้านเราทุกวันนี้ ไปให้ความสำคัญกับรถยนต์มากเกินไป รถยนต์ถูกใช้เป็นเครื่องมือบอกฐานะทางสังคม คนมีรถยนต์บางคนก็เลยมองคนเดินเท้า คนใช้รถเมล์ มอเตอร์ไซด์ จักรยานว่าด้อยกว่า นึกเอาเองว่าฉันขับรถนะ ฉันเสียภาษีรถเพราะฉะนั้นถนนเป็นของฉัน ทั้งที่จริงแล้ว เฉพาะรถเท่านั้นที่เป็นของคุณ แต่ถนนเป็นของส่วนรวมครับ เป็นพื้นที่สาธารณะของทุกคนในประเทศ และสามารถใช้ได้อย่างเท่าเทียม โดยมีกฎเกณฑ์ที่ต้องปฏิบัติร่วมกัน

ผมเป็นคนที่มีทั้งรถยนต์และจักรยาน จักรยานผมปั่นเสือหมอบออกถนนใหญ่ตั้งแต่อายุ 13 ตอนนี้ 38 ในมุมมองของผมถนนบ้านเรากว้าง ไหล่ทางก็มี มองดูแล้วน่าจะเป็นถนนที่ปลอดภัยมาก แต่มันดันไม่ปลอดภัยซะงั้น สังคมเราขาดอะไรเหรอ?

ทางจักรยานหรือเปล่า? ในกรุงเทพก็มีนะ เห็นผู้ว่าเขาปั่นมาเปิดอยู่ มาปั่นชั่วโมงเดียวแล้วก็จากไป หลังจากนั้นทางจักรยานเป็นไงครับ มีรถมาจอดขวาง สามล้อ มอเตอร์ไซด์เข้ามาวิ่ง ปั่นมาดีๆทางหายก็มี ต่อให้มีทางจักรยานเราก็เจอปัญหานี้ แล้วอะไรล่ะ คือสิ่งที่เราขาด นึกหน่อย... ระเบียบวินัยของการใช้รถใช้ถนนนั่นเองที่สังคมเราขาด

เคยเห็นภาพนี้กันใช่ไหมครับ คนเดินข้ามถนน ทั้งที่เป็นทางม้าลายกลับต้องมาหยุดกลางถนน เพราะรถวิ่งไม่หยุดให้ข้าม และก็ผลักภาระให้คนไปเดินข้ามสะพานลอย (เมืองไทยนี่น่าจะสะพานลอยเยอะที่สุดในโลกแล้ว) รถแซงไหล่ทางและไปแทรกกันข้างหน้า พอมีรถฉุกเฉินมาก็ไปไม่ได้ เพราะรถอัดกันจนเต็ม รถวิ่งย้อนศรเพราะข้างหน้ารถติดไม่อยากอ้อม คนขับรถทะเลาะกันเพียงเพราะไม่ยอมกันในการให้ทาง

พวกเราทุกคนกำลังอยู่ในภาวะเสี่ยงร่วมกัน ไม่ว่าจะขับรถ ขี่มอเตอร์ไซด์ ปั่นจักรยาน หรือเดินถนน ถ้าบ้านเรายังขาดระเบียบวินัยเช่นนี้ กฎเกณฑ์หลายๆอย่างถูกเพิกเฉย เพียงเพราะว่าคนนั้นไม่ทำ เราก็ไม่ทำบ้าง ผู้รักษากฎหมายก็หย่อนยาน ใช้ระบบหยวนๆ พอบางทีจะเคร่งครัดก็หาว่ารังแกแล้วก็ล้มเลิก ผู้นำก็ขาดวิสัยทรรศน์ ทำงานแค่เอาตัวรอดไปวันๆ ไม่เคยลงมาสัมผัสเลยว่าจริงๆแล้วมันเป็นยังไง

แล้วจะแก้ไขยังไงล่ะ? ทุกคนมีส่วนทำให้เป็นเช่นนี้ เพราะฉะนั้นถ้าจะแก้ ก็คงต้องเริ่มที่เราทุกคนแหล่ะ ผมเชื่อครับว่าสังคมเราเปลี่ยนได้ ระเบียบวินัยนั้นฝึกกันได้ ถึงจะนานก็ต้องฝึก อาจจะใช้เวลาเป็น 10-20 ปี ถ้าเราเริ่มตั้งแต่วันนี้ อีก 10 ปี เราก็อาจจจะได้เห็นสังคมแห่งการเกื้อกูลกัน แต่ถ้าไม่เริ่ม มันก็จะไม่มีวันเกิดได้เลย

ประเทศที่คนเดินถนน รถยนต์ และจักรยานเป็นมิตรกันในโลกนี้มีอยู่ เขาก็ไม่ได้เริ่มสวยหรูหรอกครับ ทุกประเทศผ่านจุดที่มีรถยนต์มากมาย สูญเสียไปก็เยอะ แต่เขาก็เริ่มที่จะเปลี่ยนจนมีวันนี้ เพราะฉะนั้นลองดูครับ เริ่มต้นที่ตัวเรา แล้วจะรู้ว่ารอยยิ้มที่ได้รับกลับมา ตอนที่เราหยุดให้ทางคนข้ามถนน ให้ทางจักรยาน แม้กระทั่งคนขับรถด้วยกัน มันมีความสุขเพียงใด

ลองดูลิงค์นี้ แล้วคุณจะรู้ว่าสังคมแห่งการเกื้อกูลมันเป็นไปได้ครับ