พรุ่งนี้ก็จะถึงวันเลือกตั้งทั่วไปที่อังกฤษ......กะว่าจะไปโหวตหลังเลิกงานแล้ว    ที่อังกฤษดีไปอย่าง  หน่วยงาน กกต. ของเขาส่งรายละเอียดพร้อมบัตรแสดงการใช้สิทธิ์มาถึงบ้านมากกว่าหนึ่งเดือนล่วงหน้า    ที่นี่ไม่ใช้บัตรประชาชน  ไม่ต้องใชพาสปอร์ตแสดงตน  ถือบัตรที่ กกต.เขาส่งมาให้ล่วงหน้านั่นแหละไปแสดงตน


ขณะที่กำลังพิมพ์อยู่นี้เป็นเวลาเกือบๆ จะเที่ยงคืนที่อังกฤษ....จนป่านนี้ยังไม่มีหมาตัวไหนร้องสักแอะเดียว  

ค่ำคืนก่อนจะถึงวันเลือกตั้งคืนนี้ที่อังกฤษ.....ทำให้ใจผมประหวัดไปถึงวันคืนที่ยอดดอยแม่เสรียงเลยยี่สิบปีผ่านมาแล้ว    อาชีพครูดอย....นอกจากสอนหนังสือแล้ว  ยังต้องเป็นที่พึ่งอีกจิปาถะของชาวเขา   เป็นแพทย์  เป็นลูกจ้าง  เป็นนายจ้าง  เป็นผู้พิพากษาร่วม เป็นแม้กระทั่ง "ศิราณี"   ทำไงได้?  เสร็จจากงานสอนแล้วไม่สามารถเตร่ไปไหนต่อไหนได้สะดวก  ที่พักครูก็อยู่ในโรงเรียน  เวลาชาวบ้านเดือดร้อนอะไรมาก็มาหาครู  เรียกได้ว่าชั่วโมงการทำงานยาวกว่าพนักงานเซเว่นสองคนรวมกัน  แต่เป็นอาชีพที่ผมได้อาสาสมัครไปด้วยความเต็มใจและภูมิใจที่เป็นส่วนหนึ่งของ "ต้นกล้า" เล็กๆ ได้เจริญงอกงาม  แม้จะไม่ได้ออกมาอวดสายตาชาวเมืองมากนัก   แต่ก็สามารถเจริญงอกงามในแหล่งที่ตนอยู่ได้                                                          


ความที่ชาวบ้านให้ความเคารพและคุ้นเคย  ครูในชนบทที่ห่างไกลจึงเป็นเป้าหมายหนึ่งที่ "นักลงทุน" ทางการเมืองจะส่งลูกน้องมาติดต่อให้พูดเกลี้ยกล่อมชาวบ้นให้เลือกนายของตน    ผมเองก็ไม่เว้น...แม้จะเป็นครูดอยเล็กๆ ด้อยค่าในสายตาของสังคมในเมืองก็ตาม  


ผมเฝ้ามองการเลือกตั้งในระยะหลายปีที่ผ่านมาด้วยความเจ็บปวดลึกๆ หลากหลายเหตุการณ์ที่ไม่เชื่อว่าจะได้เห็นและได้ยินมันได้เห็นและได้ยินแล้ว....

-ไม่ว่าจะเป็นภาพอาจารย์รัฐศาสตร์ระดับรองศาสตราจารย์เดินทางไปหน่วยเลือกตั้งไม่กี่อึดใจเพื่อไปฉีกบัตรเลือกตั้ง   ในขณะที่ผมเคยร่วมขบวนกับชาวเขาเดินทางพร้อมเสบียงข้ามเขาเป็นลูกๆ ไปยังหน่วยเลือกตั้งที่ใกล้ที่สุดเพื่อไปหย่อนบัตรเลือกตั้ง   จากนั้นก็เดินทางกลับเส้นทางเดิมกินเวลาเกือบวัน  

-ไม่ว่าจะได้ยินเสียง "เหยียดหยาม" จากผู้มีการศึกษาที่มองคนห่างไกลความเจริญว่าไม่มีคุณภาพเท่า "เสียงจากคนกรุง"ต่อกรณีการลงคะแนนเลือกตั้ง หรือแม้แต่การยกอ้างลิงบาบูนให้สูงกว่า   เรื่องนี้จะจริงเท็จตามคำกล่าวอย่างไร  ผมคงไม่มีสิทธิที่จะไปห้ามใคร   เพียงแต่อยากบอกในฐานะอดีตครูดอยในส่วนที่ได้ไปสัมผัสมาจริง(ไม่ได้นั่งมโน)ว่าผมยังไม่เคยเห็นชาวเขาจิตทรามที่เปรียบเพื่อนมนุษย์ร่วมโลกต่ำกว่าความเป็นมนุษย์ด้วยกัน


บรรกาศก่อนการเลือกตั้งทั่วๆ ไปในอังกฤษเมื่อเปรียบเทียบกับเมืองไทยแล้วมีความเข้มข้นน้อยกว่ามาก   ในด้านของ "ผู้มีสิทธิ์" ไปลงคะแนนนั้นแทบจะไม่ได้ยินเสียงบ่นเปรียบเทียบเรื่อง "คุณภาพ" เสียงเลย   ในส่วนของการรณรงค์หาเสียงนั้น  หลายคนไม่รู้ผู้รับลงสมัครในเขตของตนเลย  คำถามที่ถามกันโดยทั่วไปก็คือ " Which party are you going vote?"  (พรรคไหนที่คุณจะไปลงคะแนนให้)   ในส่วนของผู้สมัครเองจะลงทุนเดินไปเคาะประตูบ้านด้วยตัวเอง   ซึ่งเขาจะเดินไปกับเพื่อนพรรคเดียวกันสองหรือสามคน (ผมไม่เคยเห็นเกินสี่คน)  ไม่มีพวงมาลัยคล้องคอ  ไม่มี "ลิ่วล้อ" บอรด์ดีการ์ดแห่แหนกันไปเป็นขบวนรถเหมือนเมืองไทย    การปราศัยบนเวทีสาธารณะเชื่อว่าน่าจะมี  แต่ผมไม่เคยเห็นสักทีส่วนใหญ่ตัวเบ้งๆ จะปราศัยในนามพรรคผ่านทีวีหรือดีเบท

ตีหนึ่งแล้ว...ผมต้องเข้านอนล่ะ  ตอนนี้ที่เมืองไทยก็คงเจ็ดโมงเช้าแล้วสินะ  เห็นต้องพูดว่า ราตรีสวัสดิ์และ อรุณสวัสดิ์ในเวลาเดียวกัน