ตามหัวข้อเลยครับ เรื่องของเรื่องมันเป็นมาแบบนี้ครับ
     คือหัวกระทู้ อาจจะจั่วแรงนะครับ แต่ที่ผมเจอกับตา มันก็ทำให้ผม ไม่โอเคจริงๆ ครับ คือเมื่อวานเนี่ย ผมไปที่พันธุ์ทิพย์ ประตูน้ำ แล้วนั่งรถเมล์ มาลงสายใต้ใหม่ จากนั้นก็ขึ้นรถเมล์อีกสายเพื่อจะเดินทางกลับบ้านครับระหว่างที่กำลังนั่งเนี่ย ก็มีพระสงฆ์ขึ้นมาบนรถเมล์ครับ (ซึ่งปกติ คนทั่วๆ ไป ถ้านั่งที่นั่งสำรอง ของภิกษุ สามเณรอยู่ ก็จะต้องลุกให้ใช่มั้ยครับ) แต่ที่ผมเห็นในวินาทีนั้นไม่ใช่ครับ ผู้ชายสองคน (ซึ่งเป็นเหมือนเพื่อนกัน) ย้ำนะครับ ผู้ชาย ซึ่งจริงๆ จะต้องลุกให้อย่างน้อยคนนึงใช่มั้ยครับ เพื่อเหลือที่ให้ภิกษุนั่ง แต่เค้าเฉยครับ ป้ากระเป๋ารถเมล์ บอกดีๆ แล้วว่า "นั่งข้างหลังด้วยนะคะ ขอที่ตรงนี้ให้พระสงฆ์นั่ง" ครับ เหมือนหูทวนลม นี่แหละครับ จนตอนหลังเนี่ย สุดท้ายก็คือ พระสงฆ์ต้องไปนั่งข้างหลังสุดของรถครับ
     ผมยอมรับครับ ว่าไม่พอใจจริงๆ และก็สงสัยว่า เห้ยปกติเนี่ย มันต้องลุกไม่ใช่เรอะ เพราะเค้ามีสติกเกอร์แปะไว้ว่า "ที่นั่งสำรอง สำหรับ ภิกษุสงฆ์" นะครับ ไม่ใช่ผู้หญิงที่แบกของเยอะๆ หรือว่า มนุษย์ชะนี (บางท่าน) ที่ชอบ ขอร้องให้ผู้ชายลุกให้นั่งด้วยสายตา แต่ทำไมผู้ชายสองคนนี้ทำเหมือนเฉยๆ ไม่มีปฏิกิริยาอะไร ผมไม่ทราบนะครับ ว่าเค้าคิดอะไร แต่ผมคิดว่า อย่างน้อย การลุกให้พระสงฆ์นั่ง ก็ถือว่าเป็นวิถีประชาอย่างหนึ่งนะครับ
     ขอบคุณสำหรับการอ่านครับ
     อยากทราบ ความคิดเห็นครับ ว่าคิดอย่างไรกับการที่จะต้องลุก เพื่อสละที่นั่งให้พระสงฆ์ และถ้าท่านเป็นผู้ชายสองคนนั้น มาด้วยกัน เป็นท่านจะสละให้พระสงฆ์ท่านนั้นหรือไม่ครับ เพราะผมอาจจะเข้าใจผิดๆ การลุกที่นั่งให้พระสงฆ์ นั้นเป็นสิ่งที่ควรทำ เพราะผมก็จะลุกให้ตลอดครับ

แก้ไขเพิ่มเติมครับ สายที่อยู่ในเหตุการณ์คือ ปอ.539 ครับ (อ้อมน้อย-อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ)