แม่เราก็บ่นเหมือนแม่ทั่วๆไปนั่นแหล่ะค่ะ แต่ว่าชอบพูดจาเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนข้างบ้านบ้างเอาไปเปรียบเทียบกับเพื่อนเราบ้างทั้งๆที่คนๆนั้นก็ไม่ได้แตกต่างจากเราอะไรเลย ชอบด่าเราแรงๆ พูดกู เหมือนแม่โมโหเรื่องอื่นแล้วมาลงที่เรา ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ เก็บกดตลอด อยากระบายแต่ก็ทำไม่ได้ เคยคิดหนีออกจากบ้านแต่กลัวว่าอนาคตเราจะอยู่ยังไงเพราะเรายังเรียนอยู่ แล้วก็ไม่อยากเสียอนาคต บางทีก็น้อยใจแต่เราพูดอะไรไม่ได้เลย พอโมโหทีก็เลยเถิดไปถึงเรื่องเก่าๆ เราลำบากใจมาก เสียใจทำไมทำเหมือนเราไม่ใช่ลูก เวลาแม่ด่าเราก็นิ่งๆไม่ตอบโต้ไม่เถียงเพราะแม่เป็นคนอารมณ์ร้อน ถ้าเรายิ่งตอบโต้เรื่องมันยิ่งจะบานปลาย แอบคิดอยู่ในใจว่าถ้าโตขึ้นมีงานทำจะส่งเงินให้พ่อกับยายเท่านี้เพราะโกรธแม่มากๆเวลาแม่ด่า แต่พอแม่พูดดีด้วยเราไม่มีความคิดนี้เลย ในทางกลับกันเรารู้สึกรักแม่ยิ่งกว่าเดิม ครอบครัวอื่นเป็นแบบนี้บ้างมั้ยคะ เราควรทำยังไงดี