ที่เคยเจอมา มานั่งคิดว่า ที่เค้าทำก็ไม่ผิดศีลเลย แต่เรามานั่งเสียใจ มาโกรธ เราซะเองอีกที่เป็นฝ่ายบาป อยากรู้ว่ากรณีนี้ เค้ามีความผิดทางศาสนาบ้างมั้ย

1 นาย S เป็นหัวหน้าที่ไม่ยุติธรรม ลูกน้องทำงานเสมอๆกัน แต่อยากก้าวหน้า งานในแผนกมีหลายด้าน เลือกงานที่โปรโมตตัวเองได้ ดันลูกน้องเป็นบางคนที่ตัวเองชอบ เลือกที่รักมักที่ชัง

2 นาย M พูดกับเราว่า แฟนเธอจีบเธอเพราะเธอเหลือ เราเสียใจ บอกเค้าไปตามตรงว่าเรารู้สึกไม่ดีกับคำพูดเค้า อยากได้ยินคำว่าเฮ้ยพูดเล่น หรือขอโทษ แต่เค้าเฉยๆ ไม่ขอโทษ ประมาณว่าก็พูดความจริงจะทำไม

3 นาย T ได้โอกาสไปอบรมงานเฉพาะด้าน ต่างประเทศ 6 เดือน กลับมาไปทำงานเบิกเบี้ยเลี้ยงอีกเป็นปี ได้ผลประโยชน์มากมาย แต่พอกลับมาทำงานเฉพาะนั้นไม่นาน ลาไปเรียนต่อโท ทิ้งงานไว้ให้คนอื่นที่ไม่ได้อบรมต้องทำ โดยไม่สอนงานไว้ให้ดีด้วย

4 นางสาว J สวยงามน่ารัก คุยเก่ง อยู่ๆ เธอก็พูดว่าบ้านเธอ พ่อเธอปากหนา แม่เธอปากบาง ตอนลูกเกิดลุ้นกันมาก กลัวปากหนาเหมือนพ่อจะขี้เหร่ โชคดีทุกคนได้แม่ โดยที่ตอนเธอพูดมีคนปากหนานั่งฟังหน้าชาอยู่ด้วย

ตัวอย่างที่ยกมา เจอกับตัวเอง ทั้ง 4 คนไม่ได้ทำผิดศีลเลย แต่เราเสียใจ โกรธนี่เราผิดศีลเองซะงั้นใช่มั้ย

ขอบพระคุณค่ะ

ศาสนา อยากถามในมุมองความบาปทางศาสนาด้วย
มนุษย์เงินเดือน คนทำงานกับคนอื่นๆ เรื่องพวกนี้น่าจะเป็นเรื่องสามัญเจอกันทั่วไป
ปัญหาชีวิต ใครเคยเจอปัญหาเหล่านี้ คิดกันยังไง