สืบเนื่องมาจากตอนเช้า ณ ถนนราชพฤกษ์ จากวงเวียนไปยังถนนบรมราชชนนี ผมขี่จักรยานพับเพื่อไปเอารถที่ศูนย์ฮอนด้า ตรงหัวมุม เพราะไม่อยากให้ที่บ้านไปส่งต้องฝ่ารถติดเพิ่มจำนวนรถยนต์เข้าไปอีกคัน เวลาตอนนั้นก็เกือบเจ็ดโมงเช้า ปั่นจากสะพานพระรามห้า มาตามถนนนครอินทร์ เรื่อยมาจนถึงสะพานข้ามคลองก็แบกรถข้ามสะพานไป มาลงตรงถนนสวนผัก มุ่งไปบรม ถึงทางนี้รถเริ่มติด ก็ขี่ตามไหล่ทางไปเรื่อยๆ แต่พอใกล้ๆ ถึงสะพานข้ามทางรถไฟ มีรถเก๋ง รถกระบะ ทั้งหลายพยายามเบียดไหล่ทางเพื่อแซง ซึ่งมันไม่พ้นหรอก แต่ก็จอดคากันไว้ ผมต้องเบี่ยงลงไปเกือบจะข้างทาง ที่มีหินกรวด และหลุม จะให้ขี่กลางถนนเหมือนมอเตอร์ไซต์ก็ใช่ที่ เกิดปล่อยรถแล้วไหลขึ้นมาจะเกะกะพวกที่ขับรถยนต์ทั้งหลาย เราก็พยายามอยู่ในที่ของเรา ทำไมต้องมีรถยนต์มาเบียดบังทางอีก ก็ไม่เข้าใจ สิ่งที่ทำได้คือ เคาะประตู แล้วชี้ให้ไปตรงทาง บางท่านก็มองแบบ งงๆ หน่อยว่าเราทำอะไร บางท่านก็รู้ตัว บางทีเราสัญจรไปมาบนถนน ต้องแสดงออกกันบ้าง เอาแบบไม่ต้องเกรีัยวกราด แต่แสดงให้รู้ว่าเราขอสิทธิ์ในการใช้ถนนบ้าง ถนนทุกวันนี้ตัดขึ้นมาเื่พื่อให้รถสัญจรสะดวกสบาย แต่อย่าลืมแบ่งปันให้คนที่เขาไม่มีรถยนต์ใช้กันบ้าง เคยนึกไหมแต่ก่อนถนนแคบๆ เขาปั่นจักรยานกันแบบไม่ต้องระวังตัว อากาศเย็นสบายไม่มีมลพิษ แต่พอมีถนนตัดใหม่ ต้องระวังรอบตัว แถมต้องสูดไอเสีย แต่พวกท่านผู้ใช้รถใช้ถนนกลับมองพวกที่เดินถนน กับ คนขี่จักรยานเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ เป็นสิ่งที่เกะกะขวางทาง มีคนคิดอย่างนี้จริงๆ ก็ฝากไว้นะครับสำหรับผู้ใช้รถยนต์ทั้งหลาย สำหรับ กทม ที่บางคนบอกว่าไม่เหมาะในการปั่นจักรยานแต่มีอีกหลายคนพยายามทำให้มันเหมาะให้ได้ เพื่อสิ่งแวดล้อม สุขภาพ เงินในกระเป๋า ขอเถอะครับไม่ช่วยก็อย่าขวางกันเลย