เมื่อวานพ่อกับน้องชายเราทะเลาะกัน

พ่อเราชอบด่า ชอบดูถูกลูกตัวเองแล้วบอกว่ามันเป็นการสอน จะได้กระตือรือล้น ไม่ทำอย่างที่พ่อแม่ดูถูก
คือมันใช่เหรอ ที่พ่อคิดแบบนี้ และทำแบบนี้ เมื่อวานสงสารน้องมากเพราะเราอยู่ด้วยตอนเขาทะเลาะกัน

คือน้องเราก็ไม่ใช่เด็กดีอะไรนักหรอก เคยทำพ่อแม่เสียใจมาเยอะ เพราะน้องติดเพื่อน ชอบเที่ยว
แล้วก็พลาดเรื่องผู้หญิง เปลี่ยนแฟนหลายคน มีปัญหาครอบครัวตลอดเพราะคบใครไม่ได้นาน
แต่น้องก็พยายามเปลี่ยนตัวเอง สู้เรียนมาจนจบ หางานหาการทำ หาเงินใช้เองแบ่งเบาภาระพ่อแม่

แต่เรื่องของเรื่องคือ เวลาน้องทำอะไรไม่ถูกใจพ่อ พ่อชอบด่าแรงๆ ชอบบอกว่าน้องต้องกลับไปเลวเหมือนก่อน
คนอย่างมันเคยทำอะไรดีบ้าง เดี๋ยวมันก็ต้องไปเที่ยว ติดเพื่อนติดเหล้า บลาๆๆๆ

แล้วเมื่อวาน น้องมันเสียใจมากคือ มันถามพ่อว่าทำไมพ่อถึงมองมันไม่ดีเลย มองว่ามันต้องกลับไปเลวตลอด
พ่อก็บอกว่า แล้วที่ผ่านมา เมิงทำ ห..า อะไรดีบ้างให้กูเห็น  ไม่เห็นเมิงทำอะไรดีๆ เลย

น้องมันก็ถามว่ามันไม่เคยทำให้พ่อภูมิใจในตัวมันเลยเหรอ พ่อก็ใส่แรงๆ ว่า

ไม่เคย เมิงไม่เคยทำห..าอะไรให้กูภูมิใจ

คือน้องร้องไห้เลยอ่ะ ร้องหนักมาก บอกพ่อว่า

ที่ผ่านมาผมยอมรับว่าทำไม่ดีมาตลอด แต่ผมก็พยายามเรียนให้จบ
พยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง พยายามหางานทำ พยายามปรับปรุงตัวเอง สิ่งที่ผมพยายามทำ พ่อไม่ภูมิใจเลยเหรอ

คือตอนนั้นเรากับแม่น้ำตาตกเลย ร้องไห้เลย เราก็พยายามบอกพ่อให้ใจเย็นๆ พ่อพูดแบบนี้ไม่ถูกเลย
คือเวลาทะเลาะกัน พ่อชอบด่าแรงๆ ชอบดูถูกว่าลูกตัวเองไม่มีทางได้ดี ชอบว่ามันต้องเลวเหมือนที่มันเคยผ่านมา
คนอย่างมันไม่ได้ดีหรอก เดี๋ยวมันก็กลับไปทำเลวๆ อย่างที่มันเคยทำ
พ่อไม่อยู่กับปัจจุบัน เอาแต่จำเรื่องไม่ดีๆของลูก แม้ลูกจะพยายามปรับปรุงตัวแล้ว พ่อไม่เคยชมไม่เคยให้กำลังใจ

เราเคยโดนนะ พ่อชอบบั่นทอนกำลังใจ ชอบพูดแรงๆ ให้ลูกเสียใจ คือเราก็พยายามจะพูดกับพ่อดีๆ
ไม่อยากให้พ่อสอนลูกแบบนี้ สอนก็คือสอนสิ เวลาลูกมีปัญหาก็ให้คำแนะนำสิ ไม่ใช่ด่าทอ ดูถูก

คือจะบอกว่า น้องเรามันก็เคยคิดทำเลวประชดพ่อนะ มันบอกว่า พ่อบอกทุกวันว่ามันเลว งั้นงี้
มันเลยประชดว่า งั้นมันจะเลวให้ถึงที่สุดให้สมคำพ่อ แม่ก็ร้องไห้ขอร้องให้เห็นแก่แม่ มันถึงไม่ทำ

เรายอมรับว่าที่ผ่านมาน้องเรามันดื้อมันเหลวแหลกจริง แต่เรากับแม่ก็พยายามช่วยดันให้มันหลุดพ้นมา
ทุกวันนี้มันดีกว่าแต่ก่อนมากๆ มันเริ่มโต มันคิดได้ เรียนจบ มีการมีงานทำ และมีความรับผิดชอบมากขึ้น

แต่พ่อน่ะชอบบั่นทอนกำลังใจมัน ทำร้ายความรู้สึกมัน ด้วยความเชื่อที่ฝังหัวพ่อว่าสอนแรงๆ ด่าแรงๆ มันจะไม่ทำ
มันจะได้มีแรงฮึด ไม่ทำอย่างที่พ่อแม่เคยดูถูก แต่มันไม่ใช่อ่ะ ตรรกะนี้ท่านได้แต่ใดมา

คือบางทีเราก็เหนื่อยจะพูดนะ เวลาพ่ออารมณ์เย็นลงล่ะถึงพยายามพูดให้ท่านเข้าใจ ตอนคุยกับเราน่ะก็เหมือนเข้าใจนะ
รับปากเราว่าจะปรับปรุงตัว แต่พอทะเลาะกับน้องทีไร ฟิวส์ขาดทุกที คือไม้แก่ดัดยากมาก แก้ไม่หายเลยนิสัยของพ่อ
เราก็ต้องบอกน้องให้เข้าใจด้วยว่าพ่อทำแบบนี้ พูดแบบนี้ เจตนาของพ่อคืออะไร แต่มันก็ยากจะเข้าใจนะ

ใครเป็นพ่อเป็นแม่คน อย่าทำแบบพ่อเราเลยนะคะ มันไม่ดีเลย การด่าลูกหยาบคาย ด่าแรงๆ หรือดูถูก ตราหน้าลูกงั้นงี้
มันไม่ได้ทำให้ลูกมีแรงฮึดหรอกค่ะ มีแต่จะยิ่งเสียใจ เจ็บใจ เพราะขนาดพ่อแม่ยังดูถูกเราเลย ยังไม่ให้กำลังใจเลย
คนในครอบครัวเดียวกันแท้ๆ พ่อแม่ลูกกันแท้ๆ ทำไมต้องใช้อารมณ์คุยกัน ไม่ได้ดังใจอะไรก็เอาแต่ด่าๆๆ

มันไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะได้ดีเพราะคำด่าทอหยาบคายหรือคำดูถูกของพ่อแม่ตัวเองน่ะ เศร้าใจจริงๆ