ผมกับแฟนคบกันมาได้ราว 8 เดือนผมอายุ24 แฟนผมอายุ18 ก่อนหน้านี้ผมเป็นคนเจ้าชู้มาก และมีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งเป็นแฟนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเรียน คบกันมาราว 6 ปี แต่พอเรียนจบมา ก็แยกย้ายกันไปทำงานคนละจังหวัด ผมอยู่ กทม. แฟนไปอยู่ทางภาคเหนือ
เดือน ๆ หนึ่ง เราจะได้เจอกันประมาณ 2-3 วัน โดยผมเป็นฝ่ายไปหาเองบ้าง เธอมาหาผมบ้าง
แล้วผมก็ได้มาเจอเธอระหว่างที่กำลังเที่ยวกลางคืนที่ผับแห่งหนึ่ง
เธอเป็นคนสวย รูปร่างดีมาก เป็นนางแบบได้อย่างไม่อายใคร
ซึ่งก็เป็นเป้าหมายสำหรับหมาป่าราตรีอย่างผม
สุดท้ายผมก็คบกับเธอแบบแฟน (ซ้อนกับแฟนอีกคนหนึ่งของผมโดยที่แฟนของผมรู้เพียงว่า ผมได้คุย ๆ เล่น ๆ กับน้องคนหนึ่งที่รู้จักกัน)
ระหว่างนั้น ผมก็ยังคงเที่ยวเหมือนเดิมกับกลุ่มเพื่อนเที่ยวคอเดียวกัน เราอาศัยหารค่าเครื่องดื่ม และเน้นไปในการมองหาสาว ๆ เป็นหลัก ทำให้พวกเราออกเที่ยวได้อยู่บ่อย ๆ
และแล้ว การคบซ้อนก็เริ่มมีปัญหา แฟนที่อยู่ต่างจังหวัดของผมเริ่มรู้ว่ามันเป็นมากกว่าการคุยกัน และขอให้ผมออกห่าง
ผมตัดสินใจตัดปัญหาด้วยการขอเลิกกับแฟนใหม่ที่ผมคบซ้อนโดยไม่ได้ให้เหตุผลอะไรมากนัก ละผมก็ได้ตัดการติดต่อกับเธอทุกช่องทาง
และคนใหม่มีปัญหากับเรื่องครอบครัวของพี่สาว และ(ในตอนนั้น) เธอก็มีปัญหากับแม่ ทำให้ไม่สามารถพึ่งใครได้
(เธอเป็นคนต่างจังหวัดตามพี่สาวเข้ามาอยู่กรุงเทพ)
เธอตัดสินใจทำงานกลางคืน โดยไปขอพักอาศัยกับเพื่อนของเพื่อน(ผญ)ที่ทำงานที่เดียวกัน
ซึ่งจากที่เธอเล่าและจากที่ผมพอไปเห็นมาภายหลัง สภาพความเป็นอยู่แย่มากจริง ๆ
...ถ้าผมเป็นแฟนที่ดีแบบคนอื่นทั่วไปเธอก็คงไม่ต้องมาเจอแบบนี้
เธอพยายามติดต่อผมตลอด โดยใชเบอรพื่อนเธอโทรมา บอกว่ายังลืมผมไม่ได้ แต่ผมก็พยายามเลี่ยงมาโดยตลอด
จนบังเอิญไปเจออีกครั้งหนึ่งที่ร้านเดิมที่เคยเจอกันครั้งแรก ครั้งนั้นผมก็สารภาพกับเธอตรง ๆ ด้วยความรู้สึกผิด
ว่าผมมีแฟนอยู่แล้ว จึงเป็นสาเหตุให้เลิกกับเธอ
เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่ผมทำ และหายไปจากผม
ระหว่างนั้น ผมกับแฟน ก็คบกันอย่างระหองระแหง แต่ก็พยายามปรับความเข้าใจกัน
ผมมารู้อีกครั้งหลังจากวันที่ผมสารภาพไปราว 1 อาทิตย์ว่า เธอที่ผมบอกเลิกไปได้คบคนใหม่
ตอนนี้ย้ายออกมาอยู่หอพักโดยคนใหม่เป็นเจ้านายของแฟนพีสาวเธอ ที่พอจะคุ้นเคยกัน
ซึ่งมีครอบครัวและมีภรรยาน้อยอีก 2-3 คน และเคยออกปากว่าชอบเธอที่รูปร่างหน้าตาดี
จนสบโอกาสที่เธอไม่มีที่ไป งานที่ทำก็ไม่ได้ทำให้มีรายได้มากเท่าใดนัก
จึงก้าวเข้ามาหยิบยื่นเงินทองและที่อยู่ใหม่ให้
เธอยอมคบกับเขาจะโดยฐานะอะไรผมไม่ทราบ แต่เขาทำให้เธอไม่ต้องทำงาน มีเงินให้ใช้เดือนละ 30000 บาท และซื้อไอโฟนให้ใช้
เธอยอมรับว่าเธอมีกินมีใช้สบาย และเขาก็มารับไปทานข้าวอยู่ไม่ขาด
แต่ด้วยยังลืมผมไม่ได้ แม้จะทราบว่าผมมีแฟนอยู่แล้วก็ตามเธอจึงกลับมาติดต่อกับผมอีกครั้ง
ผมก็กลับมาคุยกับเธอ ด้วยระหว่างที่ผมเป็นแฟน(ที่ผมหลอกเธอ) เธอดูแลผมดีมากจริง ๆ ทั้งการกิน ตอนที่ผมไปทเยวเมามาเธอกหาน้ำอุ่นมาให้ เช็ดตัวให้ ตรงนี้ยอมรับว่า กับแฟนคนเก่าผมไม่เคยได้รับจากเธอ
หลังจากกลับมาคุยกัน เธอแอบมาหาผม มากินข้าว ค้างคืนบ้าง โดยบอกคนที่คบเธอว่ามาหาเพื่อน ราว ตี 4-5 เขาก็จะมารับ

มีวันหนึ่งหลังจากเธอมาค้างคืนกับผม ผมก็ไปทำงานตามปรกติ ประสาชายอยู่คนเดียว ห้องผมค่อนข้างรก
วันนั้นคนที่เธอคบด้วยไปต่างจังหวัด ไม่ได้มารับเธอตอนเช้า
พอผมกลับมา เธอก็ได้กลับไปที่พักแล้ว แต่สิ่งที่ผมเห็นคือสภาพห้องที่จัดอย่างเป็นระเบียบมาก ขยะถูกนำไปทิ้ง เตียง ตู้เสื้อผ้า ห้องน้ำ ทุกอย่างถูกทำความสะอาดอย่างไร้ที่ติ
นั่นทำให้ใจผมรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปที่ผมทำเลวร้ายกับใจของเธอ ที่ผมหลอกเธอ
การแอบมาเจอกันของเรา สุดท้ายก็ถูกจับได้ คนใหม่ของเธอทุบมือถือทิ้งและซื้อให้ใหม่ ด่าว่าเธอต่าง ๆ นา ๆ
ห้ามเธอติดต่อผมอีก และจะทำให้เธอตั้งครรภ์ให้ได้ เพื่อจะได้เป็นของเขาคนเดียว
ผมมารู้เรื่องนี้หลังจากเพื่อนของเธอติดต่อนัดผมให้มาเจอเธออีกครั้งที่งานเทศกาลลอยกระทง
วินาทีนั้น ด้วยทั้งความรู้สึกผิด และนึกสิ่งดี ๆ ที่เธอทำให้ผมมมา ผมขอให้เธอออกมาจากผู้ชายคนนั้น เพราะอนาคตเธอไม่ควรจะต้องไปพบกับอะไรแบบนั้น และย้ายมาอยู่ที่อพาทเม้นกับผม
เธอลังเล และตอนนั้นก็เป็นวินาทีที่ต้องเลอก เพราะคนใหม่ของเธอกำลังจะมารับ เธอตอบตกลงให้เขามารับ
พอได้ยิน ผมก็เดินออกมาโดยบอกกับเธอว่า ถ้าเธอเลือกทางนั้นผมก็ขอไป
สุดท้ายเธอก็ตามมากับผม ปิดมือถือ และวันรุ่งขึ้นก็ไปเก็บของย้ายออกมา
โดยย้ายออกมาแล้วก็โทรไปขอเลิกกับคนที่เธอคบด้วย ซึ่งมันก็ไม่ได้ง่ายนัก แต่สุดท้ายก็จบลงโดยไม่ได้เป็นเรื่องราวใหญ่โต
เมื่อเรามาอยู่ด้วยกัน ผมโทรไปยอมรับกันแฟนตรง ๆ ว่าไม่สามารถทิ้งคนใหม่ไปได้ และให้ผมเลือกว่าผมจะคบใคร
สุดท้ายผมเลือกคนใหม่ เธอร้องไห้อย่างหนัก ด่าว่าผมทั้งน้ำตา 6 ปีที่ผ่านมา ทำไมผมถึงทิ้งเธอได้ลง
ผมยอมรับเลยว่าเหตุผลเดียวคือผมหมดรักเธอ เธอไม่ได้ผิดอะไร ตั้งแต่เรียนจบมา เราห่างกัน ตอนคบกันมันก็ดีประสารักนักศึกษา แต่พอห่างกันผมเริ่มเหงา การนั่งทานข้าวคนเดียว นอนคนเดียว มาเกือบสองปี มันทำให้ใจผมออกห่างจากเธอ
ผมเริ่มเที่ยว พบเจอผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ผ่านมาแล้วก็ไป คนใหม่ตอนแรกผมก็เคยคิดแค่ว่าเธอคือดอกไม้ริมทางเหมือนกับคนอื่น ๆ ที่ผ่านมา แต่สิ่งที่เธอให้กับผม ต่างกับคนอื่น ๆ รวมถึงแฟนคนเดิมของผมด้วย
เธอเป็นผู้ใหญ่เกินวัย งอแงบ้างสมอายุ แต่พอคุยเหตุผลเธอก็เข้าใจแต่โดยดี เธอคอยห่มผ้าให้ตอนผมนอน เตรียมเสื้อผ้าชุดทำงานให้ตอนเช้า รินน้ำให้ผมตอนทานข้าว และอื่น ๆ ที่สุดท้ายแล้ว
ตอนที่ผมต้องเลือก ผมจึงยืนยันที่จะเลือกเธอ ไม่ว่าแฟนของผมจะรบเร้าหรือขอร้องผมอย่างไรก็ตาม
ผมก็ได้แต่ตอบเธอกลับไปทั้งที่ใจก็รู้สึกผิดสุดขั้ว ว่าผมกลับไปคบกับเธอต่อไม่ได้อีกแล้ว ใจผมเลือกคนใหม่ไปแล้ว
ผมได้แต่ขอโทษเธอและขอให้เธออโหสิกรรมให้
วันรุ่งขึ้น เฟสบุค และไลน์ของผมก็โดนบลอคจากเธอ เป็นอันปิดฉากการคบกันหกปีของเรา
(ปัจจุบันเธอมีแฟนใหม่แล้ว และมีความสุขดี เราคุยกันใหม่ในฐานะเพื่อน)

เรื่องมันดูจะจบใช่ไหมครับ แต่ไม่เลย มันเพิ่งมาได้แค่ราว ๆ เกือบครึ่งหนึ่งเท่านั้นเอง
เดี๋ยวผมมาต่อนะครับ