เกริ่นก่อนเลยว่าพ่อเเม่เราเเยกทางกัน โดยค่าใช้จ่ายต่างๆนั้นก็จะเเบ่งกันจ่าย พ่อเราไปมีครอบครัวใหม่ เเต่ก็ไม่เคยทิ้งขว้างเราเลย ดีเเละรักเรามาก เรานั้นอยู่กับเเม่เเค่สองคน พ่อเราก็จะมีเเวะเวียนมาหาบ้าง เเต่เรื่องเงินนั้นไม่เคยขาด ทำงานหนักอดทนส่งเสียเราทุกอย่าง เเม่ก็จะเป็นคนเลี้ยงดูเรา เเต่เวลาอยากได้อะไรนั้นต้องเก็บเงินซื้อเอง ไม่งั้นก็ขอพ่อ

เเม่เรานั้นค่อนข้างตระหนี่ในเรื่องเงินมาก เราอยากได้อยากกินอะไรนี่บางครั้งต้องตัดใจไปเลย เสื้อผ้าของใช้ส่วนตัว เเม่ไม่เคยซื้อให้ ซึ่งเเตกต่างจากเเม่ของเพื่อนคนอื่นมากที่ จะมีก็น๊านนานทีเท่านั้น สิ่งที่ซื้อให้จริงๆเพราะจำเป็นนั้นมีโน๊ตบุ๊ค เเละรถมอเตอร์ไซ์ซึ่งก็เเบ่งกันจ่ายคนละครึ่งกับพ่อ จนเราเข้ามหาลัยเรื่องเงินเริ่มมีปัญหา เราก็ไม่อยากจะขอมาก เเต่บางทีมันก็จำเป็น เเละตั้งเเต่มาอยู่หอ ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ก็จะเป็นพ่อที่รับผิดชอบ

บางทีเรานั้นก็ลำบากใจมากที่จะขอ เพราะรู้ว่าพ่อก็ลำบากเหมือนกันกว่าจะหามาได้ เราคุยกับพ่อเรื่องนี้หลายครั้งเเล้ว พ่อบอกอดทนเเละไม่ต้องไปสนใจมาก ถ้าเค้าไม่ส่งเราเรียนพ่อจะเป็นคนส่งเอง เเต่บางทีเราก็ทนไม่ได้ มันนอยด์มากที่เเม่ทำกับเราเเบบนี้ มีครั้งนึงเราขอเงินเพราะครบอาทิตย์เเล้ว เเต่เเม่ไม่ให้บอกว่าไม่มี ต้องจ่ายค่านั่นค่านี่อีกเยอะเเยะ เเต่ความจริงเรารูว่าเเม่มี เพียงเเต่ไม่ให้เพราะเค้ารู้ว่าถึงยังไงถ้าเเม่ไม่ให้เราก็ต้องได้จากพ่ออยู่ดี  วันนั้นเลยทะเลาะกัน เพราะเเม่พูดกับเราว่า 'ถ้างั้นก็ไม่ต้องเรียนต่อ' เรานี่หน้าชาเเละร้องไห้กลับหอเลยค่ะ

ตั้งเเต่เราออกมาอยู่หอ เเม่ไม่เคยถามว่าเราเป็นไงบ้าง กินอะไรรึยัง เงินพอใช้มั้ย มีเเต่โทรมาบนเรื่องเงิน เหนื่อยบ้าง เเละบางทีโทรมาฝากเราให็ซื้อเครื่องสำอางไปให้ถ้าเรากลับบ้าน เราน้อยใจมากซื้อเครื่องสำอางหรอ ในตอนที่เราขอเวินเพราะครบอาทิตย์เเล้ว เเล้วพ่อเราหมุนเงินไม่ทันจริงๆในล่วงนั้น เเม่บอกเราว่าไม่มีให้ เเม่มีเงินซื้อเครื่องสำอาง เเต่ไม่มีเงินให้ลูกที่กำบังจะไม่มีเงินกินข้าว เราไม่เข้าใจทำไมเเม่ทำเเบบนี้ ที่เราขอเพราะเราจำเป็นจริงๆในเรื่องเรียน เรื่องฟุ่มเฟือยต่างๆเราเก็บเงินเองตลอด เงินที่ขอเราก็ไม่ได้นำไปใช้ในเรื่องที่เหลวไหลเลยเเต่ทำไมเเม่ไม่เข้าใจ ไม่คิดบ้าง.

มีครั้งหนึ่งที่เเม่โกหกเราว่าไปยืมเงินป้าที่สนิทข้างบ้านมา เพราะไม่มีเงินใช้จ่ายในบ้าน เเล้วก็เป็นเเบบนั้นบ่อยมาก เเม่บอกว่าไปยืมป้าเค้าตลอด เเต่จริงๆเเล้วรู้อะไรมั้ยคะ เราไปถามป้าคนนั้นเเล้วเค้าก็บอกว่าไม่เคยมายืมเลย มีเเต่เค้านี่เเหละที่บางทีต้องมายืมเเม่เรา. อีกเรื่องหนึ่งคือ วันนี้เราขอเงินค่าหอซึ่งจะเป็นหน้าที่ของเเม่ที่ต้องจ่ายเพราะได้ตกลงกันไว้เเล้ว ว่าพ่อจะจ่ายในส่วนของค่ากินอยู่ ส่วนเเม่ค่าหอ เย็นนี้เเม่โทรมาพอดีเเล้วเต้าก็ถามเรื่องเครื่องสำอางที่เราคุยให้ฟังวันก่อน เราก็บอกไปตามตรง บอกไว้เลยนะคะว่าเครื่องสำอางตัวนั้นก็ถือว่าเเพงอยู่ใช่เล่น เเล้วเค้าก็ถามเราว่าต้องซื้อยังไง จะได้ของเมื่อไหร่ เพราะต้องสั่งซื้อทางอินเตอร์เน็ต. เเล้วพอมาถึงเรื่องค่าหอบ้าง เค้ากลับอารมเสียใส่เรา บอกช่วงนี้ยังไม่มีเงินนะ เราเลยบอกเเล้วทีเครื่องสำอางนั่นทำไมเเม่มีเงินซื้อเเล้วค่าหอเราเเม่บอกไม่มี เค้าเลยบอกว่าป้าข้างบ้านจะใากซื้อต่างหาก เค้าสนใจ เเต่เราไม่เชื่อ เพราะเเม่มักจะโกหกเเละอ้างเเบบนี้มาหลายครั้งเเล้ว สรุปเย็นนี้เลยทะเลาะกันไปโดยปริยาย

เเม่นั้นเเตกต่างกับพ่อนะคะ พ่อนั้นไม่เคยเอาเรื่องไม่ดี เรื่องที่เค้าลำบากมาพูดให้เราท้อเเท้หรือคิดมากเลย. มีเเต่ไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบเรา บางทีเราก็คิดนะ ว่าทำไมเเม่ไม่เป็นเหมือนพ่อบ้าง จริงๆเเล้วมันน่าจะสลับกันไม่ใช่หรอคะ เเม่น่าจะเป็นฝ่ายที่ดูเเละเเละเข้าใจเรามากกว่าพ่อซะอีกเเต่นี่มันไม่ใช่
บางทีเราก็ท้อนะคะ เรื่องเรียน เรื่องที่บ้าน  เรื่องเงินนี่ยิ่งเเล้วใหญ่ เราเคยคิดว่าเราออกไปเรียนรามเเล้วหางานทำด้วยดีมั้ย จะได้ไม่เป็นพาระพ่อเเม่เเล้วก็มาปวดหัวกับเรื่องพวกนี้ เเต่คิดไปคิดมาเราอดทนอีกหน่อยคงจะดีกว่า เพราะเราก็มาได้ครึ่งทางเเล้ว ออกไปตอนนี้ก็เสียเวลาต้องไปเริ่มใหม่ สิ่งที่พ่อทำให้มันก็จะสูญเปล่า

จริงๆเเล้วเเม่เป็นเเม่ที่ดีมากคนหนึ่ง ดูเเลเลี้ยงดูเราตั้งเเต่เล็ก. พาไปหาหมอเเละเฝ้าไข้ยามเจ็บป่วย เค้าไม่เคยขาดตกบกพร่องในหน้าที่ของเเม่กับเราเลย จะมีก็เเต่เรื่องนี้เท่านั้นที่เเม่เป็นเเบบนี้ เราก็เข้าผู้หญิงต้องรักสวยรักงามเป็นธรรมดาเพราะเราเป็น เเต่นี่มันเกินไป

เราจึงอยากจะถามเพื่อนๆว่าเราควรจะทำไงกับเรื่องนี้ดีคะ เรากลุ้มใจมาก ท้อเเท้มากด้วย???